Die ongebore uur. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ nie belang in ’n onkundige maagd nie . . .”

      “Dis nie waar nie!” Sy stem klink amper sissend. “Maar ek kan dit nie aan jou doen nie . . . jou ouers doen nie . . .”

      Sy gee ’n sagte sug, laat haar ooglede sak. “Toe maar, Günther. Ek verstaan. Jy verkies jou vroue meer ervare en . . .”

      Sy hande gryp haar skouers vas. “Dis nie waar nie! Daar was nog nooit ’n vrou ná my vrou se dood nie. Ook nie in die lang tyd wat sy siek was nie.”

      Sy knik. “Ek glo jou. Dan is dit maar net dat ek nie die soort vrou is wat jou kan . . . bekoor nie. Ek wens dit was anders. Ek sou liewer van jóú wou leer wat daar alles te leer is.” Sy trek die skouerstuk terug oor haar skouers en haar bewende vingers soek na die hakie wat haar weer in ’n kuise, elegante dame moet verander. Maar voordat sy dit kan vashaak, is sy hand by, stoot hy die los stuk weg en die volgende oomblik lê sy lippe teen haar sagte vel. Bokant sy kop glimlag Inge oorwinnend, laat dan haar kop sak en druk haar lippe teen sy kop terwyl sy hom sonder protes toelaat om sy ontdekkingstog voort te sit. Toe sy lippe hare oopbreek, wonder sy of dit nou die passie is waarvan sy al so baie gehoor en gelees het en nog nooit self ondervind het nie . . . ’n mengsel van vrees en opwinding. Toe voel sy hoe sy een arm onder haar dye indruk en sy opgetel word. Hy dra haar dieper die huis in en sy is gereed om oor die drumpel van vrouwees te stap. Hierdie nag gaan ook vir haar ’n ontdekkingsreis wees . . . ’n ontdekkingsreis van Günther Meissner. En dit móét ’n sukses wees . . . want daar is veel meer op die spel as wat haar minnaar ooit van sou kon droom . . .

      2

      Toe Inge die volgende oggend wakker word, is daar geen teken van Günther nie. Nou eers sien sy hoe die slaapkamer lyk waarin sy haar maagdelikheid verloor het. Hierdie bed moet Günther eens met sy vrou gedeel het . . . Sy gooi die beddegoed van haar af asof sy op iets ongeoorloofs betrap is. Maar dis belaglik, vertel sy haarself. Die vrou is dood. Günther het die volste reg om ’n ander vrou in sy bed te hê. Hy het geen onreg of bedrog teenoor enigeen gepleeg nie. Net so min as wat sy dit gedoen het.

      Sy spoel haar gesig in die badkamer af, kyk na haarself in die spieël. Sy ken haar naakte liggaam. Gister en eergister was dit presies dieselfde, vanoggend nie meer nie. Maar sy is nie jammer oor wat gebeur het nie.

      Sy glimlag toe sy onder die stort instap. Arme Günther! Hy het van die begin af geen verweer gehad nie. So onervare as wat sy was, is daar in elke vrou die ingebore listigheid wat destyds aan Eva in die Paradys geskenk is en waarteen ’n man eintlik heeltemal weerloos is. ’n Beter tyd vir wat sy wou bereik, kon sy nie gekies het nie. Sy vrou was jare lank siek, nou reeds twee jaar lank dood, en hoewel ’n man van karakter, sterk beginsels en ’n gewete, kon hy die dringende roep van die natuur nie weerstaan toe bevrediging so openlik en vrygewig aan hom gebied is nie.

      Terwyl die prikkels van die stortdruppels haar jong liggaam masseer, dink sy terug aan die nag wat verby is. Daar is ’n glimlag om haar mond. Hoewel sy geen vergelykings kan tref nie, voel sy op hierdie oomblik dit was ’n bevredigende nag vir albei. Sy is nie net in die lesingsaal ’n knap student nie. Sy glo hy voel vanoggend net so tevrede soos sy.

      Sy stap onder die stort uit, druk eers die halfklam handdoek wat hy voor haar gebruik het teen haar wang voordat sy haar begin afdroog. Die laaste bietjie twyfel het uit haar verdwyn. Günther Meissner is die man wat sy gesoek het. Günther Meissner gaan die man wees.

      Sy tref hom op die stoep aan en hul oë ontmoet. Hy kyk egter dadelik weg en sy voel die afsydigheid in hom aan.

      “Môre, Günther.” Sy kom teenaan hom staan, haar hand gaan op om sy wang te streel, maar hy gryp haar pols vas voordat sy hom kan aanraak. Sy kake is weer geklem soos die vorige aand toe hy nog met sy gewete in stryd was.

