Берлінская мазаіка. Алесь Тарановіч
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Берлінская мазаіка - Алесь Тарановіч страница 5

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Гэты горад.

      Паспрабую сабраць у словы свае ўражанні ад гэтага горада, якімі я набіты, як кашалёк пасля атрымання зарплаты, адпускных і прэміяльных адначасова.

      Паспрабую.

      Хоць разумею, што гэта дарэмна.

      З першых жа хвілінаў знаёмства ён паклаў мяне на лапаткі.

      З тых самых часоў, калі ў фіялетавым змярканні ўбачыў бясформную памаранчавую скалу Gedechnis Kirche, я захварэў ім.

      Гэта велізарная машына, зробленая грунтоўна і сумленна, усе шасцярнi якой адладжаныя ўмелай рукой… Яна ўцягнула мяне ў свае нетры…

      Берлін прыгожы ў любую часіну года.

      Блакітнай вясной, калі красавіцкі вецер гоніць па старых брукаванках лёгкую ружовую завею сакуры.

      Улетку, калі бездапаможны ад спёкі горад хаваецца ў азёрах і басейнах, а кветнікі і сабакі пакрытыя тонкім пластом таполевага пуху.

      Увосень, калі пад млява сiкаючым дожджыкам блішчаць цюленевыя спіны брукаванак, калі залаты амлет затапляе вуліцы і пляцы, і бабулькі змушаныя пракладаць кіем сцяжынкі для сваіх сабакдробак.

      Нядоўгай зімой, калі зялёныя кусты злёгку прысыпаныя цукровай пудрай і праз містэрыі каляднага змяркання ў горад пранікаюць мільёны вогненных анёлаў…

      Берлін! Ты валодаеш гіпнатычнай уласцівасцю!

      Ты захапляеш.

      Ты інтрыгуеш.

      Ты транквiлiзуеш.

      Ты смуткуеш па ірацыянальнаму.

      Ты рэзка б'еш і не даеш выціраць слёзы…

      Гэты горад…

      Сёння ён увайшоў у мяне. Стаў маім мозгам і крывёй.

      Яго натруджаны рытм стаў маім рытмам.

      Тут я паміраў і нарадзіўся нанова, тут я ўвасобіўся ў новае цела і атрымаў новы мозг. Тут я навучыўся скотчам пераматваць свае нервы…

      Я блукаю па тваіх велізарных сталічных фатаграфіях, Берлін, прабягаю глейкай крывёй па тваім целе, па крытым татуяваннем вуліц і каналаў, птушкай пралятаю над незлічонымі паркамі, мільгаю сонечным блікам па рознакаляровых тварах…

      Я ўсё пра цябе ведаю.

      Я ведаю, дзе знаходзяцца ўсе твае бронзавыя помнікі, прыгожыя, як старадаўнія манеты, якія выпалі са знойдзенай на гарышчы шкатулкі.

      Я ведаю, дзе знаходзяцца твае невядомыя выспы гмахаў, і хто праўдзівыя гаспадары цытадэляў, якія згубіліся ў серыяльным залюстраваннi.

      Я расцякаюся наэлектрызаванай лавай лаўпарада, прыдуманага здымаць напругу з людзей, каб тыя не псіхавалі ўсю астатнюю частку года.

      Я ўдзельнічаю ў традыцыйнай «агародніннай разборцы» на мосце паміж Фрыдрыхсхайнам і Кройцбергам.

      На баку апошняга, бо я патрыёт Кройцберга.

      Я губляюся ў натоўпе «швуляў» на Kristofer Street Day. Я да ашалеласці нашуся на свяце Кудамма.

      Я штурмую ў маскарадным натоўпе «карнавала дурняў» Галоўную Ратушу i чокаюся з бургамістрам келiхам пiва.

      Я зачараваны прыгажосцю берлiнак. Вось нясе сваё прыгожае і стройнае цела бялявая прынцэса крыві. Блакітныя СКАЧАТЬ