Жаллод аёл. Наби Джалолиддин
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Жаллод аёл - Наби Джалолиддин страница 12

Название: Жаллод аёл

Автор: Наби Джалолиддин

Издательство: Yangi asr avlodi

Жанр:

Серия:

isbn: 978-9943-20-885-8

isbn:

СКАЧАТЬ билиши керак деб ўйлай бошладим. – Аёлнинг овози бағоят сокин эди.

      Мен унинг самимиятидан дадилланиб, ўзимча суҳбатга қалов ташладим:

      – У қанақа юку не сир бўлди, холажон?

      Жилмайишимнинг маънисини аввалига ғолибликка йўйдим. Кейин эса, аёлнинг табассуми остидан қоронғилашиб чиқиб келган юз туси, қараши журъатимни зирқиратди. Йўқ, бу ёмонликни қон-қонига сингдирган, боринг, ана, ваҳший ва ҳатто ҳайвонменгиз одамнинг кўзлари эмасди, балки буларнинг барини кўрган, ҳис этган, охир-оқибат инсон зотининг турфа қисматларини англаган, айтиш мумкинки, уларни бошидан ўтказган кимсанинг нафратни сева бошлаган нигоҳи эди. Мен бу ҳолатга тайёрмаслигимни тушуниб, унга узрнамо боқдим.

      – Эскичасига айтганда, мен жаллодман! – деди аёл даб-дурустдан ва юз-кўзидаги ёқимсиз соя чекина бошлади.

      Уни ҳазиллашяпти деб ўйладим, шууримдаги юморли қитмирлик овозланди:

      – Нима?! Балки қассобдирсиз? Қассоб аёлларни учратганман (аслида бу гапим ёлғон эди)!

      Кампиршо бирдан янада хотиржам қиёфага кирди.

      – Турмада одам отганман! – деди жўнгина қилиб.

      Билмадим, ростдан ҳам нимадир тарақладими, лекин юрагим бир силтаниб, гурсиллаб кетгани аниқ. Агар рўпарамда, майли, важоҳатли бўлмасин, оддийгина эркак ўтирганида ҳам «ҳазиллашманг», деб юборардим. Бироқ манави миттигина беозор кампирнинг, ҳақиқатини қўйинг-ку, шу гапни айта олганининг ўзи даҳшатли эди. Ҳар нарсага тайёр бўлсам-да, бунақасини кутмагандим.

      Кўзларим беўхшовроқ олайиб кетди шекилли, Жела холанинг туси кескин ўзгарди.

      – Яхши йигит, – деди ҳарбийча буйруқ бераётгандай, – ё ўзингизни тезроқ ўнглаб олинг, ёки суҳбатни бас қилганимиз маъқул!

      Дунё турфа, ҳар ким ўзича ўйлайди. Бу ҳаётда нималар бўлмайди ва кимлар яшамаган! Бирхилликдан зериккансан-ку, дейман ўзимга ўзим. Сендан бошқачароқ одамга йўлиққанингдан хурсанд бўлмайсанми, эй эл қатори журналист!.. Хижолат тортдим: ахир бу учрашув бўлакча кечишини билгандим ва кутгандим-ку!

      – Узр, холажон! – дедим дам дафтаримга, дам чўнтакларимга қўлим югуриб. – Мен ҳалиги… Бил… билмай, рости… – Ручкам дафтар қатида экан. Бу менга енгиллик бахш этиб, мақсадимни ойдинлаштирди. – Суҳбатимизни ёзволсам майлими?

      Ҳалитдан буён ҳар бир ҳаракатимни диққат билан кузатиб ўтирган аёлнинг юзи бирдан яна хотиржам тортди.

      – Бемалол, – деди ўша сокин товушда, – ахир мен сизни нима учун таклиф этдим, ўртоқ жентельмен!

      Яна-да дадиллашдим:

      – Кечиринг, Жела хола, – дея у ён-бу ён тебранарканман, қорним қаттиқ очқаганини ҳис этдим, аммо уни чалғитишни мутлақо истамасдим, – аслида бунақа одам эмасман. Сизни жон қулоғим билан эшитишга тайёрман.

      У мийиғида кулди-да, ҳикоясини бошлади…

      Ота-онасини билмаслиги-ю, «детдом» хотиралари, Настянинг латта қўғирчоғи ва уруш… Сталиннинг ўлими, Левитаннинг кўчадаги радиокарнайдан эшитилган мотамсаро овози. Бэлла. Ва ниҳоят, Ринат…

      Жела СКАЧАТЬ