Organizacja ruchu kolejowego. Marianna Jacyna

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ przeprowadzanie procedur granicznych na granicach z europejskimi państwami trzecimi.

      O zakwalifikowaniu linii do korytarza towarowego decydują następujące przesłanki [156]:

      – korytarz powinien obejmować co najmniej trzy państwa członkowskie lub dwa państwa, jeśli odległość między terminalami jest większa niż 500 km,

      – przebieg korytarza powinien być spójny z siecią TEN-T, liniami wyposażonymi w ERTMS lub korytarzami wskazanymi przez RNE1,

      – przebieg korytarza obejmuje priorytetowe projekty sieci TEN-T,

      – koszty i korzyści społeczne związane z uruchomieniem korytarza powinny się równoważyć,

      – przebieg korytarza zaproponowany przez poszczególne państwa musi być spójny,

      – kraje członkowskie powinny zmierzać do rozwoju kolejowych przewozów towarowych oraz do zwiększenia wymiany towarowej z państwami tworzącymi korytarz na podstawie wdrożenia korzystnych komercyjnych warunków (otwarty rynek),

      – wzmocnienie połączeń państw członkowskich z krajami trzecimi,

      – zainteresowanie przewoźników utworzeniem korytarza,

      – istnienie integracji międzygałęziowej na terenie państw członkowskich.

      Należy zauważyć, że istotnym zagadnieniem jest zarządzanie korytarzem towarowym, które należy rozumieć jako przydzielenie zdolności przepustowej poszczególnym licencjonowanym przewoźnikom kolejowym, którzy chcą realizować przewozy na liniach należących do korytarza i przekraczają co najmniej jedną granicę państw członkowskich. W związku z tym zarządcy infrastruktury powołali punkty kompleksowej obsługi (ang. one-stop shop), których zadaniem jest obsługa wniosków o przydzielenie trasy pociągu towarowego realizującego przewozy na terenie danego korytarza i informacja wnioskodawcy o parametrach infrastruktury. Przedstawiciel punktu na podstawie posiadanych informacji podejmuje decyzję o przydzieleniu przepustowości, a następnie przekazuje tę informację właściwym zarządcom.

      Zarządcy infrastruktury powinni pozostawić rezerwę przepustowości pod przewozy realizowane w korytarzu towarowym już na etapie konstrukcji rocznego rozkładu jazdy. Wtedy opracowywane są proponowane trasy dla pociągów międzynarodowych i dopiero na tej podstawie dokonuje się trasowania pozostałych pociągów na sieci kolejowej. Regulamin sieci PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. [101] wskazuje, że pierwszym kryterium przy konstrukcji rocznego rozkładu jazdy jest uwzględnienie ograniczeń wynikających z możliwości przesunięcia wstępnie ustalonych międzynarodowych tras pociągów w korytarzu towarowym.

      Wykaz międzynarodowych kolejowych korytarzy towarowych przedstawiono w tab. 3.4. Pogrubiono korytarze, których przebieg zlokalizowany jest na terytorium Polski.

      Tab. 3.4. Wykaz międzynarodowych kolejowych korytarzy towarowych (RFC)

      Źródło: opracowanie własne na podstawie [45], [49] i [156]

      Przebieg korytarzy RFC przedstawiono na rys. 3.7. Na rysunku uwzględniono korytarz RFC10: Alpy–Zachodnie Bałkany (Alpine–Western Balkan), który jest w fazie projektowania, oraz projektowany dalszy przebieg korytarza RFC9: Ren–Dunaj (Rhine–Danube).

      Rys. 3.7. Przebieg korytarzy RFC z wyłączeniem RFC6, RFC7, RFC9 i RFC 11

      Źródło: http://www.rne.eu/rail-freight-corridors/rail-freight-corridors-general-information/

      Szczegółowy przebieg korytarza RFC5 Bałtyk–Adriatyk na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.8. Obejmuje on głównie magistralę węglową łączącą Śląsk z portami w Trójmieście oraz magistralę nadodrzańską łączącą Śląsk i Dolny Śląsk z portem w Świnoujściu.

      Rys. 3.8. Przebieg korytarza towarowego RFC5

      Źródło: https://cip.rne.eu/apex/f?p=212:24:16233085814360

      Szczegółowy przebieg korytarza RFC8 Morze Północne–Bałtyk na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.9. Obejmuje on głównie połączenie Litwy z Niemcami możliwie najkrótszą drogą, Białorusi z Niemcami w kilku wariantach oraz Śląska z Niemcami możliwie najkrótszą drogą.

      Szczegółowy przebieg korytarza RFC11 Bursztyn na terytorium Polski przedstawiono na rys. 3.10.

      Rys. 3.9. Przebieg korytarza towarowego RFC8

      Źródło: https://cip.rne.eu/apex/f?p=212:24:16233085814360

      Rys. 3.10. Przebieg korytarza towarowego RFC11

      Źródło: [48]

      3.5. Tabor kolejowy i jego klasyfikacja

      3.5.1. Uwagi ogólne

      Nadzór techniczny nad eksploatacją i utrzymaniem pojazdów kolejowych pełni Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (Prezes UTK), który jest „centralnym organem administracji rządowej będącym krajową władzą bezpieczeństwa i krajowym regulatorem transportu kolejowego w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej z zakresu bezpieczeństwa i regulacji transportu kolejowego, właściwym w sprawach: regulacji transportu kolejowego, licencjonowania transportu kolejowego, nadzoru technicznego nad eksploatacją i utrzymaniem linii kolejowych oraz pojazdów kolejowych, bezpieczeństwa ruchu kolejowego, nadzoru nad przestrzeganiem praw pasażerów w transporcie kolejowym, licencji i świadectw maszynistów” [178]. Prezes UTK nadzoruje rynek wyrobów przeznaczonych do eksploatacji pojazdów w zakresie ich zgodności, akredytacji, autoryzacji, notyfikacji, spełniania wymagań i stwarzania zagrożeń. Ponadto nadzoruje podmioty odpowiedzialne za utrzymanie pojazdu kolejowego (ECM, Entity in Charge of Maintenance, w przypadku wagonów towarowych) (przede wszystkim zarządców infrastruktury, przewoźników kolejowych i użytkowników bocznic kolejowych), których działanie związane jest z bezpieczeństwem transportu kolejowego w zakresie warunków technicznych eksploatacji pojazdów kolejowych. Warunki te dotyczą bezpieczeństwa ruchu kolejowego, możliwości ich przemieszczania w składach tych samych pociągów oraz technicznego przemieszczania po liniach kolejowych i są przedstawione w postaci procedur technicznych utrzymania i eksploatacji dotyczących [178]:

      – postępowania osób wykonujących czynności na stanowiskach związanych z bezpieczeństwem ruchu kolejowego,

      – sposobu obsługi określonych urządzeń, pojazdów kolejowych lub ich elementów,

      – sposobu przeprowadzania określonych czynności niezbędnych dla zapewnienia wykonywania przewozów kolejowych,

СКАЧАТЬ