Dubbelspel. Wilna Adriaanse

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die dae toe hulle tevrede was met ’n halwe brood en ’n pak pienk viennas?”

      Happy sit by ’n tafeltjie by die Turkse afdeling. Hy glimlag toe hy hulle sien.

      “Awé! Nice of you to come.” Hy maak ’n vuis in Ellie se rigting, en sy druk hare teen syne. Clive ignoreer die groet.

      “What’s with him? Lyk of hy sooibrand het.” Hy kyk na Clive. “Gee die motjie jou moeilikheid?”

      “Los jou slimpraatjies. Wat het jy vir ons?” Clive gaan sit oorkant hom en Ellie.

      “Nei, hoesit dan vandag? Moet ek nou op ’n dolleë maag hie sit en praat? Ek het noggie vandag nat of droog oor my twee lippe gehad nie.”

      “Wat wil jy hê?” Ellie staan op. “Praat jy solank. Ek sal gaan haal.”

      “Om te start, het ek gedink ’n ou schwarmatjie …”

      “Hierdie is nie ’n dinner date nie. Daar is nie iets soos starters nie. Wat wil jy drink?” laat Clive hoor.

      “Jo, ma djulle is omgekrap vandag. Maak dit maar ’n Coke.”

      Sy kyk na Clive, maar hy skud sy kop.

      Toe sy na ’n paar minute met Happy se kos terug by die tafel kom, is Clive en hy besig om te argumenteer.

      “Julle verstaan nie hoe dangerous hierie job is nie. As hulle moet uitvind ek praat met die Boere, sal ek lucky wees as hulle net my keel afsny.”

      Clive neem die kos by Ellie en begin opstaan. “Kom, hy het niks.”

      “Praat met die man. Ek was nog besig om op te warm.”

      Clive sit weer. “Warm vinniger op. Ons het nie die hele dag tyd nie.”

      Happy kyk verlangend na die kos, maar Clive skud sy kop. “Ons praat eers.”

      “Ek was laas Vrydag daar by my antie se pozzy in die Hill, toe sien ek mos ’n jongetjie wat saam met my by die skool geloop het. Kuier blykbaar deesdae by my cousin. Te fênsie, ry glads ’n kar. Hy moes die licence gekoop het, want hy was maar baie dig op skool. Ewenwel, sal hy my toe vertel hy werk nou vir mister Williams homself. Die problem is as ’n mens eers begin blinkgat raak, dan weet jy mossie wanner om jou bek dig te hou nie. Ek hou my toe maar kliponnosel en grootoog, en toe vat die man die vloer. En as encore vertel hy van die groot operation waarmee hulle besig is. Sy oë het skoon glasig geraak, en mens kon net dollar signs sien.”

      “Watse operasie?”

      “Nei, hy was darem ’n bietjie slimmer as dit. Hy het nie gesê nie.”

      Clive begin opstaan met die kos in sy hand. “Jy mors ons tyd.”

      Happy kyk na Ellie. “Elke bietjie is belangrik, het jy gesê. En dis wat ek doen. Ek bring vir jou alles wat ek het. Nou trek julle naat op my. Dissie reg nie.”

      Ellie neem die kos by Clive en sit dit voor Happy neer. “Wat weet jy van die skietery in Milnerton?”

      “Nei, ook maar net wat die papers sê. Dissie eintlik my plek daai nie.”

      “Ek weet, maar jy ken baie mense. Iemand het dalk iets gesê.”

      Hy kou ’n rukkie in stilte, skud dan sy kop. “Jy weet mos ek issie baie lief vir die Russian en sy gespuis nie. Hulle is ’n klomp mother– …”

      Clive mik ’n oorveeg na hom. “Watch jou taal.”

      “Wat ek meen, is dat ek maar wye draaie om hulle loop. Dis ’n scary bunch daai.”

      “Dit kan nie kwaad doen om ’n bietjie met jou kontakte te praat nie. Ek is seker iemand weet iets.” Ellie staan op. “Bel my as jy iets het.”

