Die biblioteek aan die einde van die wêreld. Etienne van Heerden

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ gaan gesigsherkenning nóg gevaarliker maak – jy sal nooit aan jou jeugdige self ontkom nie!

      Kyk wat skryf Kate O’Neill in Wired!

      As jou gesig vorentoe merkbaar ouer lyk as wat die algoritme dag jy gaan teen hierdie tyd lyk, gaan jy dalk sukkel om mediese versekering te kry, of dan moet jy meer betaal vir ’n mediese fonds – want ooglopend verouder jy vinniger as verwag.

      Dalk pas jy jou nie op nie! Bly jy nie fiks genoeg nie!

      Penaliseer!

      Ek, Ian Brand, kondig nou ’n protesveldtog aan.

      My versoek is dat ons die inligtingsbank peper met vals foto’s – gaan nóú, waar jy ook al is, en pos ’n foto van jouself uit enige jaar naas ’n foto van hoe jy nou lyk.

      Maak dit dan duidelik dat jy die jaar van die ouer foto nie gaan verklap nie en dat jy die netjiese tienjaarformule só ondermyn.

      Kom ons verdrink Facebook met vals pare!

      Só kelder ons die formule waarop die algoritme staatmaak en word jy ’n privaatheidsaktivis!

      Maar wág! Lees eers verder: sorg dat jou digitale foto geen inligting dra oor wanneer dit geneem is nie. Sny die EXIF-data uit. Of maak eerder ’n skermgreep van ’n bestaande foto.

      Jy weet mos, elke foto dra sy genetiese string nes elk van ons in ons selle inligting oor ons afkoms en geaardheid dra.

      Jy moet eers daardie data verwyder.

      Jou gesig, sien, is minder onskuldig as wat jy dink.

      Jou glimlag is ’n adder wat jou gaan pik.

      Surveillance is immers die internet se besigheidsmodel!

      Ian sit ’n rukkie na sy woorde en kyk en besluit dis genoeg vir eers.

      Hy sny en plak die paragrafie in waarmee hy elk van sy bloginskrywings afsluit: Onthou, dis soos die geleerde gesê het: kunsmatige intelligensie se impak op die mensdom gaan groter wees as wat die impak van vuur of elektrisiteit op die mensheid was.

      Ons regsgeleerdes sal moet bontstaan!

      Ian Brand; Brand, Nortier & Cele Inc.

      Die Glaspaleis

      Penthouse, Farsight-gebou

      Foreshore, Kaapstad.

      www.theglasspalacelawboys.org

      “Forget the fly-by-nights – come to the Legal Eagles!”

      Tevrede loods hy die blog die kuberruim in. Hy moet ry, die Alfa wag, ’n interessante dag lê voor.

      #

      Uiteindelik het Thuli haar pa se oproepe beantwoord. Sy was reeds op O.R. Tambo in Johannesburg. Die vlug vanaf Kaapstad het ’n uur vantevore geland.

      Die altaartjie wat sy vir haar ouers gelos het, met die teddie en kers en foto’s, het gebrand in haar gemoed.

      Sy kon heelpad tydens die vlug daardie kers ruik.

      Nadat sy deur paspoortbeheer is, het sy met afgeskakelde foon deur die boekwinkel en boetieks gedwaal. Toe sy dit aanskakel, was daar reeds ses oproepe van hom. ’n Pyn het deur haar bors gesny. Niks van haar ma nie. In tye van groot krisis gee haar ma oor aan haar man. Byna onmiddellik nadat sy dit aangeskakel het, neul die foon weer.

      Sy antwoord duiselig:

      Ek is op pad China toe.

      Hoekom nie? Hoekom kan ek nie?

      Wel, Pa, ek is mondig. Is dit nuus vir Pa?

      Nee, ek kon nie, want julle sou my nooit laat gaan het nie.

      Nee, ek sal nie. Nee.

      Nee, Pa, dit het niks met Fees Must Fall te doene nie. Niks.

      Ek het Pa al soveel kere gesê. Nie die EFF nie. Ek ís nie EFF nie.

      Dan is Pa se inligting verkeerd.

      Weet Pa tot vandag toe nie hoeveel splintergroepe daar in Fees Must Fall is nie?

      Nee, ek ís nie.

      En as ek wás, so what? Ek is oor 30!

      Ek gaan vir my kursus ’n projek in narratiewe niefiksie doen.

      Wat is dit? Dis duimsuigery, Pa. Ontspan net. Narratiewe niefiksie is nie belangrik nie.

      Ja, ek weet dis ’n pretensieuse term.

      Ja, dis ’n term wat g’n sin maak nie, okay, Pa.

      Ja, Pa. Vir universiteitswerk. ’n Lang essay. Vir een van my kursusse. Ja, ek weet.

      Pa, dis oor skryfwerk. Oor boeke. Oor grond. Oor Chinese skrywers en hul lewe daar en hul verhouding met grond. Grond en prekêriteit.

      Ek weet dis al weer ’n spoggerige nuwe woord, Pa.

      Ek moet. Ek moet China toe.

      Hoekom nie?

      Ek het dit geleen.

      Ek was by die bank.

      Ek weet mens moet skuld afbetaal. Natuurlik weet ek dit.

      Natuurlik weet ek China is duur.

      Dis my keuse, Pa.

      Pa weet hoe ek daaroor voel.

      Pa? Verraad? Waar kom Pa daaraan?

      Hoekom sal ek …?

      Ek …

      Haar pa se stem raak hees en vir die eerste keer teenoor haar hoor sy vrees. Hoe word hiërargieë omgekeer? Sy is heeltyd daarmee besig by Fees Must Fall. Hoe om die hegemonie te vernietig.

      En nou, haar eie pa. Die oomblik toe sy, die dogter, die oorhand kry.

      Verleë voel sy, en woedend. Tegelykertyd.

      Sy weet hy besef sy weet iets. Hy besef sy het iets gehoor van sy praatjies met sy vriend Sello. Hy besef sy is op die spoor.

      Hy sal verskriklik voel. My dogter. Ek het haar universiteit toe gestuur. Om te doen wat sy nou doen.

      Om juis te werk met dinge soos sy nou met my gal werk.

      Ek het haar universiteit toe gestuur om slim te word. Die eerste een in ons familie om ’n kwalifikasie te kry.

      En toe raak sy te slim.

      Slim verby.

      Te slim vir my.

      Sy het haar mes in vir my.

      Sy СКАЧАТЬ