Stara Flota Tom 6 Wolność. Nick Webb

Чтение книги онлайн.

      W pobliżu Brytanii

      Wewnątrz jednostki Roju, kokpit myśliwca

      Drony. Automatyczne, a przynajmniej na takie wyglądały, bo były zbyt małe, aby pomieścić groteskowe stwory, które wcześniej widział. Zivik zaklął, gdy jedna z maszyn podleciała na tyle blisko, żeby ostrzelać go amunicją dość małego kalibru. Pociski same w sobie nie mogły wyrządzić zbyt wiele szkód, ale…

      Zivik rozejrzał się uważniej. Wokół były tysiące niewielkich dronów. Pewnie nawet z dziesięć tysięcy. Były tak małe, że zastanawiał się, czy „Niepodległość” mogła je w ogóle wykryć, zwłaszcza że znajdowała się dość daleko od myśliwca. Okręt miał zaraz wystrzelić paczkę z antymaterią. Prosto w tę chmarę dronów. Niedobrze, bo to wywoła przedwczesną eksplozję ładunku, a na składzie nie mieli ich zbyt dużo.

      Pora zrobić coś głupiego. A to specjalność Zivika, co tu kryć.

      – Zivik do mostka. Wstrzymajcie się z Wrednym Cztery. Lecę sam. Te drony są na tyle sprytne, że mogą zestrzelić naszą paczkę, ale nie dość sprytne, by załatwić mnie.

      Brzęk i następujący po nim sygnał alarmu wskazywały, że wypowiedział tę przechwałkę przedwcześnie.

      – Postaram się wykonać zadanie – dodał, gdy okazało się, że uszkodzenia obejmują tylko rezerwowy zbiornik tlenu. Zivik i tak go nie potrzebował. – Mostek, słyszycie mnie? Odpowiedzcie.

      Dopiero wtedy popatrzył na wskaźniki detektorów po prawej, które wykryły pole zakłócające krótkiego zasięgu. I wreszcie zrozumiał.

      – Mostek, ta chmara dronów to pewne jakaś automatyczna obrona reaktora. Służą do zestrzeliwania zagrożeń i wytwarzają pole, które zakłóca systemy naprowadzające zdalnie pociski i torpedy. I… chyba mnie nie słyszycie, co?

      Pół tuzina dronów zbliżało się do myśliwca, więc Zivik zanurkował, zatoczył szeroki łuk, a potem przyśpieszył w kierunku, jak sądził, głównego reaktora lub generatora mocy. Konstrukcja emitowała mocne promieniowanie gamma – takie stężenie wykrywano zwykle w pobliżu gwiazd, nie urządzeń.

      – Dobra. Tarcza antyradiacyjna. Oby spełniła swoją rolę, bo tylko wtedy wykonam zadanie. No, tarczo, zadziałaj. Ładnie proszę…

      Zivik przyśpieszył. Sprawdził jeszcze raz każdą torpedę, pocisk i działo, w które uzbrojony był myśliwiec. Ustawił na szybką detonację wszystko, co mogło wybuchnąć, i przygotował się do wystrzelenia ładunków. Wiedział, że potem zostanie mu niewiele czasu na ucieczkę.

      – Już prawie… – Wykonał zwrot wokół formacji chyba ze stu dronów i zrobił unik przed kolejną grupą. Obie otworzyły ogień, gdy myśliwiec przelatywał między nimi, i skończyły na niszczeniu się nawzajem.

      – Dobrze wam tak, dranie.

      Został jeszcze najwyżej kilometr.

      – Mostek, mam nadzieję, że mnie odbieracie. Obyście mieli pod ręką współrzędne skoku kwantowego, bo ten megaokręt zaraz zapłonie jak choinka na Boże Narodzenie.

      Poczuł zderzenie z czymś ciężkim i jego maszyna wpadła w nierówny korkociąg.

      – Kurwa!

      Chwycił stery, aby wyrównać lot, ale wirowanie było tak szybkie, że Zivikowi przed oczyma rozbłysły gwiazdy, a potem wszystko wokół pociemniało.

      – Mayday! Dostałem i nie mogę wyrównać lotu!

      Maszyna wirowała oszałamiająco szybko. Zivik widział, jak ściana ogromnego tunelu zbliża się z każdym obrotem.