Heildronk op 'n gypsyromp. Nadia de Kock

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ het vier ure gelede reeds klaargemaak. Sy sit langs my, besig om al haar tips op Margarita’s te blaas.

      “Ek dink Markus is baie sexy,” sê ek. Dit raak al moeiliker om te konsentreer.

      “Wie’s Markus?”

      “Van gisteraand, man. Audrey se seun se vriend, onthou jy?”

      “O ja. Hy is nice, as dit die tipe look is waarvan jy hou. Ek dink Billy is baie nicer.”

      “Jy het so gesê. Ek weet egter nie hoekom jy dit sê nie. Billy is ons vriend.”

      Ek het Billy hier in Nuno’s ontmoet, net voordat ek Vianne begin het. Ons het onmiddellik gekliek. Daai aand het ons sit en gesels totdat Ziggy móés sluit. Billy het ’n manier om my op my gemak te laat voel of iets … ek weet nie eintlik wát nie. Hy is interessant en belese en … Billy. En sedert daardie laatnagkuier is ek, hy en Ziggy beste vriende.

      “Ek kon nog nooit verstaan het hoekom julle nie vir mekaar geval het nie,” sê Ziggy. “Julle is soos brood en botter. Julle lýk selfs goed saam.”

      My selfoon begin lui en ek grawe dit uit my sak. Dis Elaine. “Hallo, Elaine, net ’n oomblik.”

      Ek beduie vir Ziggy dat ek die oproep buite gaan neem.

      “Gisteraand se launch was indrukwekkend,” sis Elaine. Dalk verbeel ek my, dalk het ons net ’n swak selfoonsein. Of dis die Margarita’s. “Ek moet erken, ek voel seergemaak.” Nee, dis nie ’n swak sein nie. Ook nie die Margarita’s nie.

      “Seergemaak?” Ek moet nou baie mooi konsentreer.

      “Ja, seergemaak. Dit voel vir my asof sekere van Vianne se skrywers bevoordeel word. As uitgewer behoort jy neutraal te bly, nie jou gunsteling so oop en bloot voor te trek nie.” Genoeg om my dadelik nugter te maak.

      “Dis nie baie regverdig nie, Elaine. Ek trek niemand voor nie.”

      “Mieke, ek het nog net boek-en-koek-bekendstellings op ’n Saterdagoggend gehad. Gisteraand se bekendstelling moes jou baie geld gekos het. Klink dit vir jou neutraal?”

      “Elaine,” sê ek, en draai my rug op ’n smous wat draadkrokodille onder my neus kom indruk, “dis nie veronderstel om algemene kennis te wees nie, maar hierdie bekendstelling was goedkoper as wat dit gelyk het. Audrey en haar vriendinne het baie van die goed self gemaak, wat baie geld gespaar het.”

      Hemel, dat ek nou so goedkoop voor my voorste skrywer moet klink. Party dae wonder ek.

      “En al daai rose?”

      “Ja, wel –”

      “En die bottels en bottels wyn?”

      “Een van Diana se vriende het ’n hele klomp bottels wyn geskenk. Gun haar dit; sy het dit beskou dit as ’n soort tweede twenty-first –”

      “Derde,” val Elaine my in die rede.

      “Haai, Elaine!”

      “Hoe dit ook al sy, ek voel steeds afgeskeep.”

      “Ek is jammer. Glo my, jy het geen rede om so te voel nie.”

      Hoe moet ek Elaine paai? Dit is tog die waarheid dat die bekendstelling nie duur was nie (behalwe dat Ready Transports die koste ’n bietjie opgejaag het, maar dit was onvoorsien).

      “Ek wil jou nou nie oorlaai nie,” sê Elaine, “maar ek glo tog dat Waar wilderose groei ’n ordentlike bekendstelling verdien. Gerrit Vollenhoven doen dit vir al sy skrywers.”

      Gaan Elaine my nou met Gerrit Vollenhoven dreig?

