Ena Murray Keur 12. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Hulle sal vir ’n rukkie hier by ons bly. Kan jy hulle hul kamers wys?”

      Bes se verslaentheid word begroet met twee breë glimlagge. “En dis Beauty, Bes. Hy sal nie byt nie.”

      Bes skud haar kop verdwaas. Waar het haar meneer aan hierdie twee gekom? Dan glimlag sy skielik terug. Sy moet sê, dit sal nogal lekker wees om ’n slag weer lewe in die huis te hê.

      Met die twee “kinders” aan weerskante van haar en Beauty ongenooid op hul hakke, stap hulle die huis binne.

      In sy studeerkamer gaan sit Festus agter sy lessenaar. Hy staar bedremmeld voor hom uit. Noudat hy tuis is, weet hy nog minder of hy die regte ding gedoen het. Bes se verslaentheid het boekdele gespreek. Hy glimlag grimmig. Hy wil liewer nie dink wat sy vriende te sê sal hê as hulle van die nuutste verwikkelinge hoor nie.

      Hy trek sy skouers op. Erger as kopaf kan dit seker ook nie gaan nie, en ’n mens kan altyd aan ’n ander plan dink as dit moet.

      Hy is nog besig om telefonies met sy kantoor te praat, toe Beauty die dame na die voordeur aangestap sien kom. En hy ken sy maniere. Hy is gewoond om kuiergaste gul en met al die liefde van sy groot hondehart te verwelkom . . . en hy pyl op die deftige, niksvermoedende vrou af.

      4

      Shirley Rossouw weet nie wat haar getref het nie. Toe sy haar kom kry, lê sy op die naat van haar rug terwyl ’n gedrog, iets uit ’n grilrolprent, wydsbeen oor haar staan, en vir haar lyk dit of die breë, oop bek gereed is om haar die fatale byt toe te dien.

      Haar deurdringende, angsbelaaide gil bereik Festus agter sy lessenaar. Hy spring werktuiglik op.

      Katryn en Poens staan verslae by die oop kattebak. Katryn wip soos sy skrik toe Festus se bulderende stem langs haar opklink.

      “Beauty! Af! Kind, keer jou hond! Hy vreet haar op! Beauty!”

      Beauty kry ’n skop op die sitvlak wat hom verbaas laat omdraai. Dan is Katryn en Poens by, en Katryn sit dadelik haar arms om die hond se nek en kyk verwytend op. “Hy het niks gemaak nie!”

      “Niks! Toe nou maar, Shirley! Shirley! Jou taal! Hier is kinders by!”

      Poens verdedig die hond met oorgawe: “Beauty het haar net gegroet!” Dan keer sy blik terug na die vrou wat deur Festus op haar bene gehelp word. “Mag, maar jy ken darem ook ’n paar goeies!”

      “Poens! Shirley! Staak dit nou! Jy makeer niks nie. Die hond het jou net omgeloop. Poens! Katryn! Loop, en vat Beauty saam. Toe! Gee pad onder my oë uit!” Dan eers sien hy sy geamuseerde buurman se belangstellende blik en hy voel ’n rooi blos oor sy gesig vlek. Liewe aarde, wat moet die buurt van hom dink! Met min ontsag druk hy die vrou, wat nie meer so vreeslik deftig lyk nie, voordeur toe.

      “Nie ’n woord verder van jou nie! Die mense sal dink dis ’n openbare kroeg hierdie. Bly stil. Ons kan binne verder praat,” sê hy met ’n gedempte stem.

      En terwyl Festus al sy dae met sy minnares het, klou Katryn en Poens en Bes mekaar vas terwyl die trane oor hul wange rol.

      “O, ek het lank laas so ’n spektakel gesien!” kreun Bes en die trane loop weer oor haar gesig. “Die kastige grênd juffrou lê daar met haar bene in die lug! Beauty moes lankal gekom kuier het!”

      Katryn vee haar trane met die rugkant van haar hand af en vra: “Hoekom sê jy so? Hou jy nie van haar nie? Wie is sy?”

      Bes snuif en haar glimlag verdwyn. “Een van die hope vroumense wat so agter my meneer aanloop. En dan moet jy weet sy hét ’n man. Maar jy kry mos ’n soort vir wie dit nie saak maak nie.” Dan beteuel sy haar. Dis seker nie reg dat sy haar meneer se privaat sake met die kinders bespreek nie. Maar dis so ’n verligting om haar mening ook ’n slag hardop te kan lug.

