Dubbelspel. Wilna Adriaanse

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      “Ek sal weer môre ’n draai kom maak.”

      “Moenie moeite doen nie.”

      Ellie staan ’n oomblik met haar voorkop teen die toe deur, voor sy omdraai, die voordeur agter haar sluit en motor toe loop. Toe sy uit die erf ry, stuur sy ’n vae gebed die lug in.

      Sy en haar ma is soos die twee poppe sonder hulle buikspreker. Dit voel of die stilte tussen hulle met verloop van dae al wyer span.

      In die koerant het daar gestaan:

      Kolonel John McKenna, ervare speurder met ’n suksesvolle diensloopbaan van langer as vyf-en-dertig jaar, is gisteraand omstreeks 19h00 by ’n padblokkade buite Kraaifontein noodlottig gewond toe daar uit ’n voertuig geskiet is. Hy is op die toneel oorlede.

      Een ander polisiebeampte is ook gewond, maar is buite gevaar nadat ’n operasie laat gisteraand op hom uitgevoer is om ’n koeël uit sy lae rug te verwyder.

      Die motor waaruit daar geskiet is, is ’n uur na die skietery in Guguletu opgespoor. Geen verdagtes is nog in hegtenis geneem nie.

      John McKenna het in sy loopbaan twee keer ’n medalje vir uitsonderlike diens ontvang. Teen druktyd was daar nog geen kommentaar van sy familie nie. Die kollegas met wie die koerant gepraat het, het almal groot lof vir McKenna uitgespreek.

      Hulle word nie meer so gemaak nie, het ’n oudkollega gesê.

      Hy het darem binne-in die koerant ’n naam gekry. Die familie het egter nou nog nie kommentaar gelewer nie en gaan ook nie. Wat dink hulle moet ’n mens sê?

      Albert is in die kombuis toe sy by sy woonstel in Oakdale kom. Hy het KFC gekoop en is besig om dit op ’n bord uit te pak. Sy is nie honger nie, maar tog verlang sy na ’n kombuis met geure. Haar ma kon nogal lekker kook, kan seker steeds, maar hoe minder sy begin eet het, hoe minder moeite het sy met kos gedoen.

      Albert kook nie en die meeste van die tyd lê die dag se pos op sy stoof.

      Hy glimlag toe hy haar sien, trek haar tot in die kring van sy arms en soen haar. Kreun en trek sy vingers deur haar hare. “Donner, ek het jou gemis. Ek is skielik nie eers meer so honger nie.”

      Sy tree terug en gaan sit langs die tafel. Hy skink vir haar ’n glas whiskey met ys, en sy draai dit in die rondte sodat die ysblokkies teen die glas rinkel.

      “Waar is jou tas?”

      “Ek het nie nog tyd gehad om eers huis toe te gaan nie. En in elk geval wil ek vanaand by my huis gaan slaap.”

      “Daar is nie ’n kans dat jy vanaand huis toe gaan nie. Ek het toevallig vandag ’n nuwe tandeborsel gekoop.” Hy kom sit ook by die kombuistafel, skuif die hoender nader en gee vir haar ’n bord en eetgerei.

      Sy drink stadig aan die whiskey. Instinktief op soek na die ondertone wat haar pa haar leer proe het. Die groen Ierse gort wat in gasoonde gedroog word. Die subtiele smaak van bourbon en oloroso-sjerrie, afkomstig van die ou vate waarin dit verouder word. Die blomme en vrugte, die vanielje en die fudge. Jy kon hom in die middel van die nag wakker maak met ’n glasie, en hy sou nie nee sê nie. Hy het altyd gesê dis waarom hy nie ’n drankprobleem het nie, hy is te lief vir whiskey en kan homself nie ’n lewe daarsonder voorstel nie.

      “Is jy in ’n kak bui, of net moeg?”

      “Wat dink jy?”

      Hy leun oor en soen haar in die nek. “Ek weet hoe om jou weer te laat smile.”

