Zniknąć. Petra Soukupova

Чтение книги онлайн.

      Budzę się w łóżku mamy, taty nie ma, mamy też. Budzik wskazuje ósmą. Jest poniedziałek i powinienem być w szkole. Ciągle sypie śnieg. Wstaję i idę do kuchni. Mama bez ruchu siedzi przy stole. Robię sobie herbatę, pytam, czy też chce, ale nie odpowiada. Nie ma już pieczywa. Biorę sobie ciasteczka do pokoju i idę się zająć Piratem.

      Po całym pokoju walają się rzeczy brata. Na krześle wisi jego koszulka. Na łóżku piżama.

      Nie wiem czemu, biorę piżamę i wącham ją. Czuję brata.

      Ubieram się, żeby iść do szkoły. Idę umyć zęby. Wracam do pokoju i szykuję teczkę. Wchodzi mama i mówi:

      – Nigdzie nie wychodź.

      – Muszę iść do szkoły.

      – Nie, nie idź – mówi mama i trochę drży. – Nie możesz nigdzie iść.

      Potem przestaje na mnie patrzeć, rozgląda się po pokoju i wiem, że też to czuje, jego obecność. Odwraca się i wychodzi.

      Nie wiem, co robiłem w ciągu dnia, takich dni było więcej i nie różniły się niczym od poprzednich, dużo siedzę w pokoju, chodzę tylko do ubikacji i na balkon po ciastka albo po coś do spiżarki, nie chcę zawracać mamie głowy jedzeniem, dużo bawię się z Piratem i rysuję, czytać nie mogę, nie mogę się skupić, bo mama ciągle siedzi obok w kuchni. Potem jednak każdego popołudnia wychodzi, ja idę do salonu i oglądam telewizję, w tym roku mam superdługie ferie świąteczne. Przed Bożym Narodzeniem już nie idę do szkoły, więc w ogóle nie widuję Marty, dopiero w nowym roku. Oboje udajemy, że nic się nie stało, jakbyśmy nigdy się nie znali.

      Jednak tego pierwszego dnia jestem jeszcze cały niepewny, bo nie wiem, co będzie, mama siedzi obok, a potem wychodzi. Wraca wieczorem, przynosi pół chleba i parówki, naprawdę dużo parówek, grzeje kilka i  mnie woła, ona nie je, ja jem, a  ona siedzi naprzeciwko i patrzy na mnie, nie wiem, gdzie jest tata.

      Nie chcę pytać o szkołę, więc nie pytam.

      Tata wraca wieczorem, kiedy szykuję się już do spania. Słyszę, jak coś obgaduje z mamą w kuchni, mówi, przecież nie możesz tak siedzieć całymi dniami, bierzesz te leki? A mama mówi, ale ja byłam go szukać, na to tata nic nie odpowiada, potem słyszę już tylko, jak brzęka naczyniami, a potem zasypiam.