Прыгоды Шэрлака Холмса (зборнік). Артур Конан Дойл
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Прыгоды Шэрлака Холмса (зборнік) - Артур Конан Дойл страница 22

СКАЧАТЬ ён славіўся, зачыніў дзверы і, прапанаваўшы госці крэсла, некалькі імгненняў пільна вывучаў яе, выглядаючы пры гэтым абсалютна безуважным – у манеры, таксама вельмі яму ўласцівай.

      – З вашай блізарукасцю не цяжка так шмат друкаваць на машынцы? – спытаў ён.

      – Спачатку было цяжка, – адказала яна, – але цяпер я друкую не гледзячы, бо памятаю размяшчэнне літараў…

      Тут, цалкам усвядоміўшы сэнс ягоных словаў, яна здрыганулася і ўскінула галаву, гледзячы на Холмса са здзіўленнем і страхам на шырокім дабрадушным твары.

      – Вам расказвалі пра мяне, містэр Холмс! – усклікнула яна. – Як іначай вы пра гэта даведаліся?

      – Не хвалюйцеся, – засмяяўся Холмс, – прыкмячаць такое – мая прафесія, і, магчыма, я навучыўся бачыць тое, чаго іншыя не заўважаюць. Іначай навошта вам было б да мяне звяртацца?

      – Я прыйшла сюды, сэр, бо чула пра вас ад місіс Этэрэдж – вы так лёгка адшукалі яе мужа, калі і паліцыя, і ўсе астатнія аддалі яго на волю лёсу, адмовіўшыся ад надзеі знайсці. О, містэр Холмс, я так хацела б спадзявацца, што вы і мне дапаможаце! Я небагатая, але мне належыць сто фунтаў штогод, не лічачы той дробязі, што я зарабляю машынапісам, і я аддам іх усе, толькі б даведацца, што сталася з містэрам Хосмерам Энджэлам.

      – А чаму вы так спяшаліся прыйсці да мяне? – спытаў Шэрлак Холмс, склаўшы разам кончыкі пальцаў і гледзячы ў столь.

      І зноў палахлівае здзіўленне прабегла па праставатым твары міс Мэры Сазэрлэнд.

      – Так, я выбегла з дому ў спешцы, – сказала яна, – бо мяне вельмі раззлавала лёгкасць, з якой містэр Віндыбэнк (гэта мой бацька) успрымае ўсю гэтую гісторыю. Ён не хоча звяртацца ў паліцыю, і да вас таксама, карацей, ён не хоча рабіць нічога і працягвае настойваць, што ніякай бяды не здарылася. Гэта шалёна злуе мяне, таму я хуценька сабралася і пайшла проста да вас.

      – Ваш бацька? – перапытаў Холмс. – Мабыць, айчым, раз прозвішчы розныя.

      – Так, айчым. Я называю яго бацькам, хоць гэта і гучыць недарэчна, бо ён усяго на пяць гадоў і два месяцы старэйшы за мяне.

      – А вашая маці жывая?

      – О так, жывая і ў добрым здароўі. Мяне не надта ўзрадавала, калі яна зноў выйшла замуж так хутка пасля смерці майго бацькі і да таго ж за чалавека, амаль на пятнаццаць гадоў маладзейшага. У майго бацькі была паяльная майстэрня на Тотнэм-Корт-роўд, справы яго ішлі добра, а пасля ягонай смерці мая маці кіравала там разам з містэрам Хардзі, старшым майстрам. Містэр Віндыбэнк настаяў, каб яна прадала справу, маўляў, яму гэта не да твару, ён жа коміваяжор, віно прадае. За нематэрыяльныя актывы і працэнты на капітал яны агулам атрымалі чатыры тысячы семсот фунтаў, што нават блізка не стаяла з той сумай, якую мой бацька змог бы выручыць, калі б быў жывы.

      Мне здавалася, Шэрлака Холмса мусіць раздражніць гэты блытаны і недарэчны маналог, аднак, на маё здзіўленне, ён слухаў вельмі ўважліва і засяроджана.

      – А ваш СКАЧАТЬ