      “Jy sê sy hét ’n man?” vra Katryn fronsend.

      “Ja, maar . . . moenie dat meneer hoor ek het jou gesê nie. Dit het niks met ons te doen nie. Maar almaskie. Dis ’n goeie ding dat sy ’n slag onder die stof geloop is. Sy is gans te baasspelerig as sy hier kom. Wil mos nou die dag skoon vir my leer hoe om tee te maak. Verbeel jou! Nou toe, julle kinders. Bring julle tasse dat julle kan uitpak. Ek gaan solank aandete maak. Ek hoop net daardie vrou loop voor die tyd.”

      Shirley sien op hierdie oomblik ’n sy van Festus Dumas se karakter waarvan sy tot dusver nie bewus was nie. Hy is so kil en ontoeganklik as kan kom.

      “Jy kan nie ernstig wees nie! Dáárdie twee kinders hier by jou in die huis? ’n Mens kan met die blote oog sien hulle is totaal onopgevoed! Jy kan nie droom om . . .”

      Festus weet nie wanneer laas hy hom so bloedig vererg het nie. Hoe durf sy Katryntjie ’n onopgevoede kind noem? Sy stem is ysig: “En ek kon netnou met die blote oor hoor – en my bure ook – hoe onopgevoed jý is!”

      Shirley ruk haar asem in en verbleek, maar haar oë blits. Niemand het dit sedert sy Evert Rossouw se vrou geword het, gewaag om na haar agtergrond te verwys of net daarop te skimp nie. Sy kan nie dadelik dink wat om hom te antwoord nie. Sy het, toe sy so groot geskrik het, teruggeval op die taal wat sy gebesig het toe sy as kind vir haarself en haar regte moes veg. En soos die seuntjie vrypostig opgemerk het, dit wás ’n paar goeies wat sy kwytgeraak het.

      Festus kyk haar met spleetoë aan en wonder wat hy ooit aan hierdie vrou gesien het. Hy moes van sy verstand af gewees het. Ten spyte van die diamantbehangsels en peperduur klere kan hy nou sien wat sy nog altyd was en is.

      “Katryntjie is ’n sestienjarige kind wat in my sorg geplaas is, en sy gaan van nou af hier bly. Dis haar huis hierdie.”

      “Moenie sotlik wees nie! Hoe kan jy alleen hier bly met ’n meisie van sestien? Hoekom het jy nie eers die saak met my bespreek nie?”

      Festus voel skielik tam. Daar is openlike afkeer in sy stem: “Só ’n opmerking pas presies by jou. Ek kon amper haar pa gewees het. Sy sal heeltemal veilig wees hier by my en ek is nie bang dat my vriende dieselfde verkeerde gedagtes hieroor sal hê as jy nie. Hulle is gelukkig opgevoede mense.”

      Sy spring op en as hy nie so woedend was nie, sou hy kon lag. Haar kouse hang vertoiing teen haar bene af en dit lyk regtig of ’n orkaan haar getref het. Maar haar stem is ysig – en gevaarlik: “Jy is daarop uit om my te beledig, nie waar nie, Festus? Maar dit sal jou niks baat nie. Ek sien deur jou hele plan. Hierdie skielike voogdyskap van jou is ’n poging om van my ontslae te raak.” Sy glimlag, maar sy lyk vir hom lelik. “Ek laat my nie deur ’n slonsige tienderjarige wegdryf nie. Jy sal aan iets anders moet dink.” Sy tel haar handsak op. “Hou jou dogtertjie gerus. Dis jý wat haar moet grootmaak, nie ek nie. Ek het niks met haar te doen nie. Sy verander nie sake tussen óns nie.” Sy kom nader. “Totsiens, skat. Ons sal mekaar een aand in hierdie week nog moet sien. Ek sal wag dat jy bel.” Sy stap deur toe, kyk terug. “Lekker kind grootmaak, my skat. Gee haar pedagogie as sy jou snags uit die slaap uit hou.”

      Katryn sorg dat haar hand stewig om Beauty se halsband is toe die vrou weer haar verskyning maak. Sy kyk hulle aan asof hulle uitvaagsels van ’n ander planeet af is, dink Katryn vererg. Sy stap kop omhoog aan na haar motor en hulle kyk haar stilswyend agterna totdat sy vertrek.

      Poens lug hardop sy mening terwyl hy die eerste tas uit die kattebak haal: “Sy is sommer ’n donnerse feeks.”

      “Poens!” Festus het skielik langs hom verskyn en dit is duidelik dat sy СКАЧАТЬ