Музы і свінні. Уладзіслаў Ахроменка

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ яшчэ, калі банальнага гранатамётнага стрэлу!

      Прэзідэнты сінхронна разварочваюцца на сто восемдзесят градусаў і пад мацюглівы акампанімент рушаць назад, паволі паскараючы крокі. Па хуткім часе дэмарш ператвараецца ў ганебныя ўцёкі. А асветленай вуліцай ужо імчыць браніраваны мікрааўтобус з танаванымі вокнамі, каб як наймага хутчэй эвакуяваць усю троіцу з небяспечнага месца…

      …Падчас сустрэчы трох прэзідэнтаў малады трактарыст Мыкола нудзіўся ў сваёй хаце ці не чатыры гадзіны. За гэты час ён прыгаварыў з бацькам колькі пляшак самагонкі, якія абачліва прыхаваў ад маці, а таксама ад мянтоў, эсбэвушнікаў і Службы аховы прэзідэнта Украіны. Самагонкі аказалася замала; а калі, зрэшты, яе зашмат бывае?! Вось Мыкола і вырашыў зганяць да суседкі і пазычыць. Бацька, вядома ж, паспрабаваў яго адгаварыць: маўляў, з гэтымі чартамі лысымі, што на сваіх «мерседэсах» папрыязджалі, абавязкова ў якую халэпу патрапіш… Горш за фашыстаў – нават тыя пад акупацыяй не забаранялі з уласнае хаты выходзіць! Ага, напалохаеш такога маладзёна нейкімі фашыстамі, а ўжо лысымі гарантамі – і пагатоў! Ён – здаровы гарны парубак, несапсаваны тэлевізійным гламурам і сталічнай разбэстай, выгадаваны на экалагічна чыстым перваку і сале, ён жа кроў з малаком, толькі-толькі з войска прыйшоў, яшчэ нават сваю моц на дзевак не растраціў…

      Дый «дагнацца» вельмі і вельмі хочацца.

      – Не сци, батько, – супакойвае Мыкола. – Я швидко. Якщо ці підори до світанку гуляти будуть, то нам тут тверезими сидіти?

      Мажны парубак, надзьмуты самагоннымі парамі, падымаецца па-над сталом цяжкім дырыжаблем і ўпэўнена плыве праз сенцы на ганак. Спыняецца і бачыць абсалютна жахлівую карціну: проста па градах, прыгінаючыся да тыну, крадзецца нейкі дзіўны ўрод: яйкападобны шалом, бронекамізэлька, рацыя, і ўвесь ад галавы да ног абвешаны фантастычнага выгляду зброяй. Ці то іншапланетнік, ці то міжнародны тэрарыст… Маладзён імгненна згадвае, як у войску афіцэр-выхавацель вучыў бараніць рідну неньку Україну ад размаітых прыхадняў. А гэты, ці то марсіянін, ці то натавец, ці то якісь маскаль, на ўсе сто адсоткаў вораг: а то нашто ён грады топча, на каторых родная матка ад рана да рана рачкі стаіць?

      Мыкола нядобра мружыцца, і тут ягоны позірк фіксуе доўгую жалязяку, вельмі прыдатную для абароны рідной ненькі. Жалязяка гэтая называецца «рысора ад трактара «Беларус». Першы ўдар бязлітасна збівае прыхадня з ног. Другі ўшчэнт разбівае яму шалом. Але ж урод у нейкі цуд падымаецца і, губляючы падчас уцёкаў рацыю, пісталеты, аўтаматы ды іншы тэрарыстычны рыштунак, хаваецца ў дашчанай прыбіральні-«шпакоўні» і панічна зачыняецца з сярэдзіны. Азвярэлы маладзён з усяе моцы лупцуе ўласную прыбіральню важкай рысорай, і ягоныя ябукі мацярам усіх гэтых акупантаў гучаць брутальна, як бураковы самагон, і няўмольна, бы гетманскі прысуд.

      Праз хвіліну на Мыколавым падворку ўжо былі аўтаматчыкі, гранатамётчыкі, дактары, сапёры, чорт, д’ябл і імгненна працверазелыя кіраўнікі СКАЧАТЬ