Dubbelspel. Wilna Adriaanse
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Dubbelspel - Wilna Adriaanse страница 15

Название: Dubbelspel

Автор: Wilna Adriaanse

Издательство: Ingram

Жанр: Ужасы и Мистика

Серия:

isbn: 9780624068044

isbn:

СКАЧАТЬ tog hou ons nie op soek nie. Dalk is die mens maar geprogrammeer om af te paar. Die nimmereindigende hoop dat julle twee dit sal regkry.”

      Clive sug. “Van die paradys se dae af is ons eintlik maar in ons moere in.”

      Hulle stop voor die kantoorblok, en stap stil langs mekaar na hulle kantoor toe.

      “Ellie, kaptein Greyling het na jou gesoek,” sê Rita toe hulle instap.

      “Waarom het hy nie my sel gebel nie?”

      “Nee, hy is hier.”

      “Wat maak hy hier?”

      Rita beduie met haar kop na die kantoor in die hoek. “Hy is by brigadier.”

      Ellie hang haar skouersak oor haar stoel se leuning, gaan skink ’n koppie koffie, en kom staan daarmee voor die wit bord. Sy was nog altyd goed met raaisels. Die moeilikheid is net om daardie eerste draad te kry. Daarna is dit kinderspeletjies. Sy lees weer die name. Sien hulle in haar geestesoog. Allegretti. Selfs op die swakste foto’s is hy aantreklik. Dieselfde kan ongelukkig nie van Alexei Barkov gesê word nie. Die goeie lewe sit om sy middellyf, en in sy dubbelken. Dit skrik blykbaar nie die meisies af nie. Daar is ’n voortdurende stroom wat aan sy arm gesien word.

      Yuang Mang handhaaf ’n laer profiel as die res, maar so nou en dan is daar tog ’n foto van hom by die een of ander geleentheid of klub. Hy is ’n gereelde besoeker aan een van die Chinese restaurante in Seepunt.

      En dan die een wat volgens haar die onvoorspelbaarste is, Nazeem Williams. Niemand weet hoe sy bloedlyne loop nie, maar hy het blykbaar in Manenberg grootgeword. Deesdae woon hy in Rondebosch-Oos. ’n Groot huis waar nugter alleen weet wie almal woon. Sy ma en van sy broers en susters woon steeds in Manenberg, maar in ’n ander huis. ’n Groter een wat hy ’n paar jaar gelede gekoop het.

      Die een oor wie sy nog die minste weet is die Nigeriër, Jonathan. Wat sy wel weet, is dat hy met elke moontlike 419-scam verbind word.

      Allegretti woon in ’n reusehuis in Bantrybaai, Barkov het ’n huis in Milnerton, en volgens die laaste verslae woon Mang in Nuweland.

      Sy skryf weer op die bord. Clive kom sit op haar stoel agter die lessenaar en skud sy kop. “Jy en jou lyste. Wat skryf jy nou?”

      “Hulle wettige besighede. Jy het my geleer when in doubt, begin by die begin.”

      Hy knik. “Almal is in in- en uitvoere. Wat anders. Allegretti het ook die klub, en Williams het ’n klomp spaza-winkels in die townships.”

      Sy staan effens terug van die bord af. “Ja, die begrippe in- en uitvoere is deesdae ook so wyd soos die Heer se genade.”

      Hulle kyk op toe hulle harde stemme uit die kantoor in die hoek hoor.

      Rita trek haar skouers op toe Ellie vir haar kyk. “Dit gaan nog heeltyd so.”

      Clive kyk ook na die toe deur. “As ek vriend Greyling is, tel ek my woorde. Daai is nie ’n tannie wat jy sonder handskoene aanpak nie.”

      “En as sy hoor jy noem haar ‘tannie’, trap sy jou balls onder haar stiletto’s vas,” antwoord Rita.

      Al drie raak stil toe die deur oopgaan, en dan klink Albert se stem agter hulle op.

