Spoelklippies in stormwater. Elza Radmeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sy’s nie lelik nie.”

      “Ek vertrou nie die vrede nie. Jy moenie op haar staan en verlief raak nie, hoor.”

      “Daarvoor hoef jy nie bang te wees nie. Sy’s glad te outyds en buierig.”

      “Drie minute is verby. Wil u nog praat?” klink die sentralemeisie se stem sangerig in sy oor op.

      “Nee, ons maak klaar, dankie.” En tot Mandy: “My kleingeld is op. Ek bel jou anderdag weer.”

      “Gedra jou, hoor!”

      “Jy ook. Tot siens.”

      Toe hy die hoorbuis terugplaas, bly hy ’n rukkie peinsend in die hokkie staan. Die dinge wat Karlien op die pad kwytgeraak het, haar vraag of hy en sy meisie verkeerde dinge doen … Kan dit wees dat sy en Willem … Is sy nie dalk swanger nie? Maar sy ken haar verloofde dan nog net drie maande …

      Karlien sug toe sy in die luukse motor met sy sagte sitplekke plaasneem. ’n Mens mag nie begeer nie, dink sy, maar as sý so ’n motor gehad het, sou Willem haar nooit weer gesien het nie. Sy sou haar oupa saamgevat en iewers in ’n groot dorp of stad gaan werk soek het. Vir ’n oomblik of wat oorweeg sy dit selfs om Hugo se motor te steel en daarmee weg te jaag. Maar sy kan nie waffers bestuur nie. En sê nou sy gaan ’n kind kry? Niemand sal vir ’n swanger vrou werk gee nie.

      Die ondersoekende blik wat Hugo op haar rig toe hy in die motor klim, laat haar kriewelrig voel. Dis asof hy dwarsdeur haar klere kyk, selfs deur haar vel kan sien. En omdat dit haar so weerloos laat voel, reageer sy aggressief.

      “Vir wat kyk jy so na my? Het jy ’n bloutjie by jou nooi geloop?”

      Hy skakel die motor aan sonder om weg te kyk. “Ek het gedag ons is nou vriende,” sê hy gemoedelik. “Hoekom is jy so iesegrimmig?”

      “Die pad is vóór die motor. Kyk daar as jy wil kyk.”

      “Die pad interesseer my nie,” raak hy moedswillig en skakel die motor sonder meer af. “Dis baie lekkerder om na jou te kyk.”

      Sy rem ontsenu aan die plastieksakkie waarin oupa Sukkeljan se medisyne is. “Hou op om so na my te kyk. Wat sien jy?”

      “Wat ek sien? Ek sien ’n meisie wat haar baie dapper voordoen, maar wat ek glo glad nie so dapper is nie. Wat pla jou dat jy so liggeraak is?”

      “Niks pla my nie.” Toe kyk sy op en skrik maak dat haar oë rek. “Ry! Maak gou!”

      “Hoekom?” vra hy verbaas oor haar erns.

      “Daar kom Willem se bakkie aan, man! Hy maak my dood as hy sien ek het saam met jou gery. Toe, ry nou!”

      Hy weifel, maar trek dan tog weg om met ’n ompad deur die dorp weer by die pad huis toe aan te sluit.

      “Hoekom sal Willem jou doodmaak as jy saam met my ry? Is hy jaloers?”

      “Ja.”

      Dit raak weer stil tussen hulle. Hugo probeer homself oortuig dat hy sy neus uit Karlien se sake moet hou. As Karlien met ’n onbeskofte buffel wil trou, is dit mos haar saak.

      “Watse werk doen jy?” vra sy later.

      “Ek is ’n makelaar.”

      “Wat doen ’n makelaar nou eintlik?”

      “Ek help mense om hul geld goed te belê sodat dit meer word en nie minder nie.”

      “Kan jy vyftig rand ook vermeerder?”

      “Vyftig rand. Dis ’n bietjie min.”

      “Dis al wat ek het.”

