Ўзим билан ўзим. Аъзам Аҳмад

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ қувонаман. У пишиллагани, пилдираб йўрғалагани сари кўнглим қувончга тўлади: одамлар сизнинг зўрлигингизни мақтамасин, зўр эканлигингизни амалда тан олсин!..

      Тўсатдан унга миннатдорчилик билдиргим, биронта яхши гап айтиб, елкасига дўстона қоқиб қўйгим келди. Қолаверса, натижаси уч карра аниқ бўлган мусобақадан ҳам кўнглим совиётган эди.

      Шу ниятда унга ўгирилдим…

      Нима кўрдим денг? Биққи, пакана, қоп-қора, япасқи бурун йигит менга олайиб қараб турибди. Юзида, кўзида ёввойи мушукни эслатадиган йиртқич бир ифода бор:

      – Ҳа? –деди у.

      Сесканиб тушдим. Зўрға ўзимни қўлга олдим.

      – Ҳеч нарса.

      Бўйни қарийб билинмайди, боши, елканинг давомидек, қапишиб кетган. Бир кўзи қияроқ сузилган.

      – Қайдан келяпсан? – деди у ошкора таҳдид билан.

      – Ишдан – дедим сал чўчинқираб.

      «Ҳозир жанжаллашамнз!» деган ёқимсиз, хавотирли фикр миямдан совуқ ғимирлаб ўтди.

      – Қаерда ишлайсан? – деб яна савол берди у.

      – Нима эди? –дедим, кейин атайлаб – уни ҳам сенлаш учун кўшиб кўйдим. – Сенинг ўзинг-чи?

      – Мен сендан сўраяпман, – деди у.

      Яқин ўртада ҳеч ким йўқ эди. Ўзимни босиб олдим. Унга индамай тикилиб туравердим. Бор кучимни тўпладим, деб ўйладим ичимда.

      – Оғайни, – деб таққа тўхтадим, у ҳам тўхтади. – Орқамдан ким келяпти экан, деб сенга карадим, холос. Сенга қараш тақикланган бўлса – айт! Йўқса – бор, йўлингдан қолма. Бунча тирғиласан? Нима демоқчисан ўзи?

      У мени бошдан-оёқ кузатиб чиқди, кутмаганимда бирдан юмшади:

      – Энди, сўраяпман-да, – деди.

      Яна йўлга тушдик.

      – Ўқитувчиман, – дедим, кейин ёлғондан қўшиб қўйдим:– Физкультурадан дарс бераман.

      У менга синовчан қараб қўйди.

      – Мен холодильник тузатаман, – деди. – Чекишдан борми?

      – Чекмайман-да.

      – Ҳар куни шу ердан ўтасанми? – деб сўради у.

      Бу савол бермаса гапира олмайди шекилли.

      – Ҳа. Сен-чи?

      – Мен ҳам.

      – Ҳеч кўрмаган эканман-да, – дедим шунчаки, гапни гапга улаш учун.

      – Нега? –деб хайрон бўлди у. – Ҳаммавақт будканинг олдида болалар билан пиво ичнб ўтяраман-ку. Бахти, Ҳаким, Ҳамид, Шерзод. Зўр болалар! Ҳакнмни танийсанми?

      – Йўқ.

      – Вой, нега? Упи бир кўрган одам дарров танийди. Сочи жингалак, лаби дўрдоқ бола. Шунинг учун отини «Негр» қўйганмиз.

      – Билмадим, балки кўргандирман, – дедим.

      – Кўргансан, кўргансан, – деди у. – Агар ҳар кунн шу ердан ўтсанг, кўрмаслигинг мумкнн эмас. Боксёр, мушти катта-катта. Менинг қўлимга бир яримта келади.

      – Мусобақаларда қатнашадими?

      – Вой, қизиқмисан! Мусобақада нима қилади? Газ сув сотадиган автоматларга қарайди. Ҳар СКАЧАТЬ