Дәверләр аһәңе. Фоат Садриев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ аңлады. – Күзеңне майландырып торганчы юын, өс-башыңны алыштыр!

      Кәүкәбелҗәннәт аның кабыргасына тагын бер төртте дә, ашыга-ашыга, өйгә кереп китте. Әмма Газдал хәзер, кабырга арасына динамит куеп шартлатсаң да, берни сизәрлек түгел иде. Машинадан иелеп нидер алучы бу гали зат белән чагыштырганда хатынының әйткән сүзләре дә, тирә-юньдәге барлык нәрсә дә төссез, әһәмиятсез, узгынчы әйберләр, менә бу күз алдындагысы гына чын, мәгънәле, мәңгелек һәм аның өчен җаныңны бирсәң дә жәл түгел иде. Каяндыр Альфред килеп чыкты, исәнләште, Руфинә исемле бу кыз турында, аның машинасы белән кайтулары хакында сөйләде, тагын ниләрдер әйтте, аннары кызга дәште:

      – Руфинә, таныш бул, бу – минем әтием.

      Кыз тураеп Газдалга борылды, ә ул эшләпәсен салды да башын иде. Аның коймакны шома ягы белән өскә каратып каплаган төсле түгәрәк пеләшен кичке шәфәкъ кып-кызыл итеп күрсәтте. Әллә шуңа, әллә Газдалның күкрәгендә кайнаган хисләрне тоеп, Руфинә тыйнак кына елмайды. Шулчак Кәүкәбелҗәннәт килеп чыкты.

      – Әйдәгез, балалар, ашарга керегез, – диде ул, ягымлы тавыш белән һәм ирен беләгеннән умырып өйгә сөйрәде.

      Аның Руфинә каршында күзләрен алартып, башлар иеп торуы Кәүкәбелҗәннәтне чыгырыннан чыгарды. Өйдә чит кеше булмаса, тәрбия йөзеннән ул аның ләшперәйгән чалбар төбенә берне тибеп алырга да күп сорамас иде, әлбәттә. Хәзер исә пышылдап кына игәүләргә калды:

      – Оятсыз, олтырак чырай, исерек дуңгыз! Карале күзләрен! Малаеңнан оялыр идең! Хәзер үк алыштыр өс-башыңны!

      Бу сүзләр Газдалның колагыннан чәчрәп читкә генә очтылар, шулай да ул киемнәрен алыштырырга йокы бүлмәсенә кереп китте. Мәдәниятле теге әүлия янында ферма исе сеңгән күлмәк-ыштаннан утыру дөрес булмас иде.

      Ул арада Кәүкәбелҗәннәт мисыр күгәрчене гөрләгәндәй ягымлы тавыш белән яшьләрне өстәл янына дәште. Руфинәнең бер ягына Альфред, икенче ягына Кәүкәбелҗәннәт утырды. Кырынып, өр-яңа күлмәк чалбарларын киеп чыккач, Газдал да танымаслык булып үзгәргән иде. Ул рюмкаларга аракы бүлде.

      – Әйдәгез, балалар, сезнең уңышлы укуыгыз, бәхетле булуыгыз өчен, – диде Кәүкәбелҗәннәт.

      Бәллүр рюмкалар чең-чең итте.

      – Бәхетле булгач, укуы да шуның эченә керә инде аның, – диде Газдал, хатынының сүзен төзәтеп.

      Мондый хәл елга бер-ике мәртәбә яисә бер-ике елга берәр тапкыр гына була, һәм ул Газдал өчен һич тә яхшылык белән бетми, яхшылык белән бетсә дә, Газдалның ниндидер җене уянып, тыелгысыз рәвештә шуңа этәрә, төнге күбәләк янган утка кергәндәй, ул, дәртләнгәннән-дәртләнеп, Кәүкәбелҗәннәтне үчекли иде.

      – Укыган кешеләр дә бәхетсез була. – Кәүкәбелҗәннәт иренә юнәлтелгән кисәтүле карашына, Руфинә сизмәсен өчен, елмаю суты кушты. Аның сүзен яшьләр дә хупладылар.

      – Кайтуың белән, Руфинә кызым… – диде дә Кәүкәбелҗәннәт көлеп җибәрде. – Ялгыш кызым дидем, кабат хаталансам ачуланмассыз бит?

      Руфинә СКАЧАТЬ