Берлінская мазаіка. Алесь Тарановіч

Чтение книги онлайн.

      Бюргер Kudamm з натоўпамі, якія фланіруюць i радуюцца магчымасці адхапіць кавалачак ад гэтага торта жыцця.

      Гмахдзіцё «Banhaus»-стыля, у аснову якога былі пакладзеныя індустрыяльны прагрэс, дынамічнасць і ўрбанізацыя, ён стаў у свой час знакам мадэрнізму, антыподам вiльгельмаўскай эпохі. На вяршыні яго карона KaDeWe, дзе змесціліся адразу 1800 гатункаў сыру і 1500 каўбасаў…

      Погляд плыве па халодных, ганарлівых будынках – помніках глабальнай імперскай гісторыі, якія нясуць на сабе прускі след Шынкеля. Пампезны і манументальны неакласіцызм – любiмы стыль усіх дыктатараў…

      Блукаю ў бамбукавых гаях Тыргартэна, разганяю процьму трусоў, якія жывуць тут…

      Натыкаюся на месяц, ён у Берліне часта бывае па маранчавы і квадратны, ды яшчэ з надпісам «Alpine». Пада мной Nollendorf Platz, апора сусветных швуляў, «шакаладнае вока» Берліна.

      Далей можна рушыць у бок знакамiтай Alexander Platz, паблукаць па вулачках, апiсаных Францам Бiберхофам, апынуцца ля прыстаняў Рыбацкай выспы, папіхацца ў старажытных вулачках Nikolajvirtel, дзе сярэднявечча заскочыць на плечы, узляцець на 365й метр тэлевышкі на хуткасным ліфце…

      Адтуль павольна наведаць Weisensee і Reinikendorf з іх сельскім каларытам і рушыць далей у Grunewald з яго эклектычным разнабоем вілаў, утопленых у кучаравым салаце зеляніны, дзе жывуць нашчадкі прускай арыстакратыі, якія працягваюць гуляць у сярэднявечныя гульні, толькі з кампутарамі і мабільнымі тэлефонамі…

      Адна паэтка напісала пра Берлін:

      Афіны на Шпрэi, Паўночная Венецыя, новы Ерусалiм, маленькі Стамбул, Стоўнхэндж, закінуты ў славянскія лясы і палi, сталіца дзвюх Германій… усе гэтыя імёны Берлін атрымаў за сваю 760гадовую, поўную скажонасцяў гісторыю.

      А яшчэ: – Мост паміж Усходам і Захадам, метраполія кант растаў, Вавілон народаў, Горад ста тысяч пустуючых кватэр і ста тысяч сабак… Выспа Эклезiаста, створаны з горкасалёных асадкаў здаровага сэнсу…

      У Берліне да ўсяго хутка прывыкаеш.

      Прывыкаеш да неймаверна высокага рытму жыцця, да неймавернай вычварнасці сучаснай архітэктуры, да перапляцення бясконцых каналаў і грукатлівай фугі цягнікоў, да станцый метро, якія змяняюцца, нібы дэка рацыі ў Deutsche Oper…

      Прывыкаеш да рамантычных назваў вуліц – вуліца Майскага хрушча, вулiца Плывучай змяі, Халупа дзядзькі Тома, вуліца Успамінаў пра мора і г. д.

      А колькі Соф'яў, Шарлот, Аўгуст, Эльзаў і Магдален ушанавана ў Берліне.

      Прывыкаеш да двухмятровых жрыц кахання, апрану тых у шорты і батфорты ў любое надвор'е, якія расхаджваюць па вуліцах у пошуках чарговай ахвяры.

      Прывыкаеш да куч сабачай радасці, якія шчодра ўгнойваюць вуліцы Берліна, i на якія абавязкова наступіш у цемры (што лічыцца добрай прыметай). Прывыкаеш да незлічоных берлінскіх мастоў, кажуць, іх больш за тысячу.

      Да яго новабудоўляў, з пад'ёмнымі кранамі якія сыходзяць у неба.

      Да СКАЧАТЬ