Ena Murray Keur 12. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ reggekry om só vuil te word? Tot die kaal voete is pikswart en dit lyk behoorlik asof swart pik met geweld onder die toonnaels ingedruk is. En daar is ’n reuk . . . Hy staan ’n tree terug. ’n Reuk . . .

      Dis die dogtertjie wat eerste praat. “Ek is jammer Beauty het u besmeer, meneer.”

      “Beauty! Noem jy daardie . . . e . . . gedrog Beauty?” Skielik is die hele toneel en alles wat daarmee gepaardgaan, net te snaaks en hy gooi sy kop agteroor en lag hartlik. Hy vergeet van die twee modderstrepe op sy modieuse hemp. “Beauty!”

      Sy lag verstil toe hy in die ysige oë vaskyk. Hy trek sy wenkbroue omhoog. Ook die rooikop se oë blits na hom op.

      “Beauty is g’n gedrog nie! Beauty is pragtig!” Dit lyk of die vuil rooi hare van die seuntjie dreig om orent te staan van verontwaardiging. “Waar kom jy vandaan om Beauty hier te kom staan en beledig, jou uitvaagsel van ’n maaifoerie!”

      “Poens!”

      “Ja, maar . . .”

      “Dis genoeg, Poens!” Die dogtertjie se stem klink kompleet soos dié van ’n streng oumatjie.

      Toe Festus hom weer kom kry, lag hy weer hardop. As sy haarself net kon sien! Dis al vir hom of haar poniestert ook stywer van haar kop af wegstaan, en die blou oë wat onverskrokke in syne vaspen, vertel hom dat sy presies nes Poens hier langs haar voel.

      “Is daar iets wat ons vir u kan doen, meneer?” vra sy kamma uit die hoogte.

      Festus dwing sy gesig in ernstige plooie. “Ja, dankie. Ek soek na Skaars-van-als, oom Herklaas Klem se plaas . . .”

      “U staan op hom, meneer.”

      Dit weet hy self. Hy kug. “Ek soek na sy dogtertjie . . . Katryntjie, dink ek, is haar naam.”

      “Wat wil jy van haar hê?” vra Poens parmantig.

      Festus frons. Party mense se opvoeding laat veel te wense oor. Maar hy antwoord kalm. “Ek kom van haar pa af . . .”

      “Pa! My pa? Hoe gaan dit met hom?” Haar oë is nou angstig op hom gerig.

      “Dan ís jy Katryntjie?”

      “Ja, natuurlik is ek. My pa . . . Wat van my pa?”

      “Dit gaan goed . . . onder omstandighede.”

      “Wat beteken dit? Gaan hy doodgaan of gaan hy nie?”

      Dis weer Poens wat aan die woord is en Festus kyk vererg na hom. Maar dan keer sy blik terug na die angstige meisie voor hom.

      “Jou pa is ernstig siek, maar solank daar lewe is, is daar hoop.” Hy weet dit klink onbeholpe, maar hy weet nie wat om te sê nie. Al het sy netnou soos ’n klein grootmensie geklink, is sy nogtans ’n kind. “Ek is Festus Dumas. Jou pa het jare gelede by my pa gewerk. Ek het jou pa in die hospitaal gaan besoek en het toe belowe ek sal hier ’n draai maak en kom kyk hoe dit met jou gaan.”

      Haar kop sak vooroor, en gedemp sê sy: “Dankie. Dit gaan goed met my. Sê vir hom ek kom heeltemal goed reg. Hy moet hom nie bekommer nie.”

      “Ek sal hom sê.” Hy kyk om hom rond. “Ek . . . e . . . het gedink om die naweek maar hier oor te bly . . .” Die blou oë ruk omhoog. “As jy vir my plek het . . .”

      Festus vererg hom vir homself. Vir wat voel hy so ongemaklik voor die kind? Hý moet die leiding neem. Hierdie kind het versorging nodig, is nou afhanklik van hom. “Wie is nog hier op die plaas?”

