Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      Bitki yine biter,

      Yollar yine geçer,

      Ağaç yine açar

      Bahar geldiğinde.

      Ancak insanlar,

      Kötü kaderliler,

      Gitse dönmezler,

      Geri gelmezler.

      Etraf sakindir,

      Sakindir her yan,

      Sen çarçabuk, annenin

      Ayaklarından öp.

      Saçları ağarmış,

      Sessiz oturan annen

      Geri dönüşsüz

      Yola koyulmuş.

      Seni öperken,

      Üstünü örterken

      Huzura doyup

      Annen gidiyor.

      Gece taştan sert

      Başı yastıkta

      Yastığına batıp

      Annen gidiyor

      Agâh ol! Ne zaman

      Biz yorulursak,

      O kuş gibi ürkek

      Uçup gider can.

      Uçar da uçtuğunu

      Sezmeden kalırız.

      Kovalayıp tutamayız

      Sonra hiç bir zaman!

      Ona, menga ne bersangiz

      Barin o‘tkazdim.

      Ajdodlarning bor shamoyil,

      Shevalarini.

      Menam Sizday tinmay

      Sabr daraxti o‘tqazdim,

      Toqat bilan terdim

      Toqat mevalarini.

      Barin berdim, nima berdim

      Eslolmayapman…

      Taajjubki, hech vaqom yo‘q,

      Ship-shiydam, hurmen.

      Sizdan meros baland bo‘yni,

      Ozg‘in qomatni

      Qizimga berishga majburmen.

      Anne bana ne verdiysen

      Hepsini naklettim.

      Atalarımın ahlakını

      Şivelerini.

      Ben de sizin gibi durmadan

      Sabır ağacını yetiştirdim.

      Takatle topladım,

      Takatin meyvesini.

      Hepsini verdim, neler verdim

      Hatırlıyamıyorum…

      Ne yazık ki, hiç bir şeyim yok,

      Yop yoksul, özgürüm.

      Sizden emanet upuzun boyu,

      Cılız endamımı

      Kızıma vermeye mecburum.

      Chida, to‘kilmagin, oz qoldi yo‘lim,

      Bu yozganim balki,

      Senga so‘nggi xat —

      Seni men topaman, topmaydi o‘lim,

      Sen o‘lma faqat!

      Garchand qush, chechaklar ketdi ters tomon,

      Bizning sha’n bog‘larda qo‘pdi qiyomat.

      Biz qiyomatdan-da chiqqaymiz omon,

      Sen o‘lma faqat!

      Garchand yuragim o‘t, bilagim bardam,

      G‘amning toylarini taxladim qat-qat.

      Loladay ketgayman qayg‘uzorlardan,

      Sen o‘lma faqat!

      O‘qday tik yo‘llarni qars burganimda,

      O‘q tomir darz ketar, og‘riq bilmas had!

      Faqat,

      Seni topay men borganimda

      Sen o‘lma faqat!

      Dayan, sabret, az kaldı yolum,

      Bu yazdığım belki,

      Sana son satırım

      Seni ben bulurum, bulamaz ölüm

      Sen ölme, ancak!

      Gerçi kuşlar, çiçekler tersine gittiler,

      Bizim şen bahçelerde koptu kıyamet.

      Biz kıyametten de çıkarız selim,

      Sen ölme, ancak!

      Gerçi yüreğimde ateş, bileğimde güç,

      Elem yüklerini yığdım kat kat.

      Lale gibi giderim kaygı zarlardan,

      Sen ölme, ancak!

      Ok gibi yolları katettiğim an,

      Yılmam yorgunluktan, ağrı, sızıdan!

      Yalnız,

      Seni bulayım ben varınca sana,

      Sen ölme, ancak!

      Silkingin,

      O‘zingda bir na’ra uyg‘ot.

      Silkinsin har tomir, har zarra, uyg‘ot!

      O‘zingni har kuni besh karra uyg‘ot,

      Jismu jonni uyg‘ot,

      Uyg‘ot niyatni!

      Birman deb chekinma. Olloh ming qilgay,

      Tor najot yo‘lidan qo‘rqma, keng qilgay,

      Yersan, u ko‘targay, ko‘kka teng qilgay,

      Tik tizlarga o‘zi bergay quvvatni!

      Moziydan tilsim sharh, xomalar kelar,

      To‘fonda adashgan kemalar kelar,

      Ezilgan, to‘zg‘igan nomalar kelar,

      O‘zing tiklagaysan bu sirli xatni.

      Jazm et, sarbadorlik kulohini kiy,

      Bilmaysan, qoningda qancha sir, vahiy,

      Qoningda qichqirar qanchalab dohiy,

      Uyg‘otmoqlik uchun odamiyatni!

      Sen ey, mizg‘ib, mudrab borayotgan do‘st,

      U qonlar jismingni qilgaylar to‘s-to‘s,

      Har lahzada uyg‘on! Har lahzada o‘s!

      O‘stir Xudo degan shu mamlakatni!

      Silkelen,

      Kendinde bir gücü uyandır.

      Silkelensin СКАЧАТЬ