Название: Interpretacja EKG. Kurs zaawansowany
Автор: Отсутствует
Издательство: OSDW Azymut
Жанр: Медицина
isbn: 978-83-200-5752-2
isbn:
Odchylenie osi w prawo (prawogram, dekstrogram) jest u osób dorosłych najczęściej zjawiskiem patologicznym. Należy jednak pamiętać, że może występować jako wariant normy (dzieci i młodzież, osoby z dekstrokardią). Najczęstsze przyczyny odchylenia osi w prawo są następujące:
» przerost prawej komory serca – pogrubienie mięśnia prawej komory powoduje przesunięcie średniego wektora depolaryzacji w stronę prawą i dolną, prowadząc do wzrostu amplitudy załamka R w odprowadzeniu III, V1 i V2 z towarzyszącym pogłębieniem załamka S w odprowadzeniu I;
» przebyty zawał w obszarze ściany przednio-bocznej – zmniejszenie aktywności elektrycznej w obszarze objętym martwicą powoduje, że średni wektor depolaryzacji kształtowany jest w większym stopniu przez wektory cząstkowe prawego serca;
» preekscytacja – u osób z lokalizacją drogi dodatkowej po stronie lewej – lewa boczna lub lewa tylnoprzegrodowa;
» blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa;
» zator tętnicy płucnej lub inne stany zwiększające przeciążenie objętościowe i/lub ciśnieniowe prawej komory i przedsionka: przewlekłe choroby płuc, nadciśnienie płucne, zwężenie zastawki tętnicy płucnej;
» niektóre wady wrodzone, np. ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu ostium secundum, anomalia Ebsteina;
» odma opłucnowa lewostronna;
» źle wykonany zapis EKG – zamiana elektrody czerwonej i żółtej (o tym również należy pamiętać – taka sytuacja może się wydarzyć).
Odchylenie osi w lewo (lewogram, sinistrogram) według aktualnie obwiązujących zaleceń amerykańskich towarzystw kardiologicznych dzieli się na:
» umiarkowane – od –30 do –45 stopni;
» istotne – od –45 do –90 stopni.
Ma to znaczenie dla rozpoznawania bloku przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Lewogram jest u osób dorosłych w większości przypadków zjawiskiem patologicznym. Może być jednak wariantem normy, zwłaszcza u osób starszych. Najczęstsze przyczyny odchylenia osi w lewo:
» przerost lewej komory – przesunięcie wypadkowego wektora do góry i w stronę lewą;
» blok lewej odnogi pęczka Hisa;
» blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa – odchylenie > 45 stopni (ryc. 9.2);
» przebyty zawał w obrębie ściany dolnej – zmniejszenie aktywności elektrycznej w obszarze objętym martwicą powoduje, że średni wektor depolaryzacji kształtowany jest w większym stopniu przez wektory cząstkowe lewej części serca, co powoduje przesunięcie średniego wektora do góry i w stronę lewą;
» preekscytacja – u osób z drogą dodatkową zlokalizowaną po stronie prawej – prawa boczna i prawa tylnoprzegrodowa;
» wady wrodzone serca – ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu ostium primum, zwężenie zastawki aortalnej;
» hiperkalemia;
» rozedma płuca;
» stany, w których dochodzi do znaczącego uniesienia przepony – ciąża, duża otyłość, guzy w obrębie jamy brzusznej.
Rycina 9.2
Zapis EKG 37-letniego mężczyzny z blokiem przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Rytm zatokowy 94/min. Lewogram.
Odchylenie osi w kierunku nieokreślonym jest zjawiskiem patologicznym i stosunkowo rzadkim. Pojawia się w zapisach chorych, u których występują niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego, w niektórych wrodzonych wadach serca z dużymi zaburzeniami funkcji serca. Oś nieokreślona występuje również u chorych ze stymulacją dwukomorową.
Należy pamiętać, że stymulacja prawokomorowa może powodować występowanie lewogramu (stymulacja koniuszkowa), może jednak przebiegać z normogramem lub prawogramem – przy innych, przegrodowych lokalizacjach elektrody. Kierunek osi elektrycznej powinniśmy podać również dla częstoskurczu przedsionkowego lub komorowego – jeśli są jedynym rytmem w zapisie, jak również w przypadku pojedynczych pobudzeń przedwczesnych komorowych – jest to ważna informacja dla elektrofizjologa kwalifikującego chorego do zabiegu ablacji. Pobudzenia przedwczesne komorowe z obrazem bloku lewej odnogi pęczka Hisa i prawogramem (ryc. 9.3) najpewniej pochodzą z ogniska ektopowego zlokalizowanego w drodze odpływu prawej komory, jeśli obserwować będziemy oś pośrednią – sugerować to będzie lokalizację w obrębie ściany wolnej prawej komory.
Rycina 9.3.
Zapis EKG 46-letniego mężczyzny z migotaniem przedsionków, częstotliwością komór ok. 64/min i prawogramem. Pobudzenia przedwczesne komorowe z obrazem bloku lewej odnogi pęczka Hisa również z prawogramem, co może sugerować lokalizację ogniska ektopowego w drodze odpływu prawej komory.
ZABURZENIA PRZEWODNICTWA
10. Zaburzenia funkcji węzła zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego – definicje
– Iwona Cygankiewicz
W rozdziale 2. przedstawiono szczegółowo zjawiska elektryczne zachodzące w sercu. W warunkach fizjologicznych czynność elektryczna serca inicjowana jest w węźle zatokowym. Zaburzenia automatyzmu i przewodzenia w sercu mogą występować na kilku jego poziomach i przejawiać się odpowiednio jako choroba węzła zatokowego, bloki przedsionkowo-komorowe lub zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego. U podstawy tych zaburzeń mogą leżeć nadmierna aktywacja układu przywspółczulnego, niedokrwienie, choroby naciekowe, zapalne lub zwyrodnieniowe, a także przyczyny jatrogenne związane ze stosowaną farmakoterapią lub zabiegami inwazyjnymi w obrębie serca.
Prawidłowy automatyzm węzła zatokowego zdefiniowany jest jako rytm zatokowy o częstotliwości 60–100/min. W przypadku zbyt szybkiego wytwarzania impulsów mówimy o tachykardii zatokowej, a zbyt wolna depolaryzacja komórek węzła zatokowego prowadzi do bradykardii zatokowej. Zaburzenia czynności węzła zatokowego prowadzące do zbyt wolnej akcji serca to:
» bradykardia zatokowa;
» zahamowania zatokowe;
» blok zatokowo-przedsionkowy.
Bradykardia zatokowa definiowana jest jako częstotliwość rytmu serca poniżej 60/min, przy czym СКАЧАТЬ