      “Inge, jy moet nou gaan.” Sy bly roerloos staan en hy moet weer na haar kyk. “Asseblief.”

      Sy kyk hom geskok aan. “Is dit ál wat jy vanoggend vir my kan sê?” Sy sien sy adamsappel beweeg soos hy sluk. “Ons kan later praat, nie nou nie. Kom.”

      Hy stap na haar motor, maak die deur oop en met ’n laaste blik op sy strak gesig en ontwykende oë klim sy in en trek weg.

      Die dae wat volg, is vir Inge moeilik en onverstaanbaar. Sy weier om te glo dat Günther die soort man is wat ’n meisie se maagdelikheid sal neem en dan sy rug op haar sal keer. Dit pas net nie in die prentjie wat sy van hom gevorm het nie.

      Sy sit in die lesingsaal, haar oë bly op hom, maar hy kyk oral behalwe in haar rigting. Die manier waarop hy sy lesings aanbied, is stug, nie soos gewoonlik nie. Die enkele kere dat sy oë hare vang, is daar ’n merkbare verstrakking in sy blik. ’n Week gaan verby waarin sy tob en wonder en dink. Dan besluit sy: só maklik gaan sy hierdie man nie laat loskom nie. Oor vier maande moet sy terug Suid-Afrika toe. Daar is nie tyd of geleentheid om na ’n plaasvervanger te soek nie. Wat meer is, sy wil nie. Günther pas honderd persent in die prentjie wat sy vir die toekoms geskilder het. Sy sal eenvoudig haar trots in haar sak moet steek en met hom moet praat.

      Sy sorg dat sy die laaste student is wat die lesingsaal verlaat en sy huiwer ’n oomblik langs hom, bied hom geleentheid om haar aan te spreek. Maar hy is skielik baie besig, kyk nie eens op nie. Dan stap sy aan en Günther Meissner blaas sy ingehoue asem uit. ’n Duitse swets val gedemp van sy lippe.

      Sy stap daardie aand sy huis ongenooid binne. Haar tred is selfversekerd en haar oë uitdagend. Sy stap soos ’n vrou wat weet dat sy goed bewapen is vir die stryd wat voorlê.

      Günther draai van die boekrak af om toe sy in die deur verskyn, en sy sien hoe sy liggaam verstyf.

      “Günther, ek het jou net een vraag kom vra.” Hy antwoord nie en sy stel dit pront: “Walg ek jou nou?”

      Hy lyk eerlik geskok. “Inge, asseblief!”

      Sy stap nader, haar oë stip. “Ek weet jy kry die soort man wat, nadat hy ’n vrou geneem het, ’n afkeer van haar kry.”

      “Dis nie . . .” protesteer hy vinnig.

      “Is dit nie, Günther? Watter ander afleiding kan ek maak?”

      “Inge, dis nie . . .” Hy swyg vinnig, sê dan skor: “Inge, moenie!”

      “Ek wil die waarheid in jou oë sien. Dis ál wat my sal oortuig. Stoot ek jou nou af, Günther?”

      Sy staan reg voor hom, haar bloese oopgeknoop, haar ferm, jong borste braloos ontbloot voor hom.

      “In hemelsnaam!” Hy stap vinnig by haar verby en sy stem is bruusk: “Dit het niks te doen met . . . jou of afkeer van jou nie!” Hy swaai terug na haar en kyk weer na haar borste. “Inteendeel! Maar ek het jou ’n groot onreg aangedoen. Ek is tien jaar ouer as jy. Ek moet beter geweet het. Veral omdat jy ’n maagd is . . . was . . . Dit was onvergeeflik van my. Ek het nie net teen jou gesondig nie, maar ook teen jou ouers. Ek het hul pragtige, jong dogter gevat en gebreek.”

      “Jy vergeet ék het jou gevra om dit te doen . . . so te sê gesoebat,” sê sy met groot verligting. Dan is dít sy rede! Vir haar is dit geen rede nie. Al wat haar sou oortuig dat sy van hom sal moet afsien, is as hy eerlik erken het dat hy ’n afkeer van haar gekry het. Daar is geen sin in om met haar planne voort te gaan as hy haar fisiek nie meer kan verdra nie, want die fisieke gaan ’n groot en baie belangrike rol in hul toekoms saam speel. Maar nou . . .

      Sy glimlag effens, knoop haar bloese weer toe. Günther is werklik in sekere opsigte baie outyds! Maar dis nóg ’n pluspunt vir hom. Hy СКАЧАТЬ