      “Net ons twee.”

      Hy kyk hulle kwaai aan. “Het julle nie hulp hier op die plaas nie?”

      “Freek het bier gemaak en sit in die tronk en Sarie het maagwerkings gekry en lê in die hospitaal . . .”

      “Poens!” Die stem is streng, maar die blou oë het hul hartseer verloor en vonkel geamuseerd in syne op.

      ’n Ligte gloed verskyn by sy boordjie. “Wil jy my sê dis net julle twee kinders hier op die plaas? Wie doen die werk?”

      “Ons, natuurlik!”

      Hy wend hom direk tot die seuntjie. “Sal jy asseblief stilbly? Ek stel die vrae aan Katryntjie. Wie is jy in elk geval?”

      Dis die dogtertjie wat nou antwoord, en daar is ’n verdedigende klank in haar stem: “Poens bly hier naby. Hy help my.”

      “Waarmee?”

      “Die koei melk en voer sny en varke kos gee en alles. En hy slaap ook snags hier.”

      “Jy bedoel julle twee kinders slaap snags alleen hier?”

      “Natuurlik, ja. Hoe dan anders?” wil Poens weet, ten spyte van die waarskuwing wat hy ontvang het.

      “Maar dis . . . ongehoord! Julle is twee klein kindertjies. Julle kan in die nag iets oorkom, of iemand kan julle kom molesteer . . .”

      “Ek het my kettie en Katryn het haar pa se haelgeweer. Ons donder die uitvaagsel vol donshael . . .”

      “Poens!” Dan klink haar klokhelder lag op en sy sit haar arm liefdevol om die seuntjie se skouers. Haar oë dartel, maar haar stem is verdedigend. “U moet hom maar verskoon, meneer. Hy . . . e . . . bedoel daar niks mee nie.”

      Maar die seuntjie kyk haar verontwaardig aan. “Wat het ek verkeerd gesê? Hy het ook netnou daardie woord gebruik. Ek het hom gehoor!”

      Die rooi teen Festus se boordjie klim hoër en verdonker nog verder toe die dogtertjie se sedige stemmetjie opklink: “Ja, ek het hom ook gehoor, maar dit bly ’n lelike woord. Ordentlike mense gebruik nie sulke woorde nie.” Sedig kyk sy op in die rooi gesig voor haar. “U hoef regtig nie oor ons bekommerd te wees nie, meneer Dumas. Ons kan heeltemal goed vir onsself sorg.”

      Juis omdat hy so ’n gek voel – hy is laas deur sy ma tereggewys oor sy taalgebruik – laat hy kwaai hoor: “Dit lyk allesbehalwe so. Kyk hoe lyk julle! ’n Mens kan nie met ’n speld op julle druk waar dit nie vuil is nie! En julle stink!”

      Katryn kyk hom verontwaardig aan. “Ons het gewerk. Die kolekamer skoongemaak én die varkhokke.”

      “En weet jy nie dat ’n bleddie varkhok stink nie?” wil Poens weet.

      Festus trek sy asem in. As hy sy sonde nie ontsien nie . . .

      Baie streng kyk hy hulle aan. “En hoekom is julle nie in die skool nie?”

      “Maar is jy dan kêns?” wil Poens weet.

      “Dis vakansie, meneer,” word Poens vinnig in die rede geval, en weer voel Festus soos ’n gek. Ja. Ja, natuurlik is dit skoolvakansie.

      “Nou – gaan maak julle skoon – op die daad!” waarsku hy toe dit lyk of Poens weer iets te sê het. “Ek sal solank my koffer inbring. Is hier ’n kamer vir my, of miskien ’n bank waarop ek kan slaap?”

      “U kan in my pa se kamer slaap . . .” Sy aarsel. “As u nie omgee nie.”

      “Nee. СКАЧАТЬ