      Ellie neem ’n hoenderboudjie en begin daaraan eet. “Het jy al iets oor my pa uitgevind? Wie is in charge? Het jy vir hulle gesê hulle moet na sy sake gaan kyk?”

      Hy gooi sy hande in die lug. “Hokaai, kan ons net gou ’n bietjie reverse? Ons het mekaar omtrent ’n week laas ordentlik gesien. En nou kom jy hier aan, jou gesig een donderwolk, en maak asof ek een van jou street contacts is.” Hy klap sy vingers voor haar oë. “Kyk vir my.” Hy wag tot sy opkyk. “Ek verstaan van jou pa, en ek weet dis nie maklik nie, maar ek is nie deel óf die oorsaak van jou probleme nie. So, ek gee nie om as jy nie jouself is nie, maar moenie maak of ek ’n verlangse kennis is nie.”

      “Ek het jou gesê vanaand is nie ’n goeie aand nie.” Sy sak terug teen die rugleuning en eet die hoenderboudjie klaar, maar skud haar kop toe hy vir haar nog ’n stukkie wil inskep.

      “Maar jy is nou hier, so ons kan net sowel die beste hiervan maak.”

      Toe sy hom nie antwoord nie, wil hy weet hoe dit met haar ma gaan.

      Ellie trek haar skouers op en druk twee aartappelskyfies in haar mond. “Beneuk, dwars, koppig, jammer vir haarself. Wat’s nuut?”

      “Jy moet pasop dat sy jou nie hostage hou nie. Ek kan onthou hoe dit met my pa was. Almal se lewens draai later om hulle en hulle drank.” Sy hoor die skerp klank in sy stem. Dis altyd daar wanneer hy oor sy pa praat.

      “Dis nie asof ek net kan wegstap en haar aan haar eie genade oorlaat nie.”

      “Dis nie wat ek sê nie, maar stel vir jouself grense. Sy moet weet sy het ook ’n verantwoordelikheid.”

      Ellie glimlag stram. “Ek het nooit geweet jy wil eintlik ’n berader wees nie.”

      Hy glimlag, daardie maklike glimlag wat haar van die begin af aangetrek het, staan op en trek haar regop uit die stoel.

      “As jy kan grappe maak, kan jy ander dinge ook doen.” Hy begin haar hemp oopknoop, terwyl hy haar in die rigting van die slaapkamer stuur. Sy hande sak tot op haar heupe, hy soen haar in die nek.

      “Kyk waar jy loop. Ek is nie lus dat my kop ’n deurkosyn tref nie.”

      “Hou op moan.”

      Toe sy langs hom op die bed lê, voel sy tog iets in haar roer. Sedert die aand toe Ahmed met die nuus oor haar pa by haar huis opgedaag het, het dit gevoel of haar senuweepunte verlam was. Daardie dooie gevoel soos na ’n tandarts jou ingespuit het. Dit voel steeds of sy nie behoorlik kan proe of ruik nie. Selfs haar tassin voel dof. Daarom is sy verlig en selfs dankbaar oor die klein vlammetjie.

      Sy vingers voel warm teen haar lyf. Die koue wat sy in die kerk gevoel het, het nog nie gewyk nie. Ongeag hoeveel klere sy aantrek. Die koue lê diep.

      Sy begin sy hemp losknoop en toe hy haar soen, skuif sy alle ander gedagtes weg. Miskien kan sy vir ’n rukkie vergeet en haar verbeel haar pa sit op sy stoel voor die televisie, besig om sokker te kyk.

      Hoofstuk 8

      “Waaroor het jy en Zondi vandag gestry?” Ellie kom uit die badkamer met ’n handdoek om haar lyf gedraai. Haar vel nog effe klam van die warm stort. Albert sit-lê teen die kussings op die bed.

      “Sjeez, kan jy my nie eers kans gee dat my brein weer aanskakel nie!”

      Sy begin aantrek.

      “Wil jy nou rêrig hierdie tyd van die nag huis toe ry?”

      “Ja. Ek het goed wat ek môre moet doen.”

      Hy staan op, trek die denim СКАЧАТЬ