Ena Murray Keur 12. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Dan probeer hy verduidelik – soos ’n mens omslagtig aan ’n kind moet verduidelik. “Ek glo nie Beauty sal gelukkig wees in die stad nie, Katryntjie. Hy is gewoond aan die plaas waar hy ruimte het. Die erf in die stad is nie te klein nie, maar hy sal nogtans geknel voel. Ek dink ons los hom maar hier. Ek sal die buurman vra om goed na hom te kyk. Ons koop vir hom ’n sak hondepille en hier is mos melk vir hom. Hy sal net die gelukkigste hier wees, kindjie.”

      Maar sy bly staan en tot sy ontsteltenis sien hy die blou oë vol trane skiet en die stemmetjie bewe. “Asseblief, oom.”

      “Kindjie, luister . . .”

      “Ek sal hom uit oom se pad hou, ek belowe! Oom sal nie eens weet daar is ’n hond nie. Rêrig, oom! Asseblief tog, oom!”

      Hy sug. Deksels! As dit nog ’n hónd was wat sy wou saamneem, maar daardie gedrog . . . Hy kyk moedeloos na die skraal gesiggie waarin die twee pleitende oë soos pierings staan. Dan kapituleer hy maar. Die kind voel bang en onseker. Dis te verstane. En Beauty is darem iets bekends wat sy met haar saamneem. Dit sal haar miskien minder alleen en hartseer laat voel. Sy stem klink streng. “Nou goed dan, Katryntjie, hy kan maar saam, maar onthou jou belofte! Jy sorg vir hom en jy hou hom uit die pad.”

      Soos ’n sonstraal breek haar vreugdeglimlag deur en die volgende oomblik word hy weer eens bedank met kinderlike spontaneïteit. Hy kry ’n klapsoen op sy wang.

      “O, dankie, oom Festus! Baie dankie! Ek belowe!”

      Sy dartel by die voorhuisie uit en hy kyk haar kopskuddend agterna. Hy sal moet leer om streng te wees en nie toe te laat dat die kind hom in die sak kry nie. Sy het al klaar twee groot oorwinnings behaal – Poens én daardie hond is nou onder sy dak. Maar nie ’n millimeter sal hy verder toegee nie. Katryntjie is beslis te lank toegelaat om te maak en te breek soos sy wil. Dis tyd dat sy onder hande geneem word, en dis nou sý plig. Liewe aarde, dit gaan geen grap wees om pa te speel vir ’n jong dogter nie. En tog is sy soms só volwasse dat hy hom oor haar verbaas.

      Hy het in ’n ewige vrees gelewe dat hy tydens die begrafnis met ’n histeriese kind te doen sou hê, maar sy het net treurig langs hom by die oop graf gestaan, die gesig geslote. Dit het hom vreemd aangegryp om sulke selfbeheersing in so ’n klein mensie te sien. Al teken van die smart in haar was die manier waarop sy Poens se hand vasgehou het, só styf dat hy op die seunsgesiggie kon sien dit maak seer. Hy het sy arm vertroostend om die skraal skouertjies geslaan, maar sy het soos ’n laaistok bly staan en hy het haar later maar laat begaan.

      Nee, daar is baie potensiaal in hierdie dogter van oom Herklaas. Sy moet net die regte leiding kry. Maar of dit aldag so maklik sal gaan, betwyfel hy. Sy hart het al ’n manier om te wil week word wanneer sy verstand hom vertel hy moet streng wees. Maar van nou af sal hy nie net vir Katryntjie nie, maar homself ook kortvat. Katryntjie gaan dit nie regkry om hom elke keer met pleitende, traanblink oë te oorreed nie.

      Poens is uitermate fluks en behulpsaam toe die tasse motor toe aangedra word. Ook Katryntjie help oorgretig en Festus het nie eens nodig om ’n hand te lig nie. Hy voel ietwat verbaas dat Katryntjie glad drie tasse klere het, maar dit is net ’n vlugtige gedagte. Hy het haar die hele naweek, behalwe tydens die begrafnis, in niks anders as dieselfde ou halfvuil broek en los bloesie gesien nie. Maar sy sal seker nie anders wees as die res van haar geslag nie. Daar is in elk geval genoeg plek. Hy het maar net ’n naweektas saamgebring en Poens het net een verweerde klein tassie.

      Katryntjie en Poens kyk verlig na mekaar toe hulle die kattebak se deksel toeslaan.

