Ena Murray Keur 12. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ maak dit aan háár saak as die vroumens se lyf by haar klere uitpeul? Oom Festus het hom bitter min daaraan gesteur. Dit kon hy sien.

      Eers probeer Festus om Katryn tot ander insigte te bring. Later begin hy hom vererg. Sy is per slot van rekening ’n blote kind. Wie is sy om hom te veroordeel? Wat weet sy van die grootmenswêreld af? Maar hy besef sy weet meer as wat hy dink. Dis die een ding wat hom baie ongemaklik laat voel, ten spyte van sy ongeërgde houding. Katryntjie het reeds baie meer dinge raakgesien as waarvan hy bewus was. Hy grinnik. Van wanneer af gee hy om wat ander van hom dink? En tog . . . dit maak saak. Die koelheid in Katryn se houding en haar beskuldigende oë hinder hom, krap aan hom. Deksels! Dis net ou Poens wat nie teenoor hom verander het nie, want hy ken nie die ware feite nie. Poens bewonder hom. En hy wil nie hê die kind moet in hom teleurgestel word nie. Maar hy wil ook nie hê Katryn moet allerhande verkeerde dinge van hom dink nie. Verkeerde dinge? Hy roer onrustig. Dis die ellende van die saak! Wat sy dink, is presies die waarheid!

      Sondagoggend besluit hy om maar liewer sy stokke te neem en gholf te gaan speel. Hy voel deesdae soos ’n indringer in sy eie huis!

      Maar hy kan ook nie op die gholfbaan op stryk kom nie en keer dan maar terug.

      Hy kry die twee kinders by die voorhek. Hy hou stil. “Waar was julle?” vra hy onnodig.

      “Kerk toe.”

      “O . . .” Hy voel sy nek rooi word. Hy voel kompleet so oud soos Poens! Is dit nodig dat sy hom moet laat voel soos ’n kind wat tereggewys is? Hy sluk. “Ek het gedink ons kan vanmiddag dieretuin toe gaan. Dít sal julle geniet, nie waar nie?”

      Poens stem dadelik opgewonde in, maar daar kom geen reaksie van Katryntjie nie. Festus frons. Hierdie nukke moet end kry, of hy kan dalk net op ’n dag sy humeur regtig verloor. “Katryntjie . . .?”

      “Ek wil nie gaan nie.”

      “Hoekom nie?”

      “My kop is seer. Ek gaan ná ete lê.” Sy stap dadelik aan, en Festus kyk half hulpeloos na Poens en sê gemaak vrolik: “Dan gaan ons twee mans, nè, ou Poens? Laat sy bly as sy haar wil snaaks hou.”

      Poens frons hewig. “Ek weet nie wat met haar aangaan nie. Sy lê elke nag tot wie weet hoe laat en tjank. Vroumense is snaakse goed. Hulle tjank mos sommer net vir die lekkerte.”

      “Hmm . . . kom ons gaan eet.”

      Die besoek aan die dieretuin is ook nie juis ’n groot sukses nie. Poens geniet dit wel, maar hy bly sê dit sou baie lekkerder gewees het as die diere nog vry in die natuur kon wees.

      Die aand verdwyn Katryntjie vroeg uit hul midde en Festus stap met die trap op na haar kamer. Wat genoeg is, is genoeg.

      Hy druk haar kamerdeur sonder meer oop en stap tot by die bed. “Wat gaan met jou aan, Katryn? Is jy siek of is jy beduiweld?” vra hy reguit.

      “Ek makeer niks nie. Ek wil my boek lees.”

      “Wat lees jy?”

      Sy het die boek vinnig neergesit en dis duidelik dat sy dit probeer wegsteek. “Sommer een wat ek uit oom se boekrak gehaal het.”

      “Laat ek sien, Katryn. Gee hier!” Sy het nie ’n keuse nie, en sy kan die skok op sy gesig sien. “Katryn, waar kom jy aan hierdie boek?”

      “Ek het mos gesê uit jou boekrak in die studeerkamer.” Sy kyk uitdagend terug. “Dis . . . baie interessant.”

      “Dank jou die duiwel!” ontplof hy. “Waar kom jy daaraan om sulke goed te lees? Jy is ’n skone kind . . .”

      “Maar ek is besig om groot te word,” verweer sy heftig. “Ek wás al sestien, oom Festus. Dis tyd dat ek van die lewe begin leer . . . ek bedoel nou die grootmenswêreld . . . Oom se wêreld, nie waar nie?”