      “Miskien moet jy spaar tot dit ’n bietjie meer is.”

      Sy gee ’n suggie. “Ek help net partykeer in die drankwinkel uit as die meisie wat daar werk siek is. Dit gaan maar swaar om te spaar.”

      Toe hulle voor Sonderwater se plaashek stilhou, wil Karlien uitklim om die hek te gaan oopmaak, maar hy keer haar. “Ek sal die hek oopmaak.” En ondanks sy voorneme om sy neus uit haar sake te hou, draai hy hom tog skuins in die sitplek om na haar te kyk. “Miskien moet jy nog ’n keer dink voor jy met Willem trou. As hy onredelik jaloers is, gaan dit die lewe vir jou baie onaangenaam maak.”

      “Vir wat sal jy jou oor my kwel?” vra sy bitsig. Maar dan, tot haar konsternasie, voel sy hoe dit weer skielik warm word agter haar ooglede.

      Toe haar blik versluier en sy haar kop venster toe draai, leun hy oor om haar kop terug te draai. “Hoekom ruk jy jou so op oor alles wat ek sê?” eis hy. Maar toe hy sien daar loop ’n traan oor haar wang, en daar op daardie oomblik ’n onsinnige begeerte in hom opkom om dit weg te soen, los hy haar asof sy ’n vuuryster is wat hom brand. Hy kan amper nie vinnig genoeg uit die motor klim om die hek te gaan oopmaak nie.

      Die laaste entjie na die werf lê hulle in ’n ongemaklike stilte af. En daar aangekom, is albei ewe haastig om uit te klim. Sy hardloop dadelik die huis binne, maar hy dwaal weg en bevind homself ’n rukkie later op die klipkoppie aan die agterkant van die huis. Wat hom besiel het om so ’n onsinnige begeerte te kry! Hy sal sy kop moet laat lees!

      Karlien rol om en om in haar bed toe dit nag word. Sy wonder hoekom Hugo so vinnig uitgespring het om die hek te gaan oopmaak. Hy hou seker nie van ’n tjankbalie nie. Sy haat haarself omdat sy nie haar trane kan beheer nie. En hoekom praat sy haar alewig so vas in sy teenwoordigheid? Sy sal baie versigtiger moet wees. Sy’t hom nou al klaar laat agterkom sy’s bang vir Willem. Netnoumaar kom hy nog agter hoekom ook. En wat gaan hy dán van haar dink!

      Die volgende dag wil tant Gesie weet waarom sy so ongelukkig lyk. “Jou hele gesig loop afdraand. Wat is fout?”

      “Tante verbeel tante dinge. Waaroor sal ek ongelukkig wees?”

      “Is dit nie dalk Willem wat jou ongelukkig maak nie?”

      “Wat laat tante so dink?” vra sy versigtig.

      “Jy lyk vir my glad nie na ’n verliefde meisie nie. Dink jy Willem is die regte man vir jou?”

      “Wat dink tante van hom?”

      “Ek kan my nie indink dat jy met hom wil trou nie. Julle pas glad nie by mekaar nie. En ek verstaan nie dié oorhaastige verlowing nie. Hoekom het julle so vinnig verloof geraak?”

      Karlien voel hoe haar onderlip begin beef. Sy koes haastig weg om die rooi hen se eiers uit die nes onder ’n verwaaide struik te haal. “Wanneer weet ’n mens of dit die regte man vir jou is, tante?”

      “Wanneer jou hele wese blom, en dit voel of jy altyd onder die sterre loop. Beslis nie wanneer jou gesig lyk soos een wat op pad is begrafnis toe nie. Het jy Willem lief, of wil jy maar net met hom trou oor jy ’n man wil hê?”

      “Ek soek nie ’n man nie, maar …”

      “Maar wat?” dring tant Gesie aan toe sy onbeholpe swyg.

      “Oupa sê Willem sal ’n goeie man vir my wees.”

      “Gmf! СКАЧАТЬ