Człowiek, który rozszyfrował rynki finansowe. Gregory Zuckerman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ kolegą, którego zatrudnił i dla którego był mentorem. Był wstrząśnięty. Gdy podczas wieczornego przyjęcia ktoś zapytał go, dlaczego jest taki przygnębiony, zauważając, że jego związek z Barbarą nie był idealny i że nie wydawało się, by był jej szczególnie oddany, pijany Simons uderzył ręką w ścianę – wspomina jeden z jego kolegów.

      Simons postanowił wziąć roczny urlop i spędzić go na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, gdzie mógł poddać się terapii pierwotnej, która stawała się wówczas czymś w rodzaju zjawiska kulturowego. W ramach takiej terapii można było krzyczeć lub w inny „pierwotny” sposób wyrażać stłumiony ból niczym noworodek wychodzący z łona matki. Simons czasami budził się z krzykiem w nocy, zainteresował się więc takim podejściem.

      Po kilku tygodniach zaczął się jednak nad tym zastanawiać. Gdy instruktor zasugerował mu, że może poczynić większe postępy, jeśli zastosuje marihuanę, zdecydował się uciec.

      – To wygląda na jakąś mistyfikację – pomyślał.

      Wrócił na Wschodnie Wybrzeże i spędził rok w Institute for Advanced Study w Princeton. Nie udało mu się uratować małżeństwa z Barbarą. W końcu rozwiedli się. Barbara poszła na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, gdzie w roku 1981 zdobyła tytuł doktora w dziedzinie informatyki. W swojej pracy doktorskiej rozwiązała otwarty problem informatyki teoretycznej. Podjęła pracę w IBM na stanowisku badawczym i została prezeską ACM (Association for Computing Machinery), największego stowarzyszenia zrzeszającego ludzi nauki, nauczycieli i profesjonalistów zajmujących się informatyką. Później została krajowym ekspertem do spraw bezpieczeństwa w komputerowym głosowaniu. Interesowała się technologią i rozwiązywaniem problemów społecznych, co byłoby atrakcyjne również dla Simonsa.

      – Po prostu pobraliśmy się zbyt młodo – mówi. – Moi rodzice mieli rację.

=

      Po powrocie na Long Island, tym razem już w pojedynkę, Simons poszukiwał niani, która zamieszkałaby w jego domu i podała pomocną dłoń, gdy będzie u niego trójka jego dzieci. Pewnego dnia przeprowadzał wstępną rozmowę z Marylin Hawrys, ładną dwudziestodwuletnią blondynką, która później została studentką ekonomii w Stony Brook. Krótko po jej zatrudnieniu zaprosił ją na randkę. Przez jakiś czas sporadycznie spotykali się. W końcu Marylin odeszła i została nianią dzieci Jamesa Axa, pomagając mu w trudnej sytuacji. Axowie byli właśnie w trakcie bolesnego rozwodu. Marylin mieszkała z Barbarą Ax i jej dwoma synami – Kevinem i Brianem. Późnymi wieczorami grała z rodziną w scrabble, gotowała makaron z serem i była do dyspozycji, gdy dzieci potrzebowały wypłakać się komuś w mankiet.

      – Marylin była dla nas wszystkich wybawieniem – wspomina syn Axa, Brian Keating.

      Z czasem Jim i Marylin nawiązali romans. Marylin pracowała nad doktoratem z ekonomii, a Simons cieszył się z przełomu we współpracy z Shiingiem-Shenem Chernem, profesorem, za którym przeniósł się do Berkeley tylko po to, by dowiedzieć się, że właśnie poszedł na urlop naukowy.

      Samodzielnie Simons dokonał odkrycia związanego z kwantyfikacją kształtów w zakrzywionych przestrzeniach trójwymiarowych. Pokazał swoją pracę Chernowi, który zauważył, że teorię tę można rozszerzyć na wszystkie wymiary. W roku 1974 Chern i Simons opublikowali artykuł zatytułowany Characteristic Forms and Geometric Invariants (Formy charakterystyczne i niezmienniki geometryczne), w którym wprowadzili pojęcie niezmienników (inwariantów) Cherna-Simonsa, które okazały się użyteczne w różnych dziedzinach matematyki. Inwariant lub niezmiennik to własność, która pozostaje niezmienna nawet po poddaniu jej określonemu typowi przekształceń.