      “En as julle twee so hard konsentreer?”

      Ellie draai om en sien hoe brigadier Zondi hulle ’n oomblik vanuit haar kantoordeur dophou, voordat sy die deur toemaak.

      Ellie kyk na Albert se gesig, maar sy gemaklike glimlag is in plek.

      “Wat maak jy hier?”

      “Mag ek nie vir jou kom kuier nie?” Hy vee liggies met sy hand oor haar sitvlak. “Ek wil jou net nooi om vanaand te kom eet. Dit voel my ek het jou jare laas gesien.”

      “Jy kom nooi my om vanaand by jou te kom eet, en toe ek nie hier is nie, soek jy sommer ’n bietjie moeilikheid met my baas.”

      Hy kyk na die deur in die hoek en glimlag. “Ons het net ’n lekker geselsie gehad. Ons twee is ou tjommies.” Hy raak aan haar hand. “Toe, sê jy sal vanaand kom eet.”

      “Ek weet nie. Ek moet eers huis toe, en gaan kyk hoe dit met my ma gaan.” Sy onthou skielik sy wou nog haar ma gebel het. “En Clive het my vir ’n dop geskiet.”

      Albert kyk na Clive. “Wil jy hê ek moet rang trek hier?”

      Clive kyk na Ellie. “Sorry, daai dop sal moet wag.”

      “The story of my life.” Sy kyk na Albert. “Ek móét eers na my ma toe gaan.”

      “OK, maar kom wanneer jy klaar is.” Hy kyk na die bord. “Is julle nog steeds met die klomp etterkoppe besig?”

      “Ek weet julle deel nie graag nie, maar jy het nie dalk êrens ’n stukkie skinder raakgeloop nie?” wil Clive weet terwyl hulle al drie na die bord kyk.

      Albert skud sy kop. “Die probleem is dat hulle semi-permanent besig is om kak aan te jaag. ’n Mens is nooit regtig seker wat is ou nuus en wat is vars nie. Maar ek belowe as ek iets hoor, sal ek julle laat weet.”

      Clive steek skielik sy hand uit. “O ja, baie geluk met die bevordering. Ek het nog nie kans gehad om dit persoonlik te sê nie.”

      Albert skud sy hand. “Dankie. Dalk sal ek nou ’n verloofring kan bekostig.”

      “Is julle …?”

      Ellie skud haar kop. “Ignoreer hom. Hy yl.”

      Hy mik om weer aan haar sitvlak te vat, maar sy tree weg en hy lag hardop. “Sy is net skaam.” Hy kyk na die ander leë lessenaars, en soen haar dan vlugtig op die wang. “Sien jou later. Clivie, kyk mooi na haar.”

      Clive kyk hom agterna toe hy wegstap. “Jy gaan jou nog eendag so hardegat hou, dan stap ’n ander girl met hom weg.”

      “Ja, Pa. Kom, konsentreer nou.”

      Toe hulle na ’n uur nog nie veel gevorder het nie, besluit Clive om eers ’n paar ander take te gaan afhandel. “As ek jou nie weer vandag sien nie, praat ons môre verder. Ek sal intussen ’n paar kontakte bel en hoor of hulle nie iets nuuts het nie.”

      Ellie sit die pen neer en stap na die kantoor in die hoek. Sy klop en wag tot daar ’n antwoord kom voor sy haar kop om die deur steek.

      “Ek is eers weg. Ek wil gou iemand in Seepunt gaan sien.”

      Zondi kyk nie op nie. “Orraait.”

      Ellie is besig om die deur toe te trek, toe Zondi na haar roep. “Did Greyling talk to you?”

      “About what?”

      “Never mind. See you later.”

      Hoofstuk 7

      Hoofweg in Seepunt is besig. As kind het hulle dikwels Sondae hierheen gekom. Hulle het roomys gekoop en op die promenade СКАЧАТЬ