Dawid z Jerozolimy. Louis de Wohl

Чтение книги онлайн.

      W trzy dni później do Betlejem przybył Nahum syn Sychara, chudy starszy mężczyzna ze starannie utrzymaną siwą brodą. Jechał na ośle okrytym kolorową, bogato haftowaną derką, a na szyi miał złoty łańcuch, który dał mu król. Jesse przyjął go z wszystkimi honorami należnymi doradcy króla. Zabito dla niego jagnię i wykopano z ziemi gliniane naczynie z najlepszym winem, które leżakowało tam przez długie lata. Przy stole rozmawiano o niefortunnym zdarzeniu na pustyni Negew, potyczce między oddziałem Filistynów i paroma izraelskimi rolnikami. Po obu stronach byli ranni – na szczęście nikt nie zginął. Najbardziej przykrym następstwem było jednak to, że Filistyni znów podnieśli cenę metalu.

      – Wykorzystują każdą sposobność, by podnieść ceny – westchnął Nahum syn Sychara. – Dobrze wiedzą, że nie mamy wyboru i musimy płacić.

      Jesse pokiwał głową.

      – Szkoda, że nie ma kowali w Judzie i Izraelu.

      Każdy nóż, każdą kosę, nawet każdy lemiesz musieli kupować po wysokich cenach od kowali filistyńskich. Filistynom nie wolno było sprzedawać broni mieszkańcom Judy i Izraela, więc ci musieli polegać w walce na maczugach, procach i zaostrzonych drewnianych palach, jeśli nie udało im się zdobyć wojennych łupów.

      – Król nie sądzi, że ten incydent będzie miał poważne konsekwencje – odpowiedział gość na niespokojne pytania Jessego. – Przynajmniej nie teraz. Filistyni prowadzą między sobą wojny klanowe. Ale król... – urwał. – Mam dla ciebie wiadomość od niego, Jesse – podjął, spuszczając wzrok.

      Pan domu zbladł.

      – Synowie, zostawcie nas samych – polecił.

      Nahum syn Sychara podniósł jednak dłoń.

      – Najmłodszy niech zostanie – rzekł.

      Dawid odwrócił się. Sprawiał wrażenie bardzo spokojnego, ale oczy mu płonęły. Jego bracia też się nie poruszyli.

      – To dotyczy jego – ciągnął Nahum syn Sychara.

      – Dotyczy... Dawida? – wyjąkał Jesse. – Skąd król wie o Dawidzie?

      Eliab, Szamma i pozostali oddalili się w milczeniu.

      – Mam rozkaz przyprowadzić go do króla – oznajmił Nahum syn Sychara, głaszcząc siwą brodę.

      Jesse zesztywniał.

      – Do króla! – powtórzył schrypniętym głosem. – Ale dlaczego? Co on zrobił?

      – Co zrobił? – Królewski doradca uśmiechnął się. – Je­szcze nic.

      Jesse przetarł czoło szerokim rękawem szaty.

      – Nie rozumiem – wymamrotał.

      Doradca bawił się złotym łańcuchem na szyi.

      – Król mnie słucha – rzekł z odcieniem dumy. – Mogę powiedzieć, że cieszę się większym jego zaufaniem niż inni. Biedny król – nie jest mu łatwo od... zdarzenia mię­dzy nim a prorokiem. Znasz Samuela, prawda?

      – Każdy w Judzie i Izraelu go zna – odparł ponuro Jesse. Czy Nahum syn Sychara bawił się z nim w kotka i myszkę?

      – Nikt dokładnie nie wie, co się wtedy stało – ciągnął doradca. – I może lepiej nie zadawać zbyt wielu pytań. Ale od tamtego zdarzenia, od... hmm, różnicy zdań między królem i Samuelem, my, dworzanie, nie zawsze mamy lekko. – Wzruszył wymownie ramionami. – Król jest wielkim człowiekiem, ale nie jest szczęśliwy. Rzadko się uśmiecha. Smuci się... wybucha nagle gniewem... jed­nym słowem, cierpi. I dlatego pomyślałem o twoim naj­młodszym...

      – Nahumie synu Sychara, wciąż cię nie rozumiem – odparł udręczony Jesse.

      – Król jest bardzo podejrzliwy – wyjaśnił doradca. – Wszędzie wokół siebie widzi wrogów... intrygi... spiski. Wie, że ludzie przychodzą СКАЧАТЬ