Абусупиян Апенди – уьмметни берекети. Магомедшапи Минатуллаев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Акай къадини уланыман. Экин чилей, мен ону уланы экенге оьктем болсам тю гюл илыкъмайман. Тарыкъ болса, шону уланы экенимни тёш берип ай тып да боламан. Уьчюнчюлей, сен Нажмут дин, оьзюнг аста да, алаша да къой, – дей Абусупиян апенди.

      – Сен мени гьали де танымайсан, – деп давам эте Нажмутдин сёзюн.

      – Воллагь, таныйман писти-пистин ге ерли. Бир ашавда бир къой ашайгъан, гётерип салмаса атгъа минип болмайгъ ан, туздан толгъан харал къапдай бо луп, атны сыртын чёкдюрюп, сындыра къоягъан гьоцоцлу Нажмутдинсен, – дей Абусупиян сабур кюйде.

      – Сен мени булан эришме. Бил, мен – денгизмен, сен – кёлсен. Макъалаларынг булан не оьрлюкге етдинг? – дей Наж мутдин бирден-бир къарсалап, шайтан лы гишидей акъырып – къычырып.

      Абусупиян апенди буса бир де къарса ламайлы, гьамангъы саламатлыгъы булан огъар гьазиринде:

      – Сен де бил, Нажмутдин, гьакъыллы, авлия деп башгъа биревню де мангалайы на язылып болмай, адам авлиямы, гьакъыллымы сёзюнден билине. Шунда сени авзунгдан чыкъгъан сёзлер, сен оьзюнгню оьзгелерден оьр гёрегенни исбат этди. Шо буса бизин ислам динде, шариатда лап да сёгюлген къылыкъ. Демек, сен имам бол ма тийишли адам тюгюл экенлигингни оьзюнг ашкере аян этдинг. Сонг да, сен тюз айтдынг, Нажмутдин, сен – денгиз сен, мен – кёлмен. Тек сен бирдагъы бир зат ны бил, сени сувунгну бирев де ичмей, мени кёлюмден буса бары да халкъ пайда лана, – деп жавап бере Абусупиян апенди. Оланы арасында булай сёз болгъанны эшитген тёбенкъазанышлылар энни гьо цоцлу Нажмутдин оьзлени юртлусун гьы зарламагъа башлар деп гьалекленгенлер. Сонг булай чара гёрюлген: Абусупиянны якъламакъ учун савутлангъан адамлар, ону уьюню ювугъундагъы къабурларда яшынып, бир жуманы узагъында къара вул этип тургъанлар.

      Утдурдум

      Очарда ондан-мундан лакъыр юрю люп турагъанда Абусупиянны аты чыгъа. Адамлар биринден-бири алып, ону били мини теренлигин, пагьмулулугъун, сабур лугъун-саламатлыгъын айтып йиберелер.

      Ажайып тизив къылыкълары, асил хасиятлары булангъы, пайхаммар йи мик таза, гьалал адам. Гиши булан, гюн йимик иржайып, илиякълы, исси тюгюл сёлемес. Оьзюне гишини мукънатисдей тартып къоягъан, оьтесиз таъли тили бар. Инсангъа-жангъа, тереклеге, гьаси ли, негер де жаны авруйгъан адам. Оьзю ню айыбындан хомурсгъаны да оьлтюр межек! – дей бириси.

      – Воллагь, асил адам! Ону сабурлугъ ун-саламатлыгъын айтып битдирме де къыйын. Ким не этсе де, не айтса да къар саламас, ачувланмас, авзундан билип билмей гьеч аччы сёз чыгъармас, – дей башгъасы.

      – Тавларда да, ташларда да ёкъдур дагъы артыкъ сабурлукъ ва чыдамлыкъ, – дей бирдагъысы.

      Очардагъыланы арасындан бир хыр часы, кёп эришме сюегени:

      – Макътап, кёкге чююп йибермегиз гьали! Шонча да сиз айтагъан кюйде бол магъа бир де амал ёкъ. Темир-таш болуп къалмагъандыр, ол да бизин йимик инсан чы. Мен шону ачувландырма да не билей им, воллагь, шайтанлы этип, оьр-оьрге атылтма да боламан, – дей.

      Хырчагъа СКАЧАТЬ