Қазои Қадар. Аббос Саид

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ёпган нондан икки-уч бўлак ушатди. Пахтагулли косадаги ширгуручдан қошиқда ярим қилиб тўлдириб, энди кампирнинг оғзига тутишга чоғланганди, у невара- келинини тўхтатди-да, астойдил эътироз билдиришга тушиб:

      ‒ Ўзим манави чап қўлимда еявераман, ўргилай, ‒ деди, пича ўзини ноқулай ҳис этиб довдирашгача борди, каловланди. Аммо ҳеч иложини тополмади, боз устига, чап қўлда қошиқ ушлаш мусулмончиликка тўғри келмаслиги туфайли, яна Кариманинг олдида бундай қилишга бети чидамаганидан ҳам ичдан сиқилди.

      Карима унинг ноқулай аҳволда қолганини пайқаб, ҳадеганда:

      ‒ Овораси борми буви, сизга хизмат қилишдан фақат хурсанд бўламан, ‒ дейишини қўймай, кампирнинг кўнглини овлаган бўлиб, қошиқдаги ширгуручни чор-ночор унинг измига бўйсунган Риҳси кампирнинг ярим очиқ оғзига суқди. Сутли бўтқанинг таъми унга маъқул тушди чоғи, аста-секин уни ейишга киришди.

      Пича ўтиб, коса яримлагач, Риҳси кампир “етар” дегандай ишорада неваракелинининг билагидан ушлаб:

      ‒ Раҳмат болам, анча едим, бундан ортиғи мана бу хурмачага сиғмайди, ‒ дея қорнига ишора қилиб мийиғида кулди, ортидан эгнига кийгани одми мошранг штапел кўйлагининг этагига тўкилган бир-иккита нон ушоғини чап қўлида терган бўлиб, Карима узатган ликопчага ташлади, кўйлагининг этагини тўғрилади ‒ ана шу хатти-ҳаракатларидан ҳам хижолатланганини юз ифодаси ила ошкор этди.

      Карима унинг хижолатланаётганини яхши пайқагани важидан:

      ‒ Ҳеч бир ташвиш чекманг, буви! Чой ичасизми? Чой келтириб берайми? ‒ деб манзират қиларкан, токчанинг миёнасида турган кўк атласгулли чойнакка нигоҳини қаратиб ҳам улгурмасидан, кампир уни тўхтатиб:

      ‒ Ана шу чойнакда янги дамланган чой бор, шундан бир пиёла қуйиб берсангиз бўлди, ‒ деди, ортидан қўшиб қўйди: ‒ Сиз келишингиздан сал илгари неварам дамлаб берувди, Мадина мактабга кетаётганида дамлаб бериб кетганди…

      Карима токчадаги тагида оқ ликопчаси бўлган чойнакни эҳтиётланиб, Риҳси кампирнинг жароҳат етган ўнг қўлига тегиб кетмаслик учун унинг оёқ томонига сал сурилиб, шунда ҳам ўша томонга оҳиста эгилганча шошилмасдан ликопчаси билан бирга олиб коса ёнига қўйди. Яна эҳтиёткорлик билан токча бурчидаги иккита шундай атласгулли пиёлалардан бирини олиб, фамил чойни ярим қилиб тўлдириб бувисига ичиришга шайланганди, Риҳси кампир эътироз билдириб:

      ‒ Йўқ, ўзимга берақолинг болам, жуда уят бўлиб кетди, мана бу қўлимда ичавераман, ‒ деб чапини назарда тутди-да, неваракелинидан илгари унинг қўлидаги пиёлани олиб чойни ҳўплашга киришди. Уч-тўрт марта ҳўплагач, пиёлани Каримага қайтариб бераркан, ўзининг аҳволи айтарли аянчли эмаслигини сездириш, боз устига, шу кўйда ҳам кўнглига ҳазил қилиш сиғаётганини кўрсатиш мазмунида пиқиллаб кулиб қўйиб: ‒ Одам қариганида чойниям кўп ичишдан қўрқиб қоларкан айланай, ҳалиги жойга югуртиради-да! Етиб борсанг майлику-я, аммо ярим йўлда “ишни бажариб” юборсанг ана томоша! ‒ деди, яна кулиб туриб неваракелинига қаради.

      Унинг СКАЧАТЬ