Starość aksolotla. Jacek Dukaj

Чтение книги онлайн.

      Bull & Bull Alliance

      B & B, „Bysie”.

      Bull & Bull jest jednym z najmniej licznych aliansów, ale ponieważ kontroluje serwery Google’a, większość transformerów uważa B & B za szarą eminencję świata po Zagładzie, współczesny odpowiednik Illuminatów. Panuje przekonanie, że Bysie odziedziczyły też skarbce i klucze NSA i czytają wszystkie maile, obojętnie jak mocno szyfrowane; że usiłują się wślizgnąć do umysłów transformerów przez niestarannie sformatowany hardware.

      Grześ jeszcze raz zerka na display Johnny’ego.

      – Ale że w ogóle dali mu mecha – musi być w przyjaźni.

      – Albo przyszedł na piechotę.

      W Japonii rezydują prawie wszystkie alianse. Tylko tutaj mają do dyspozycji taką obfitość humanoidalnych robotów. W których znowu, chociaż trochę, chociaż w cudzysłowie i w metalu, mogą się transformery poczuć żywymi w żywym świecie.

      Głównie są to rozmaite wersje mechanicznych lalek z sex shopów i burdeli – słusznie słynęli Japończycy ze swej inwencji w dziedzinach perwersji – oraz medyczne roboty zaprojektowane do opieki nad osobami starszymi, niedołężnymi, domowe medicusy. W chwili Zagłady Japonia była najstarszym społeczeństwem Ziemi, robotyka medyczna stanowiła już potężną gałąź jej przemysłu.

      I tylko tutaj infrastruktura konieczna dla przetrwania transformerów – czyli serwery i ich zasilanie – w tak dużym stopniu polegała na obsłudze automatycznej, nie wymagając ludzi do podtrzymania funkcjonowania. Po trzech latach Tokio nadal nie zgasło do reszty. Japońskie elektrownie jądrowe zostały po Fukushimie tak paranoicznie zabezpieczone przed wszelkimi dopustami natury i człowieka – włącznie z biblijnym tsunami, wojną jądrową i atakiem Godzilli – że będą działać bezludnie, dopóki materii nie pokona entropia lub póki nie wyczerpią się zapasy uranu.

      Tymczasem rozpada się reszta świata człowieka. Kabel elektryczny bije o okna budynku i sypie iskrami, śmieci pędzą kanionami ulic w spiralnych tumanach.

      Trzecia jest legenda o Złym Bogu.

      – …i wtedy nacisnął RESET, i wszystko, co żyje, zaczęło umierać…

      Grzesiu dotyka końcem palca-chwytaka puszki i patrzy, jak budweiser kolebie się przed nim w lewo i w prawo. Mech potrafi znieruchomieć jak żaden organizm żywy. Ruch jest tym, co nadaje mechowi życie. Robot, który nie pracuje, to kupa złomu, nic więcej.

      Grzesiu i Johnny, zastygnąwszy tak kamiennie, przyglądają się tańczącej puszce.

      Na wielkim ekranie u góry jaśnieje milionami świateł nocne miasto Blade Runnera – prawdziwa feeria na tle mrocznego Tokio PostApo.

      Strefa Przemysłowa Keiyō

      Dzielnica ciągnąca się wzdłuż północnych i wschodnich wybrzeży Zatoki Tokijskiej, o rozwiniętym hutnictwie żelaza i stali oraz przemyśle paliwowym i stoczniowym.

      Jakby do rytmu tej rozgibanej puszki gną się i kolebią metalowo-plastikowe cielska dwóch seksbotów, odgrywających na podium w głębi baru straszliwą parodię aktu seksualnego człowieka. Geisha i Geisha, dwa żeńskie mechy na nieznanych transformerach, symulują z precyzją i czułością hartowanej stali pocałunki lesbijskie, pieszczoty piersi i pośladków, pancerne palce na pancernych łonach, taniec pożądania zwierzęcego wypotworniały w zimnym obrzędzie maszyny, pod strumieniami laserowych blasków, w oblewie żołnierskiej muzyki striptizu. Grześ patrzy, patrzy i emotuje duszną żenadę. Ileż tu pięter sztuczności, ile warstw cudzysłowów – gubi się, gdy usiłuje je zliczyć. Nie mogą się upić, nie mają nawet programów do symulacji upicia. Nie mogą uprawiać seksu, nie mają programów do połączeń i podnieceń seksualnych. Co im pozostało – suchy teatr seksu, w tych robotach skonstruowanych dla erotycznej obsługi prawdziwych, organicznych ludzi.

      Posągowo znieruchomiały Grześ obserwuje to przez dwieście osiemdziesiąt siedem sekund i wreszcie nie wytrzymuje, wstaje z wizgiem ścięgien. Przelała się czara tokijskiej goryczy.

      – Melancholia król, melancholia mikado…

      Greatest of All Times, „goats”, „koziołki”.

      Gildia skupiająca graczy-wyczynowców, dla których nie ma rekordów niemożliwych do pobicia i potworów nie do pokonania. Znaczącą w niej rolę pełnili Polacy.

      Nadproporcjonalna siła GoAT po Zagładzie wynikała z tego profilu psychologicznego jej członków: skłonności do podejmowania ryzyka i niezachwianej wiary w powodzenie.

      Nazajutrz SoulEater39 zaprosił Grzesia do przybrzeżnych magazynów Royal Alliance’u w Strefie Przemysłowej Keiyō. Dwa kwartały dalej zaczynała się Topiel. SoulEater wlogował się w swojego szoguna (jako lider aliansu na Japonię i szef GOATs miał zawsze pierwszeństwo wyboru maszyny) i pomaszerowali ponad pustymi ulicami i dachami budynków, po monotorze kolejki napowietrznej.

      szogun

      Jeden СКАЧАТЬ