Wspomnienie o przeszłości Ziemi. Cixin Liu

Чтение книги онлайн.

      Według naszego korespondenta w Sekretariacie ONZ, rzecznik organizacji oświadczył na zakończonej przed chwilą konferencji prasowej, że w najbliższej przyszłości zostanie zwołana specjalna sesja Zgromadzenia Ogólnego w celu omówienia problemu eskapizmu. Współorganizatorami tej sesji będą stali członkowie Rady Obrony Planety, którzy dołożą wszelkich starań, by nakłonić społeczność międzynarodową do osiągnięcia porozumienia w sprawie postaw eskapistycznych i stworzenia odpowiednich przepisów w prawie międzynarodowym.

      Przypomnijmy pokrótce, jak doszło do powstania i rozwoju eskapizmu.

      Doktryna eskapizmu pojawiła się w związku z kryzysem trisolariańskim. Jej głównym argumentem jest twierdzenie, że skoro rozwój zaawansowanych dziedzin ludzkiej nauki został zahamowany, nie ma sensu planować obrony Ziemi i Układu Słonecznego za cztery i pół wieku. Biorąc pod uwagę stopień, w jakim ludzka technologia może się rozwinąć w ciągu następnych czterystu lat, trzeba uznać, że bardziej realistycznym celem byłoby skonstruowanie statków kosmicznych, które umożliwiłyby małej części ludzkości ucieczkę w przestrzeń kosmiczną i uniknięcie w ten sposób całkowitej zagłady ludzkiej cywilizacji.

      Według eskapistów istnieją trzy możliwe cele podróży. Opcja pierwsza: nowy świat, to znaczy poszukiwanie wśród gwiazd świata, na którym ludzkość mogłaby przetrwać. Bez wątpienia jest to dla nich idealne rozwiązanie, ale wymaga statków zdolnych do osiągnięcia niezwykle dużej prędkości, a i tak podróż byłaby bardzo długa. Zważywszy na to, jaki poziom może osiągnąć nasza nauka w okresie kryzysu, należy uznać, że możliwość ta jest nierealna. Opcja druga: cywilizacja na statku kosmicznym, to znaczy wykorzystanie przez uciekinierów statków jako stałej siedziby, w której ludzkość wprawdzie przetrwa, ale będzie w wiecznej podróży. Ta opcja napotyka takie same trudności jak opcja szukania nowego świata, chociaż kładzie większy nacisk na opracowanie technologii umożliwiających stworzenie zamkniętych ekosystemów. Zbudowanie statku wielopokoleniowego z zamkniętą w jego wnętrzu pełną biosferą daleko wykracza poza obecne umiejętności techniczne ludzkości. Opcja trzecia: schronienie tymczasowe. Po zakończeniu przez Trisolarian procesu zasiedlania Układu Słonecznego może dojść do rozmów między nimi i ludźmi, którzy uciekli w kosmos. Skłoniwszy społeczeństwo trisolariańskie do złagodzenia polityki, przebywająca w przestrzeni kosmicznej resztka ludzkości będzie w końcu mogła wrócić do Układu Słonecznego i koegzystować w mniejszej skali z Trisolarianami. Chociaż uważa się, że tymczasowe schronienie jest planem najbardziej realistycznym, jest tu zbyt wiele niewiadomych.

      Niedługo po narodzinach eskapizmu środki masowego przekazu na całym świecie doniosły, że Stany Zjednoczone i Rosja, liderzy w technologii kosmicznej, rozpoczęły tajne prace nad planami ucieczki w kosmos. Chociaż rządy obu krajów zaprzeczyły, by istniały takie plany, szum, jaki się podniósł w społeczności międzynarodowej, doprowadził do powstania ruchu na rzecz „technologii uspołecznionej”. Na trzeciej sesji specjalnej ONZ liczna grupa krajów rozwijających się zażądała, by Stany Zjednoczone, Rosja, Japonia, Chiny i Unia Europejska ujawniły i udostępniły za darmo wszystkie zaawansowane technologie, włącznie z kosmiczną, społeczności międzynarodowej, dając wszystkim państwom równe możliwości stawienia czoła kryzysowi trisolariańskiemu. Zwolennicy technologii uspołecznionej powołali się na precedens. Otóż na początku naszego stulecia kilka dużych europejskich firm farmaceutycznych wymuszało od krajów afrykańskich wysokie opłaty licencyjne za produkcję najnowocześniejszych leków na AIDS, grożąc im procesami sądowymi. Zostało to bardzo nagłośnione i pod presją opinii publicznej oraz wskutek szybkiego rozprzestrzeniania się tej choroby w Afryce firmy te zrzekły się patentów na te specyfiki, zanim doszło do procesów. Głęboki kryzys, przed którym stoi teraz Ziemia, oznacza, że udostępnienie technologii jest obowiązkiem, jaki mają wobec całej ludzkości kraje wysoko rozwinięte, obowiązkiem, od którego spełnienia nie mogą się uchylić. Ruch na rzecz uspołecznienia technologii uzyskał jednogłośne poparcie krajów rozwijających się, a nawet niektórych członków Unii Europejskiej, ale wszystkie związane z tym inicjatywy zostały odrzucone na posiedzeniach oenzetowskiej Rady Obrony Planety. Na piątej sesji specjalnej Zgromadzenia Ogólnego ONZ zgłoszona przez Chiny i Rosję propozycja „ograniczonej technologii uspołecznionej”, zgodnie z którą miałaby ona być dostępna dla wszystkich stałych członków ROP, została zawetowana przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię. Przedstawiciel USA powiedział, że żadna forma technologii uspołecznionej nie jest realna, że jest to naiwny pomysł i że w obecnej sytuacji bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych jest dla rządu jego kraju priorytetem, „od którego ważniejsza jest tylko obrona planety”. Odrzucenie propozycji ograniczonego dostępu do najnowszej technologii wywołało rozdźwięk między potęgami technologicznymi i przyczyniło się do upadku projektu ustanowienia Zjednoczonych Ziemskich Sił Kosmicznych.

      Zawód, którego doznał ruch na rzecz technologii uspołecznionej, ma dalekosiężne konsekwencje, a ludzie uświadomili sobie, że nawet w obliczu kryzysu trisolariańskiego СКАЧАТЬ