      “Romanses,” begin ek, maar besluit dadelik om my woorde in te sluk. As ek Elaine onder die indruk bring dat ek haar boeke nie so belangrik soos Diana s’n ag nie, is die koeël deur die kerk. Almal weet tog hoe goed romanses verkoop, en Elaine se boeke, wat eintlik eerder liefdesromans is as romanses, verkoop baíe goed. Diana s’n verkoop net beter. Sex sells. Punt.

      “Natuurlik moet ons kyk na na ’n ordentlike boekbekendstelling.” Ai. “Ek wou net eers dat die publiek jou leer ken voordat ons ’n bekendstelling hou. Anders val so iets heeltemal plat.”

      Ek voel warm. Dit moet van die Margarita’s wees.

      “Wonderlik! Dankie. En ’n moontlike datum?”

      “Ek sal moet kyk. Wat sê jy van so mid-Oktober?”

      “Uitstekend.”

      Elaine is gelukkig; dankie daarvoor. Ek stap terug in Nuno’s en gaan sit weer oorkant Ziggy. Ek moet dadelik nog ’n Margarita kry. Ek kan nie nou aan Elaine se bekendstelling dink nie; ek het nog skaars herstel na Diana s’n. Wat my weer laat dink aan Markus. Og, daai man is sexy!

      “Dink jy nie ek moet vir Markus bel nie?”

      “Hoekom wil jy dit doen?”

      “Ek wil hom date. Staan dit iewers geskryf dat ouens girls eerste moet vra vir ’n date? Dis ’n moderne era. Toe stry, Ziggy.”

      “Nee, dit staan nêrens nie. Maar, ek sou nie.” Ziggy staan op. “Nog ’n Margarita?”

      “Asseblief. Maar, wag nou eers. Hoekom sal jy hom nie date nie?”

      “Hy’s nie my tipe nie.”

      “Ziggy! Jy weet dis nie wat ek bedoel nie. Hoekom sal jy nie ’n ou eerste vra nie?”

      “Ek sal.”

      Ziggy vat ons glase en stap na die kroegtoonbank toe.

      Ek voel ’n bietjie verward, en probeer my gedagtes bymekaar kry. Dit herinner my aan een aand, in hierdie einste Nuno’s, toe ek en Ziggy in ’n debat oor hoë letterkunde teenoor populêre letterkunde vasgeval het. Billy het agterna gesê dit was mal.

      “Ziggy sê die tafel is bruin, dan sê jy ‘Is nie, die stoel is blou!’”

      Ek begin giggel. Die volgende Margarita is beslis my laaste een, dis afdraand van hier af. Ek sal Ziegs môre weer vir haar opinie vra.

      Ek sukkel vir ewig om die veiligheidshek by die voordeur oopgesluit te kry. Ek dink ek moet ’n gloeilamp met meer watts of iets gaan koop vir die stoeplig. Mens sukkel met hierdie flippen slot. Wat my meer ongemaklik maak, is dat ek wéét die straatwag staan vir my en kyk. Hy het gewaai toe ek om die draai kom en het nadergestap om seker te maak ek is veilig in die erf en dat die elektroniese hek heeltemal agter my toegegaan het. Ek waardeer dit. (Ek wonder partykeer wat hy dink; ek het een aand baie laat van Melville af gekom en vergeet om die hek agter my toe te maak. Het my amper mal geskrik toe die interkom so laat in die aand lui. Dit was die straatwag. “Close the gate!” het hy beveel.)

      Wanneer ek uiteindelik binne-in die huis is, stap ek kombuis toe en gooi my sak op die tafel. My Margarita-lus is nou aangewakker. Ek haal die ysbreker uit die kas onder die wasbak en maak die yskas oop. Daar is nie lemmetjies nie (wat het ek gedink?), maar Lime Juice sal die ding doen. Die belangrikste is tog die tequila. Ek gooi ’n bietjie Lime Juice en water op een piering en sout op ’n ander een en druk my glas daarin. Hierna СКАЧАТЬ