      W roku 1976, w wieku trzydziestu siedmiu lat, Simons został wyróżniony przez Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne Nagrodą Oswalda Veblena w dziedzinie geometrii za prace zrealizowane wraz z Chernem oraz za swoje wcześniejsze badania nad rozmaitościami minimalnymi. To najwyższe wyróżnienie w tej dyscyplinie. Dziesięć lat później fizyk teoretyk Edward Witten i inni odkryli, że teoria Cherna-Simonsa ma zastosowania w szerokim spektrum dziedzin fizyki, między innymi w fizyce materii skondensowanej, w teorii strun i w supergrawitacji. Odegrała ona kluczową rolę w metodach stosowanych przez Microsoft i inne firmy starające się zbudować komputer kwantowy, który mógłby rozwiązywać problemy stawiane przed nowoczesnymi komputerami, na przykład problemy związane z tworzeniem leków lub sztuczną inteligencją. Do roku 2019 na teorię Cherna-Simonsa powoływano się kilkadziesiąt tysięcy razy, około trzy razy dziennie, co na dobre umocniło bardzo wysoką pozycję Simonsa w matematyce i w fizyce.

=

      Simons osiągnął szczyt w swoim zawodzie. Szybko odszedł od matematyki, desperacko poszukując nowego szczytu do zdobycia.

      W roku 1974 firma płytek podłogowych, którą założył wraz z przyjaciółmi Edmundem Esquenazim i Jimmym Mayerem, sprzedała 50 procent swoich akcji z zyskiem dla Simonsa i innych właścicieli. Simons poradził Esquenaziemu, Mayerowi i Victorowi Shaio, by zainwestowali swoje pieniądze u Charliego Freifelda, który studiował z Simonsem na Harvardzie. Zarejestrowany za granicą trust, który Shaio założył dla Simonsa, również zainwestował pieniądze u Freifelda.

      Freifeld przyjął inną strategię niż większość inwestorów. Budował modele ekonometryczne służące do przewidywania cen towarów, między innymi cukru, wykorzystując na wejściu nie tylko dane ekonomiczne. Na przykład gdy plony były niższe, model Freifelda obliczał, jaki pociągnie to za sobą prawdopodobny wzrost ceny. Była to jedna z pierwszych form inwestowania ilościowego.

      Taktyka Freifelda opłaciła się, ponieważ ceny cukru wzrosły niemal dwukrotnie. Wartość udziałów grupy wzrosła dziesięciokrotnie, do 6 milionów dolarów. Niektórzy inwestorzy reagowali w nieoczekiwany sposób na ten szokujący i niespodziewany przypływ gotówki.

      – Byłem przygnębiony – mówi Mayer, przyjaciel Simonsa z Kolumbii. – Zarobiliśmy tyle pieniędzy, ale w tym, co robiliśmy, nie było żadnej wartości społecznej.

      Simons zareagował zupełnie inaczej. Takie błyskawiczne zyski zachęciły go do tego, by jeszcze raz zaspekulować, bo pamiętał, co mogą przynieść szybkie transakcje. Styl Freifelda przypominał trochę system matematycznego tradingu opisany przez Simonsa i kolegów w artykule opublikowanym w IDA. Pomyślał więc, że wykorzystanie modeli w handlu instrumentami finansowymi jest obiecującym pomysłem.

      – Jim połknął haczyk – mówi Mayer.

      Pomimo zdobytego niedawno uznania Simons potrzebował przerwy od matematyki. Wraz z Jeffem Cheegerem, swoim protegowanym, który był wschodzącą gwiazdą w dziedzinie geometrii, starał się wykazać, że pewne geometrycznie zdefiniowane liczby, takie jak pi, są niemal w każdym przypadku nierzeczywiste. Zdążali jednak donikąd i byli coraz bardziej sfrustrowani, a nawet pogrążeni w beznadziei.

      – To była gra o większą stawkę i nie byliśmy w stanie jej wygrać – mówi Simons. – Doprowadzało mnie to do szaleństwa14.

      Simons miał także problemy z uporządkowaniem swojego życia osobistego. Coraz bardziej zbliżał się do Marylin, ale wciąż cierpiał z powodu rozpadu swojego małżeństwa. Po czterech latach randkowania Simons zwierzył się przyjacielowi, że rozważa oświadczyny, ale nie jest pewien, czy potrafi na nowo stworzyć poważny związek.

      – Poznałem tę kobietę; jest naprawdę СКАЧАТЬ