      Festus het sy hande vol met Beauty wat dreig om deur die venster by die motor in te spring.

      “Poens, gaan haal eers ’n ou kombers of ’n ding wat ’n mens oor die sitplek kan gooi. Hierdie . . . e . . . brak sal my kar se bekleedsel flenters krap met sy naels.”

      Beauty is skoon verspot en dit is ’n hele debakel om hom van die voorste sitplek af agtertoe te kry. Teen hierdie tyd is Festus se hare deurmekaar, lê ’n stofstreep teen sy hemp af en is sy humeur maar kort. Hy sou die hond graag ’n paar gepaste woorde wou toevoeg, maar gedagtig aan Poens se skerp ore, is hy verplig om hom te bedwing en woordeloos die saak met Beauty uit te spook . . . iets wat geen hond haaraf maak nie, te oordeel na die manier waarop die brak hom vriendelik met ’n oop, nat bek van die agterste sitplek af toelag.

      Poens kry sy sit langs Beauty en vol lag maar met ’n sedige gesiggie klim Katryntjie voor langs haar nuwe voog in. As Romeo hom tog net in toom wil hou en nie agter in die bak begin kraai nie!

      Tot haar verligting sien sy die radio raak, en toe hulle wegtrek van Skaars-van-als, laat sy gretig hoor: “O, Poens, kyk, ’n motorradio! Ag, oom, sit dit aan dat ons kan hoor!”

      Hy glimlag maar net en doen wat sy vra. Arme kind! Is ook niks gewoond nie.

      “Jislaaik, maar dis grênd!” kom dit van agter af. “Draai dit harder, oom!”

      Hy gehoorsaam maar weer en Beauty blaf uitgelate.

      Een keer is daar ’n vreemde geluid tussen die musiek deur en Katryn kyk met groot oë agtertoe. Poens begin sommer hardop saam met die musiek fluit, totdat Festus ergerlik sê: “Asseblief, man! Jy laat my ore tuit!”

      “Ag, ekskuus tog, oom,” laat Poens verskonend hoor, en Katryn draai haar gesig vinnig weg.

      Gelukkig word die reis sonder verdere onderbrekings afgelê.

      Poens se oë wil uit hul kasse peul toe hulle deur die stad ry en sy op- en aanmerkings moet selfs Festus laat lag. Dis die eerste keer in sy lewe dat Poens in ’n stad kom.

      Toe hulle by die erf se hekke indraai, rek Katryn se oë. Dit lyk geweldig indrukwekkend, en Poens uiter hul gesamentlike gedagtes hardop in een woord.

      “Demmit!”

      “Poens!” Festus se stem is glad nie so streng as wat dit behoort te wees nie. “Hou jy daarvan?” vra hy dan glimlaggend na agter.

      Poens sit kiertsregop en elke sproet op sy gesiggie lewe van belangstelling en verrassing. “Oom moet ’n ryk ou wees! Katryn, kyk, daar is glad ’n swembad met water in!”

      “Ek sien.” Sy kyk sydelings na die man agter die stuurwiel. “Dis ’n gróót erf. Baie plek vir Beauty om rond te hardloop.”

      Hy kyk vinnig na haar. Hy kon sweer sy was sarkasties! Dan laat hy dit maar daar en hou stil.

      Poens en Katryn en die hond is uit nog voordat die motor behoorlik staan. Beauty, heel komplimenterend, soek die grasperk uit om sy ingenomenheid met sy nuwe verblyfplek al rollende te betuig. Dat hy in die proses ’n paar lelies sleg karnuffel, kan hy nie verhelp nie, maar Festus besluit hulle moet mekaar uit die staanspoor goed verstaan.

      “Katryn, kyk daar wat doen jou hond! Luister, meisie, van nou af sal jy daardie affêre in toom moet hou. Ek gaan nie toelaat dat hy my tuin verniel nie. As jy hom nie in toom kan hou nie, moet hy aan ’n ketting vas.”

      “Ja, oom. Nee, ek sal kyk na hom, oom. Ekskuus tog, oom.” Sy hardloop na Beauty en kry hom aan die halsband beet en sy raas binnensmonds: “Moenie jou so boers hou nie, hond! ’n Mens sou sweer ons is niks gewoond nie!”

      “Ek sal die tasse indra, oom,” bied Poens weer hulpvaardig aan en maak die kattebak oop.

      “Goed. Kom ons gaan net eers in dat julle jul kamers kan kry. O, daar is Bes.”

      Bes СКАЧАТЬ