Беларуская лiтаратура. Уладзімір Навумовiч

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ універсітэцкім літаб’яднанні “Узлёт”. Паэзія яе – строга акадэмічная, класічная.

      Паэтэса выдала шэраг зборнікаў вершаў: “Снежныя грамніцы” (1970), “Дзень вечаровы” (1974), “Ясельда” (1978), “На беразе пляча” (1980), “Пара любові і жалю” (1983), “Каліна зімы” (1987), кнігу вершаў і паэм “У шуме жытняга святла” (1988). Прызнанне прыйшло хутка. Я. Янішчыц стала лаўрэатам прэміі Ленінскага камсамола Беларусі, яе творчасць адзначана Дзяржаўнай прэміяй БССР імя Янкі Купалы.

      Паэзія Яўгеніі Янішчыц – поліфанічная, гарманічная, узнёслая, але і зямная. Гэта – паэзія ведаў, паэзія адкрыцця, дзе простыя радкі і ясныя думкі, дзе гучыць музыка сэрца, высноўваецца жыццё…

      Пражыць з каханнем! Гэта не проста, але гэта і так лёгка. Як у Я. Янішчыц, радкі якой аб каханні памятаюць і вучні і людзі сталых гадоў, хоць ніколі не завучвалі іх па-школьнаму. Класічныя радкі!

      Ты пакліч мяне. Пазаві.

      Сто дарог за маімі плячыма.

      Пачынаецца ўсё з любві.

      А інакш і жыць немагчыма.

(“Ты пакліч мяне. Пазаві”)

      Яна плыла на чоўне па хуткай хвалі, ведаючы, што плынню ўсё роўна “знясе”. Яна бачыла далей. Ведала больш. Адчувала танчэй. Яна перасякала раку часу, кіруючыся заўсёды ў сваіх маральных пошуках “вышэй плыні”. Чытаем далей радкі з верша таленавітай паэтэсы:

      I тады душой не крыві

      На дарозе жыцця шырокай.

      Пачынаецца ўсё з любві —

      Першы поспех і першыя крокі.

      Выдатныя вершы. А напісаны яны яшчэ зусім юнай студэнткай, на пачатку вучобы ва ўніверсітэце.

      Так званая жаночая паэзія – гэта драматычная лірыка чалавечых страт і пакут, болю, трывог, спадзяванняў і расчараванняў, разладу з рэчаіснасцю, лірыка глыбокіх чалавечых адчуванняў, часам гэта лірыка “плачу без слёз”, паэзія спагады, спатолення душы, лірыка пратэсту супраць марнатраўства жыцця, супраць бездухоўнасці існавання. Найчасцей – гэта паэзія даверу, шчырасці, любові, ласкі, душэўнай цеплыні.

      На Ваша “ты” сказаць Вам “ты” не смею,

      I калі позірк позіркам злаўлю,

      Як птушанё, спалохана нямею.

      Я не кахаю Вас. Я Вас люблю.

      Святла, што падарылі, не растрачу,

      I шчырых слоў ніколі не згублю.

      …Нашто журба у цёплых зрэнках Вашых?..

      Я не кахаю Вас. Я Вас люблю.

(“Люблю”)

      Так спавядаецца лірычная гераіня паэзіі Ніны Мацяш. У іншым вершы яна шчыра прызнаецца ў незгасальнай любові да Радзімы, да Беларусі:

      Кім бы я была,

      Чым бы я была

      Без твайго крыла,

      Мая Радзіма?

      Вершы ўражваюць ёмістасцю радка, дакладнасцю псіхалагізму, выверанасцю інтанацый.

      Талент Ніла Гілевіча моцны сатырычным пафасам, гумарыстычнымі інтанацыямі, і калі паэт “зачэрпвае” са сваёй душы, што называецца “з дна”, абурэнне з’явай, свой гнеў, узнімаецца да іроніі, сарказму і абрушвае ўсё гэта на носьбітаў зла, нараджаюцца цудоўныя СКАЧАТЬ