Wspomnienie o przeszłości Ziemi. Cixin Liu

Чтение книги онлайн.

      Trzydziestu oficerów wojsk lądowych, marynarki wojennej i sił powietrznych utkwiło wzrok w insygnium na ciemnoczerwonym tle – srebrnej gwieździe o czterech ramionach w kształcie ostrych mieczy. Po obu jej bokach znajdowały się chińskie znaki odpowiadające cyfrom osiem i jeden5. Był to znak chińskich Sił Kosmicznych.

      Generał Chang Weisi skinął na nich, by usiedli. Potem, kładąc czapkę na stole, powiedział:

      – Oficjalna ceremonia utworzenia sił kosmicznych odbędzie się jutro rano i wtedy otrzymacie mundury i odznaki. Jednak od tej chwili, towarzysze, należymy do tego samego rodzaju sił.

      Zebrani popatrzyli po sobie i zauważyli, że wśród trzydziestu zebranych jest piętnastu w mundurach marynarki wojennej, dziewięciu w mundurach sił powietrznych i sześciu w mundurach wojsk lądowych. Kiedy spojrzeli z powrotem na generała Changa, trudno im było ukryć konsternację.

      Chang Weisi rzekł z uśmiechem:

      – To dziwne proporcje, prawda? Nie możecie oceniać przyszłych sił kosmicznych na podstawie dzisiejszego programu powietrzno-kosmicznego. Kiedy nadejdzie czas na statki kosmiczne, będą one prawdopodobnie nawet większe niż dzisiejsze lotniskowce. Przyszła wojna w kosmosie będzie się opierać na platformach bojowych o olbrzymim tonażu i ogromnej odporności, a starcia będą bardziej przypominać bitwy morskie niż powietrzne, do tego na trzy-, a nie dwuwymiarowym polu walki. Tak więc siły kosmiczne muszą się opierać na marynarce wojennej. Wiem, że wszyscy przypuszczaliśmy, że podstawą będzie lotnictwo, co znaczy, że nasi towarzysze z marynarki mogą nie być do tego przygotowani. Musicie jak najszybciej dostosować się do tej sytuacji.

      – Nie mieliśmy najmniejszego pojęcia, że się tak stanie, panie generale – powiedział Zhang Beihai.

      Wu Yue siedział obok niego bez ruchu, sztywno, jakby połknął kij, ale Zhang wyraźnie czuł, że coś zgasło w jego spokojnych oczach.

      Chang Weisi skinął głową.

      – Prawdę mówiąc, marynarka wojenna nie jest aż tak bardzo daleka od kosmosu, jak mogłoby się wydawać. Czy nie mówi się „statki kosmiczne”? Jest tak dlatego, że w powszechnym przekonaniu przestrzeń kosmiczna i oceany są ze sobą od dawna powiązane.

      Nastrój w sali nieco się uspokoił.

      – Towarzysze – ciągnął generał – w tej chwili ten nowy rodzaj sił zbrojnych składa się tylko z nas, to jest z trzydziestu jeden oficerów. Jeśli chodzi o przyszłą flotę kosmiczną, to prowadzi się badania we wszystkich dyscyplinach naukowych, koncentrując się zwłaszcza na zbudowaniu dźwigu kosmicznego i silników termojądrowych dla olbrzymich statków… Ale to nie jest pole działania sił kosmicznych. Naszym obowiązkiem jest stworzenie teoretycznych podstaw wojny w kosmosie. To przytłaczające zadanie, ponieważ mamy zerową wiedzę o wojnach tego typu, ale przyszła flota kosmiczna zostanie zbudowana na tych właśnie podstawach. A zatem w stadium wstępnym siły kosmiczne będą raczej czymś w rodzaju akademii wojskowej. Głównym zadaniem tych, którzy tutaj siedzą, jest zorganizowanie tej akademii, a następnie zaproszenie grupy naukowców i badaczy do przyłączenia się do nas.

      Chang podniósł się, podszedł pod insygnium i stamtąd zwrócił się do zebranych oficerów słowami, które mieli zapamiętać do końca życia:

      – Towarzysze, siły kosmiczne mają przed sobą trudną drogę. Według wstępnych prognoz badania podstawowe we wszystkich dziedzinach nauki potrwają co najmniej pięćdziesiąt lat, a zanim można będzie wykorzystać praktycznie technologię niezbędną dla dalekich podróży kosmicznych, minie kolejnych sto. Zbudowanie floty kosmicznej w planowanej skali będzie wymagało następnego półtora stulecia. Oznacza to, że osiągnięcie pełnej zdolności bojowej zajmie siłom kosmicznym trzy stulecia. Towarzysze, jestem pewien, że wszyscy rozumiecie, co to znaczy. Żaden z obecnych w tej sali nie poleci w kosmos, a tym bardziej nie będzie miał szansy zobaczenia naszej floty kosmicznej. Być może nie zobaczymy nawet wiarygodnego modelu kosmicznego statku wojennego. Pierwsze pokolenie oficerów i członków załóg urodzi się dopiero za dwa wieki od tej chwili, a dwieście pięćdziesiąt lat potem ziemska flota spotka się z obcymi najeźdźcami. Na pokładach statków, które wejdą w jej skład, będzie piętnaste pokolenie naszych potomków.

      Zgromadzeni pogrążyli się w długim milczeniu. Przed nimi była trudna droga, kończąca się gdzieś w mglistej przyszłości, gdzie oczami wyobraźni mogli zobaczyć tylko strzelające płomienie i lśnienie krwi. Świadomość krótkości ludzkiego СКАЧАТЬ