      “Ek maak so, maar kom next time alleen.” Hy koes toe Clive opstaan.

      “Glo jy hom?” wil Clive weet toe hulle in die motor klim.

      “Ek weet hy is baie bang vir die Russe, so ek glo hy loop ’n wye draai wat hulle betref.”

      “Hy loop dalk ’n wye draai, maar dit beteken nog nie hy het niks gehoor nie. Hy het baie kontakte. Hierdie klomp wat koerante verkoop, sien en hoor baie dinge. Hulle hou hulle maar so onnosel wanneer dit hulle pas.”

      “Hy is grootbek, maar hy het nog nooit vir my gelieg nie, en ek kon in die verlede nog altyd op hom staatmaak. Hy bring nie noodwendig altyd dadelik al die antwoorde nie, maar jy weet tog so tussen die brokkies kry ’n mens dikwels die hele prentjie.”

      “Ja, ek weet. Ek was net nie vandag lus vir sy kak nie.”

      “Ek dink nie die ou wat vir Williams werk was slim genoeg om nie details te gee nie. Die waarheid is dalk eerder dat hy nie weet nie. Hierdie ouens is te slim om vir elke voetsoldaat die volle verhaal te vertel. My ondervinding is dat hulle op ’n need-to-know basis werk.”

      “Praat met my,” laat Clive hoor toe hulle al ’n paar kilometer gery het en Ellie nog nie weer iets gesê het nie. “Laat ek hoor hoe jou kop loop.”

      “Al in die rondte.”

      “Dan is daar natuurlik Ken Visser,” sê Clive na ’n rukkie se stilte. “Die ou met wie Gabriella Allegretti verlede jaar getroud is. Ek het al hier en daar ’n gerug gehoor dat sy pa bande het met ’n sindikaat wat jare gelede al uit Zimbabwe en Angola gewerk het. Die storie loop dat hulle kontakte in die destydse ou weermag gehad het, en dat sy pa groot konneksies in Zanu-PF het. Dalk is dit hy wat dinge roer, in die hoop hy raak van sy swaer ontslae. Dan is hy en vroulief mos die enigste erfgename. As hy vir Barkov kan kwaad maak en die vinger na boetie Enzio laat wys, raak hy dalk baie maklik van hom ontslae. Of dalk is hy en Enzio kop in een mus en is hy die balls in die operasie. Hel, dis seker moeilik om met so ’n erfenis te sit. Is kinders nie veronderstel om suksesvoller as hulle ouers te wees nie?”

      Ellie kyk by die venster uit. “Hulle sê so.”

      Clive sug. “In my geval was dit nie baie moeilik nie. Deur net soggens op te staan, het ek al my ou man verbygegaan.”

      “Ek het lankal daarmee vrede gemaak dat ek nie eers moet probeer nie. Nou weet ek nie meer nie.” Sy laat sak haar kop teen die rugleuning, en albei raak stil.

      Clive draai die radio harder. Theuns Jordaan sing: “Hoe lank praat ons nie meer nie … dis verby net voor die storm kom.”

      Daarna is dit André Swiegers. “As die skemer kom, en hy vang my by jou …”

      Toe Koos Kombuis se stem opklink met “Ek het ’n vriendin, ver oor die blou see …” kyk Clive na haar. “Waarsku my voor jy in trane is. Maar ek is ’n sucker vir hierdie ouens se lirieke.”

      “Jy moet onthou in wie se huis ek grootgeword het. Hy het ’n baie wye musieksmaak gehad. Die enigste plek waar hy omtrent die streep getrek het, was by die backtracks.”

      “Een van my girlfriends het nie van Afrikaanse musiek gehou nie. Ek dink dis waarom ek op die ou end daarvan begin hou het. Pure kinderagtige rebelsheid. Verhoudings kan darem toksies raak.”

      Ellie СКАЧАТЬ