Spowiedź Hitlera 3. Szczera rozmowa o zaginionych skarbach. Christopher Macht

Чтение книги онлайн.

      – Panie kanclerzu. Mieliśmy rozmawiać szczerze, a pan znowu zachowuje się jak na wiecu wyborczym, w trakcie którego trzeba mamić tłumy i mówić to, co chcą słyszeć…

      – Ech… Od zawsze fascynowała mnie historia pańskiego narodu. Nieustępliwi, odkąd pamiętam, od zawsze walczący o własne państwo, zmotywowani, gotowi zrezygnować z wielu rzeczy, byle osiągnąć swój cel. Z panem jest podobnie, nie da się pana omamić… – Hitler nachyla się w moją stronę, po czym wysuwa prawą rękę. Ta zaś trzęsie się niczym prawica alkoholika na widok mocnego trunku. Ręka zbliża się do mnie, kanclerz natomiast stwierdza: – Zgoda! Zacznijmy jeszcze raz. Zamieniam się w słuch.

      – Czy wierzył pan w to, co mówili jasnowidze?

      – Sprawa jest bardziej skomplikowana. Zacznijmy od tego, że wierzę od zawsze nie tylko w nadprzyrodzone zdolności ludzi, ale i w to, że istnieją istoty rozumne na innych planetach. To zresztą temat na późniejszą rozmowę… Tymczasem skupmy się na postaciach jasnowidzących.

      – Racja. Przywołany przez pana jasnowidz… Ten, no!

      – Hanussen.

      – No właśnie, on! Ten człowiek od początku nosił w sobie więcej niż jedną tajemnicę. Przede wszystkim był Żydem! Miał pan tego świadomość?

      – Zdecydowanie wcześniej, niż mogłoby się wszystkim wydawać. Ale… Co tu dużo mówić. Dla dobra ogółu czasem lepiej udawać, że nie wie się o pewnych sprawach. Tak właśnie było w tym przypadku.

      – Trudno byłoby się panu wyprzeć tej znajomości. W pana otoczeniu szeptano, że Hanussen to „prorok Hitlera”.

      Po tych słowach twarz Hitlera zrobiła się czerwona. Do tego stopnia, że trudno mi opisać stan, w którym się znalazł. Rozwścieczony chwyta mnie za fraki, przyciąga do siebie i z obłędem w oczach woła: – Nazwiska!

      Bez słowa próbuję się wyrwać z jego objęć. Ten jednak nadal w pełnym opętaniu gapi się w moje ślepia i szeptem powtarza: – Nazwiska. Podaj nazwiska!

      Czuję bezsilność. Nigdy wcześniej nie widziałem go w takim stanie. Hitler do tej pory skutecznie kontrolował swoje emocje. Tymczasem nadal tkwię w bezruchu, przytrzymywany za marynarkę. Muszę przeczekać, aż furia minie. Słyszę, jak jego przyspieszony oddech powoli wyhamowuje.

      Chwilę później, jakby za dotknięciem różdżki, Führer przypomina sobie, co właśnie narobił:

      – Nie wiem, co we mnie wstąpiło. Najmocniej przepraszam, doktorze – mówi ciszej, po czym wypuszcza mnie z objęć.

      Dopiero teraz uświadamiam sobie, do czego doszło przed momentem. Hitler wydaje się roztargniony, ale również ma świadomość tego, co przed chwilą zaszło.

      – Nawet nie wiem, od czego mam zacząć – mówi. – Czasem tak mam, że coś się ze mną dzieje… Co to dokładnie jest? Nie mam pojęcia. Raz prawie rozkazuję zabić podejrzanych o zdradę, a zaraz potem przytulam zwierzęta. Dzieje się ze mną coś dziwnego.

      Wkupił się w łaski niemieckiej elity i nagle zaczął żyć jak pączek w maśle. A że przy okazji przewidział kilka faktów związanych z moją ścieżką polityczną, to już inna sprawa… Hanussen podczas seansu spirytystycznego

      – Myśli pan, że wstępują w pana demony?

      – Kto to wie?

      – Wróćmy do jasnowidzów. Dlaczego określenie „prorok Hitlera” tak bardzo pana rozzłościło?

      – Właściwie to sam nie wiem. Po prostu przypinanie różnych postaci do mojego nazwiska jest niedorzeczne.

      – Chce pan powiedzieć, że nie miał wiele wspólnego z Hanussenem?

      – Tego nie powiedziałem. Po prostu ten były cyrkowiec, który później przepoczwarzył się w jasnowidza, mocno mnie rozczarował.

      – Cofnijmy się nieco. Skąd jasnowidz w pańskim otoczeniu?

      – Musi pan wiedzieć, że on mamił wszystkich swoim niby duńskim arystokratycznym pochodzeniem. Wszystko po to, by odwrócić uwagę od żydowskich korzeni. Z dossier Hanussena przygotowanego przez ludzi Himmlera z SS pamiętam, że jego kariera zaczęła się od pierwszej wojny światowej. Walczył na froncie, wylądował w szpitalu i tam zaczął zabawiać innych rannych. Dopiero pod koniec lat dwudziestych znalazł się w Berlinie. Tutaj zaczęła się jego prawdziwa kariera. Wkupił się w łaski niemieckiej elity i nagle zaczął żyć jak pączek w maśle. A że przy okazji przewidział kilka faktów związanych z moją ścieżką polityczną, to już inna sprawa.

      – Dlaczego błyskotliwa kariera Hanussena nagle zakończyła się jego śmiercią w niejasnych okolicznościach?

СКАЧАТЬ