Пакутны век. Трылогія. Васіль Якавенка

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ якасцей, уласцівасцей альбо крытэрыяў зыходзіць, калі даваць веры ў зведанае і пачутае імі. Толькі ж, паводле адной занядбанай цяпер версіі, усё, аб чым яны вялі гаману, ляжала вельмі блізка да праўды, а сама праўда-матухна выглядала яшчэ больш уражлівай. Мала таго што большасць паплечнікаў Леніна былі яўрэі і сам ён з імі – мешанец па крыві. Пасля кастрычніцкага перавароту інтэрнацыяналіст Уладзімір Ільіч аб’яднаў пад дахам расійскай Камуністычнай партыі (бальшавікоў) заведама нацыяналістычныя яўрэйскія арганізацыі; у 1921 годзе, напрыклад, ён уцягнуў туды Яўрэйскі саюз (Бунд), супраць чаго раней рашуча выступаў Пляханаў, слынны расейскі сацыял-дэмакрат, а ў 1922 годзе – не менш яскравы Паалей-Цыён… Сіянізм і бальшавізм з тых дат яшчэ больш перапляліся, і ў рэвалюцыйнай барацьбе за ўладу верх брала ўжо не столькі сацыял-дэмакратая, колькі верх браў сацыял-сіянізм.

      Мінуўшчына дае нам падставы меркаваць, што не адна, а дзве рэвалюцыі ішлі побач, утвараючы бясконца бурлівую чырвоную плынь. Рэвалюцыя ў пальчатках, прыхаваная, стоеная, падступная, за якую маліліся дасведчаныя рабіны ў сінагогах… Яна несла на сабе другую, ураганную, якая глабальна пахла потам і салдацкімі анучамі, порахам і крывёю. І паколькі ўсім гэтым яна моцна пахла, то яе не жартам захаплялі вячыстыя і прыгожыя дэкларацыі, бліскучыя лозунгі, ажыццявіць каторыя, здавалася, было справай бліжэйшых дзён. Але так было пастаўлена і на тое ішло, што нават Ульянаў – Ленін пачуваў сябе часам трэскай у шырокай вірлівай плыні, мутнай і крывавай, да якой і сам ён яшчэ дадаваў крыві.

      У 1919–1920 гадах сярод прадстаўнікоў аддзелаў Міжнароднага яўрэйскага саюза распаўсюджвалася сакрэтная адозва. Яна друкавалася на мове ідыш і была знойдзена ў паперах аднаго з забітых. Потым яе ў перакладзе надрукавала эстонская газета. Зрэшты, на думку некаторых пазнейшых знаўцаў і тлумачальнікаў гісторыі, гэта паперчына фальшывая, бо названага ў ёй яўрэйскага саюза не існавала. Міф? А ўсё – па Троцкаму.

      Сыны Ізраіля! Час нашай канчатковай перамогі блізка. Мы стаім напярэдадні ўлады над светам. Тое, пра што мы маглі толькі марыць, цяпер ператвараецца ў рэчаіснасць. Яшчэ нядаўна слабыя і бездапаможныя, цяпер, дзякуючы агульнаму крушэнню свету, мы горда паднімаем галаву.

      . . . . . . . . . . . . . . .

      Аўтарытэт і веру чужой нам рэлігіі мы паставілі пад жорсткую крытыку і насмешкі пры дапамозе ўдалай прапаганды і выкрыцця. Мы нізрынулі чужыя святыні, мы пахіснулі ў народах і дзяржавах іх культуру і традыцыі. Мы здзейснілі ўсё, каб падпарадкаваць рускі народ яўрэйскай моцы і прымусіць яго ўрэшце стаць перад намі на калені. Мы амаль дасягнулі ўсяго гэтага…

      Расея знішчана дашчэнту. Яна знаходзіцца пад нашым уладарствам. Але ні на хвіліну не забывайце, што мы павінны быць асцярожнымі і маўклівымі.

      Свяшчэнны клопат пра нашу бяспеку не дапускае ў нас ні спачування, ні міласэрнасці. Нарэшце-ткі мы ўбачылі жабрацтва і слёзы рускага народа! Забраўшы яго маёмасць і золата, мы ператворым гэты народ у нікчэмнага раба…

      Бранштэйн, СКАЧАТЬ