Разламашкі майстра Люфта (зборнік). Кацярына Мядзведзева

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ гэта твайго прадзеда. Я ўзяла яго на памяць… даўно…

      – Я хацеў бы паказаць яго Дэйсі, калі ты не супраць, – і Лемюэль усміхнуўся так лісліва, як толькі ўмеў, падштурхоўваючы мяне локцем, каб і я закінула слоўца.

      – Ты ведаеш, дзе ён стаіць, – сказала цётка хмурна.

      Мы дабраліся да кладоўкі і дрыготкімі рукамі выцягнулі куфар. На жаль, ён быў адкрыты (замок зламаны, як сказаў Лемюэль) і пусты… Я не ўтрымала гаротнага ўздыху. Калі так пойдзе далей і я не знайду спосаб зняць закляцце, то змагу зарабляць на жыццё, адкрыўшы школу трагічных уздыхаў і прыбітых горам поглядаў. Так, і чытаць лекцыі на тэму: «Як сапсаваць сабе жыццё»…

      – Здаецца, тут і праўда былі скарбы, – засмучана сказаў Лемюэль.

      – Скарбы, як жа, падстаўляй кішэнь, – аказалася, цётка Генрыета стаіць у нас за спінай. – Там не было нічагуткі каштоўнага, толькі купка трухлявых старых кніг, спісаных нечытэльным дробным почыркам.

      Мы страпянуліся. Перазірнуліся.

      – І дзе ж цяпер гэтыя кнігі? – спытаў Лем.

      Цётка пажавала вуснамі.

      – Дзе-дзе. Дзе ім і месца – на памыйніцы.

      Лем схапіўся за галаву.

      – Там бы яны і апынуліся, калі б твая маці не забрала іх, – працягвала цётка. – У яе нездаровая прыхільнасць да ўсяго, дзе напісаны ці надрукаваны літары.

      Так, цётка Генрыета паважала толькі адзін від паперы – той, на якім надрукаваны грошы. Уся іншая папера была патрэбна ёй для таго, каб загортваць селядзец ці высцілаць дно смеццевага кошыка. Якое шчасце, што яна не падпаліла камін запіснымі кніжкамі свайго бацькі.

      – Няўжо яна не ведала, чым займаўся сэр Грымсвотн, не разумела ўсёй каштоўнасці яго запісаў? – не магла супакоіцца я, пакуль мы хуткім крокам ішлі да дому бацькоў Лемюэля.

      – Ведала, чаму ж не, – адказаў Лем. – Але ж ты разумееш, падобныя ёй людзі лічаць, што кнігі – гэта смецце, а ўсе прыбыткі стары Грымсвотн атрымліваў проста таму, што з поспехам пудрыў людзям мазгі. Пачуй яна, якія сумы прапаноўвалі канкурэнты прадзеда за гэтыя запісныя кніжкі, яна б з інфарктам звалілася.

      – Твая маці таксама ведала гэта?

      – Усе ведалі. Але маці і бацька шануюць сямейную спадчыну. Фамільныя архівы значна даражэйшыя за грошы. Ах, Дэйсі, як я рады, што прадзедавы кнігі ў руках маёй матухны! Яна з кніг парушынкі здзімае. Хутка, зусім хутка ты атрымаеш у рукі разгадку сваёй таямніцы. «Самыя дзейсныя сродкі», старонка 87. Можа, па дарозе купім шампанскага? Каб адсвяткаваць поспех?

      Але я, з маімі забабонамі, лічыла за лепшае спачатку злавіць мядзведзя, а ўжо потым паліваць яго шампанскім. Я баялася спудзіць удачу. Баялася, што «Самых дзейсных сродкаў» чамусьці не будзе ў бібліятэцы матухны Лема, што кніга заплеснела ці загінула пры прарыве водаправода, а можа, маленькі Лем зрэзаў яе ўсю, майструючы ўсярэдзіне тайнік…

      Частка 12

      Матухна Лемюэля аказалася маладжавай дамай з дробнымі зморшчынкамі СКАЧАТЬ