Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      1. Soğuk. Etraf demir. Elimi açtım,

      Sırtımda çatladı kaynamış kurşun…

      Harabe altından göklere kaçtım —

      Yok yere kestiler Mecnun’un başını.

      Acımasız kalabalık, ne istiyorsunuz?

      Anladım, cismimi, ruhumu bağlar.

      Vahiy geldi bana, telaşlandı kalbim

      Aks-i sadâ verdi kutsal dağlar.

      Feragat zirvesi. Âlem, bilgisiz,

      Sonunda sen geldin. Hayale daldın.

      Vadi kucağında sözsüz, belgisiz,

      Yavaş adımlarla gözden kayboldun.

      Yalnız nereye gittin, nerede kaldın,

      Ah, nasıl yaşarım, sensiz, sevgisiz.

      2. Sahilde yalnızım. Deniz karanlık.

      Yelkensiz geminin içinde kuşkum.

      Evhamlı fısıltı, boğazımda zehir,

      Bir gizli felaketi seziyor aklım.

      Rengi soluk sema fena gürlüyor,

      Çok fena cıyaklar belirsiz bir kuş.

      Ve yanımda kanlı pınar şırıldar,

      Güller, senin güllerin solmuş.

      Firuze, zümrüt güllerin ezilmiş.

      Ah, indin gemiden. Zurna çaldılar,

      Ve göze görünmeyen eller o anda

      Yatırdılar beni kelepçe taktılar.

      Feryadım içimde, atma gülünü…

      Atma, yalnızlıktan, mutlu kulunu.

      3. Soldurma gülünü, ilahim, yansın,

      Görsün yer ve gök gözünü kırpmadan.

      Zaman, büyük hakem. Ruhun uyansın.

      Yüzyıllık umudum Sen. Sen var, Sen varsın.

      Raviler niçin? Hak ve hakikat!

      Yüzyıllık zincirleri parçala.

      Vücudunu yandırsın elemli fikret,

      Açık hakikate, hak yola başla.

      Zaman geçiyor. Vakit amansız,

      Emanet dünyada emanet insan

      Vijdan şivesi var, şefkatli iman

      Asıl insanları çağırır şu an.

      Gökyüzüne saplanmış gözüm var,

      Alevlerde, bahçelerde özüm var.

      “Unutmas meni bog‘im.” Usmon Nosir

      Hamma unutganida ham

      Yerlar, ko‘klar unutmaydi.

      Ochganimiz ko‘zlardagi

      Qorachug‘lar unutmaydi.

      Siylasa-da she’r, shonu shaxd,

      Goh keldi baxt,

      Goh ketdi baxt.

      Tik tashlandik. Mo‘ljalga naqd

      Tekkan o‘qlar unutmaydi,

      Ko‘pni ko‘rdik kuyunganni,

      Sadaqadan suyunganni,

      “Oh, Olloh!” deb to‘yinganni

      Ko‘ngli to‘qlar unutmaydi.

      Garchand edik joni qillar,

      Janggohlarda bo‘ldik fillar,

      Erk yo‘lida qolgan kullar,

      Qolgan cho‘g‘lar unutmaydi!

      To‘fonlarida isinib,

      Bol deb ichdik qor, muzini,

      O‘pdik. Labimiz izini

      Turkiy tug‘lar unutmaydi!

      “Unutmaz beni bahçem…” Osman Nasır

      Herkes unutsa bile,

      Yerler, gökler unutmaz.

      Açılan gözlerimizde

      Gözbebekleri unutmaz.

      Şiirden gelir şan, şöhret,

      Bazen gelir baht,

      Bazen gider baht.

      Onurla direndik. Hedefe dosdoğru

      Varmış oklar unutmaz.

      Gördük hep yakınanı,

      Sadakadan sevineni,

      “Allah!” diye dileneni

      Gönlü toklar unutmaz.

      Kıldan ince olsak da,

      Fil olduk savaşlarda.

      Kül olduk erk yolunda,

      Kalan korlar unutmaz.

      Tufanlarda ısındık,

      Bal diye buzlar yuttuk,

      Dudakların izini öptük

      Türkün tuğu unutmaz!

      Daraxt bardoshidan qilsa bo‘lar toj,

      Qo‘rg‘oshin o‘ylarga cho‘mib kelgan payt.

      Qishning eshigiga o‘zi yalang‘och,

      Barglar, bolalarin ko‘mib kelgan payt.

      Bormi bu dunyoni ko‘rolguvchi ko‘z

      Kuzatib qushlarning galalarini,

      Sariq hasrat bo‘lib yoyilarkan kuz,

      Daraxt yo‘qlaganda bolalarini!

      Vo darig‘!

      Bu daraxt СКАЧАТЬ