      Hy grom soos ’n beer. “Luister, dogtertjie, as daar een ding is wat ek nie kan verdra nie, is dit ’n kind wat te groot is vir haar skoene. Jy is ’n kind en jy lees nie grootmensliteratuur nie. Laat ek jou weer met hierdie soort boek vang, dan . . . dan waai jou velle, verstaan jy? Hier! Vat! Dis twee pille vir jou hoofpyn en dit moet môreoggend oor wees . . .” laat hy dreigend hoor en stap uit sonder om nag te sê.

      Katryn kyk hom weemoedig agterna. Ag, hy bly dierbaar . . . ten spyte van . . . Dan glimlag sy, spring uit die bed en raap die boek op wat hy op die bed laat lê het toe hy vir haar die pille kom gee het. Sy was op ’n lekker passievolle plek toe hy binnekom . . .

      Bes kyk verbaas op toe Festus met ’n kartondoos vol boeke in die kombuis verskyn. “Bes, hierdie goed moet die huis uit. Sorg dat jy daarvan ontslae raak.”

      Bes frons. “Maar dit lyk dan na sulke goeie boeke.”

      “Bes, hier is nou kinders in die huis, en dis nie die soort leesstof wat ’n kind onder oë moet kry nie.”

      Maar toe hy terug is in sy studeerkamer, besef hy dat die probleem nie opgelos word deur net ’n klomp boeke te sensor nie. Dit is van veel groter en ernstiger oorsprong. Katryntjie word groot. Soos sy tereg uitgewys het, sy wás al sestien. Sal hy, as ongetroude man, haar die regte leiding kan gee? Hy voel die onrus in hom roer. ’n Navolgenswaardige voorbeeld het hy beslis nie vir haar gestel nie. Hy ys as hy daaraan dink dat sy sy voorbeeld gaan probeer navolg. Hy wil liewer nie daaraan dink nie. En die riglyne wat sy moes gekry het in daardie boek wat sy gisteraand gelees het! Dis kompleet of iets hom wil wurg.

      Hy sug beswaard. Hy sou nooit kon dink kind grootmaak is so ’n moeilike taak nie. En veral ’n dogter so oulik soos Katryntjie . . .

      Die atmosfeer is die volgende oggend wonderbaarlik normaal, en albei mansmense slaak ’n sug van verligting. Een ding het hulle die afgelope dag of wat geleer: Die geluk en vrede in hierdie huis hang grootliks van Katryntjie af. Albei glimlag breed terug toe sy vriendelik môre sê.

      “Ek sal vanmiddag vroeg huis toe kom en dan gaan ons mallemeule toe,” sê Festus roekeloos.

      Katryn glimlag en Poens fluit hard. Tevrede dat die vrede weer herstel is in sy huis, staan Festus op, krap Poens se rooi kuif deurmekaar, en Katryn kry ’n innige kus op die voorkop.

      “Soet wees, julle twee – tot vanmiddag.”

      Hulle hoor hom fluit-fluit aanstap motor toe en Katryn en Poens glimlag vir mekaar. Die lewe is sommer weer lekker.

      Dit word ’n aand om te onthou. Nie een van Festus se vriende sou hom herken het nie. Hy het vroegmiddag die werk op kantoor weggeskuif en hom teruggehaas huis toe. Daar het hy ’n ou trui en ’n broek uit sy studentedae uit die bêrekas uitgekrap en toe het hy met sy twee kinders afgesit mallemeule toe. Poens lyk naderhand soos Kersvader met die sak goed wat hy oor sy skouer dra wat hulle by al die stalletjies gewen het. Al drie voel skatryk. Later moet Katryn waarsku: “As jy nog één spookasem eet, gaan jy in ’n spook verander, Poens!”

      “Ag, laat hom maar eet. Dis tog net wind,” doen Festus voorspraak en druk hulle in die rigting van die spieëlsaal. Hulle kry Poens kwalik daar weg en al drie voel half siek van al die lag toe hulle in die groot wiel klim.

      “Eers iets kalms voordat ons die ander goed aandurf. Ek weet nie hoe lank my maag gaan hou nie,” laat Festus hoor.

      Dis twee doodmoeë kinders wat hy laat daardie aand terugneem huis toe. Poens het klaar op die СКАЧАТЬ