Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany. Отсутствует
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany - Отсутствует страница 27

Название: Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany

Автор: Отсутствует

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Медицина

Серия:

isbn: 978-83-200-5752-2

isbn:

СКАЧАТЬ lokalizacji, obecną istotną hemodynamicznie wadą serca, nadciśnieniem tętniczym czy napadowym migotaniem przedsionków. Rozpoznanie „oś pośrednia” możemy również umieścić w opisie EKG, w którym jedynym zarejestrowanym rytmem jest częstoskurcz przedsionkowy lub komorowy – jest to oś elektryczna tego częstoskurczu.

      Odchylenie osi w prawo (prawogram, dekstrogram) jest u osób dorosłych najczęściej zjawiskiem patologicznym. Należy jednak pamiętać, że może występować jako wariant normy (dzieci i młodzież, osoby z dekstrokardią). Najczęstsze przyczyny odchylenia osi w prawo są następujące:

      » przerost prawej komory serca – pogrubienie mięśnia prawej komory powoduje przesunięcie średniego wektora depolaryzacji w stronę prawą i dolną, prowadząc do wzrostu amplitudy załamka R w odprowadzeniu III, V1 i V2 z towarzyszącym pogłębieniem załamka S w odprowadzeniu I;

      » przebyty zawał w obszarze ściany przednio-bocznej – zmniejszenie aktywności elektrycznej w obszarze objętym martwicą powoduje, że średni wektor depolaryzacji kształtowany jest w większym stopniu przez wektory cząstkowe prawego serca;

      » preekscytacja – u osób z lokalizacją drogi dodatkowej po stronie lewej – lewa boczna lub lewa tylnoprzegrodowa;

      » blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa;

      » zator tętnicy płucnej lub inne stany zwiększające przeciążenie objętościowe i/lub ciśnieniowe prawej komory i przedsionka: przewlekłe choroby płuc, nadciśnienie płucne, zwężenie zastawki tętnicy płucnej;

      » niektóre wady wrodzone, np. ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu ostium secundum, anomalia Ebsteina;

      » odma opłucnowa lewostronna;

      » źle wykonany zapis EKG – zamiana elektrody czerwonej i żółtej (o tym również należy pamiętać – taka sytuacja może się wydarzyć).

      Odchylenie osi w lewo (lewogram, sinistrogram) według aktualnie obwiązujących zaleceń amerykańskich towarzystw kardiologicznych dzieli się na:

      » umiarkowane – od –30 do –45 stopni;

      » istotne – od –45 do –90 stopni.

      Ma to znaczenie dla rozpoznawania bloku przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Lewogram jest u osób dorosłych w większości przypadków zjawiskiem patologicznym. Może być jednak wariantem normy, zwłaszcza u osób starszych. Najczęstsze przyczyny odchylenia osi w lewo:

      » przerost lewej komory – przesunięcie wypadkowego wektora do góry i w stronę lewą;

      » blok lewej odnogi pęczka Hisa;

      » blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa – odchylenie > 45 stopni (ryc. 9.2);

      » przebyty zawał w obrębie ściany dolnej – zmniejszenie aktywności elektrycznej w obszarze objętym martwicą powoduje, że średni wektor depolaryzacji kształtowany jest w większym stopniu przez wektory cząstkowe lewej części serca, co powoduje przesunięcie średniego wektora do góry i w stronę lewą;

      » preekscytacja – u osób z drogą dodatkową zlokalizowaną po stronie prawej – prawa boczna i prawa tylnoprzegrodowa;

      » wady wrodzone serca – ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu ostium primum, zwężenie zastawki aortalnej;

      » hiperkalemia;

      » rozedma płuca;

      » stany, w których dochodzi do znaczącego uniesienia przepony – ciąża, duża otyłość, guzy w obrębie jamy brzusznej.

9_2_Rycina_2-os_serca-_opt

      Rycina 9.2

      Zapis EKG 37-letniego mężczyzny z blokiem przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Rytm zatokowy 94/min. Lewogram.

      Odchylenie osi w kierunku nieokreślonym jest zjawiskiem patologicznym i stosunkowo rzadkim. Pojawia się w zapisach chorych, u których występują niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego, w niektórych wrodzonych wadach serca z dużymi zaburzeniami funkcji serca. Oś nieokreślona występuje również u chorych ze stymulacją dwukomorową.

      Należy pamiętać, że stymulacja prawokomorowa może powodować występowanie lewogramu (stymulacja koniuszkowa), może jednak przebiegać z normogramem lub prawogramem – przy innych, przegrodowych lokalizacjach elektrody. Kierunek osi elektrycznej powinniśmy podać również dla częstoskurczu przedsionkowego lub komorowego – jeśli są jedynym rytmem w zapisie, jak również w przypadku pojedynczych pobudzeń przedwczesnych komorowych – jest to ważna informacja dla elektrofizjologa kwalifikującego chorego do zabiegu ablacji. Pobudzenia przedwczesne komorowe z obrazem bloku lewej odnogi pęczka Hisa i prawogramem (ryc. 9.3) najpewniej pochodzą z ogniska ektopowego zlokalizowanego w drodze odpływu prawej komory, jeśli obserwować będziemy oś pośrednią – sugerować to będzie lokalizację w obrębie ściany wolnej prawej komory.

9_3_Rycina_3-os_serca-_opt

      Rycina 9.3.

      Zapis EKG 46-letniego mężczyzny z migotaniem przedsionków, częstotliwością komór ok. 64/min i prawogramem. Pobudzenia przedwczesne komorowe z obrazem bloku lewej odnogi pęczka Hisa również z prawogramem, co może sugerować lokalizację ogniska ektopowego w drodze odpływu prawej komory.

      ZABURZENIA PRZEWODNICTWA

      

      10. Zaburzenia funkcji węzła zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego – definicje

      – Iwona Cygankiewicz

      W rozdziale 2. przedstawiono szczegółowo zjawiska elektryczne zachodzące w sercu. W warunkach fizjologicznych czynność elektryczna serca inicjowana jest w węźle zatokowym. Zaburzenia automatyzmu i przewodzenia w sercu mogą występować na kilku jego poziomach i przejawiać się odpowiednio jako choroba węzła zatokowego, bloki przedsionkowo-komorowe lub zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego. U podstawy tych zaburzeń mogą leżeć nadmierna aktywacja układu przywspółczulnego, niedokrwienie, choroby naciekowe, zapalne lub zwyrodnieniowe, a także przyczyny jatrogenne związane ze stosowaną farmakoterapią lub zabiegami inwazyjnymi w obrębie serca.

      Prawidłowy automatyzm węzła zatokowego zdefiniowany jest jako rytm zatokowy o częstotliwości 60–100/min. W przypadku zbyt szybkiego wytwarzania impulsów mówimy o tachykardii zatokowej, a zbyt wolna depolaryzacja komórek węzła zatokowego prowadzi do bradykardii zatokowej. Zaburzenia czynności węzła zatokowego prowadzące do zbyt wolnej akcji serca to:

      » bradykardia zatokowa;

      » zahamowania zatokowe;

      » blok zatokowo-przedsionkowy.

      Bradykardia zatokowa definiowana jest jako częstotliwość rytmu serca poniżej 60/min, przy czym СКАЧАТЬ