Бургут тоғда улғаяди 1-китоб. Нуриддин Исмоилов

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ўтқазишаёттанда у отасининг остонага эмаклаб келганлигини, сўнг чўзилиб қолганини кўрганди.

      – Отам… Отамга бир нарса бўлди, қўйинглар, бориб кўрайин! – дея ялинди у милиционерларга.

      – Ҳеч нарса бўлгани йўқ, ҳали кўришга улгурасан, – дея бепарво жавоб қилди бақалоқ.

      – Акажон! – деди кўзидан ёш сизиб чиққан Фаррух. – Ҳеч қаерга қочиб кетмайман, бирга борайлик, отам ўзидан кетиб қолганга ўхшайди.

      Аммо унинг илтимоси ҳавога учди. Бақалоқ унга бир хўмрайиб қараб қўйди-да:

      – Ҳайда, – деди рулда ўтирган милиционерга.

      – Агар, – деди титраб кетган Фаррух, – бирон нима бўлган бўлса, сени ўлдираман!

      Бу гапни эшитиб бақалоқ орқасига ўгирилганча:

      – Ўлдираман, дедингми? Сен-а? Ҳозир отделга етиб борайлик, ундан кейин кўрасан ким кимни ўлдиришини, – деди иржайиб.

      Фаррух тишларини ғижирлатди. Қўлини мушт қилиб тугганча алам билан йўлга қараб кетаверди.

      Орадан ўн беш дақиқалар ўтгач, бақалоқ тилга кирди.

      – Сен, – деди у орқасига бесўнақай ўгирилиб, – раисни боплабсан. Баччағардан ҳамма қўрқарди. Сен бўлсанг, пешонасидан дарча очиб қўйибсан. Лекин у бақувват, илдизи узоқларга кетган. Шуниси чатоқ бўптида. Отинг Фаррухмиди? Ука, сен биздан хафа бўлма. Бизам буйруқни бажарадиган одаммиз.

      – Ураркансан, – дея гапга аралашди ҳайдовчи, – қон чиқмайдиган жойига қўймайсанми? Бирдан чўзилиб қолмайдими! Кейин бизгаям шикоят қилолмасди.

      – Ана кўрдингми, – деди унинг гапини маъқуллаган бақалоқ, – аканг нима қилишни билади. Кўпни кўрганда!..

      Фаррух уларга бир оғиз ҳам жавоб қилмади. Унинг ўйхаёли отасида, ёнидагиларнинг гапини эшитмаётганди ҳисоб. У ҳатто "Машинадан сакраб тушиб қолсамми?" деб ҳам ўйлади. Аммо ёнида ўтирган милиционер қўлидан маҳкам ушлаб олгани, боз устига, кишанланганлиги бундай қилишига йўл бермасди.

      Милиция бошқармасига етиб келганларидан кейин Фаррухни худди ўта хавфли жиноятчини тутиб келтиришгандай икки ёнидан иккитаси маҳкам ушлаб олишди. Бақалоқ билдирмайгина унинг биқинига бир мушт туширди. Сўнг маҳбусни тўғри терговчининг олдига олиб киришди.

      – "Тоғ бургути" келибди-ку, – деди қотмадан келган, пешонаси кенг, бурни узун киши Фаррухни кўрганидан кейин. – Аввал яхшилаб "ювинтириб-чайинтириб" оламизми ё бирдан терговни бошлайверамизми?

      Фаррух унинг гапига тушунмади. Шу боис индамай қараб тураверди.

      – Овсарми дейман бунинг? – деди терговчи бақалоққа қараб.

      – Келгунча яхшигина сайраб келаётганди. Сизни кўрганидан кейин дами ичига тушиб кетди шекилли, ўртоқ командир, – деди бақалоқ кулиб.

      – Бургутлар осонлик билан жон берадиган қушлар тоифасига кирмайди. Улар анча мағрур бўлишади. Лекин биз керак бўлса йўлбарсни ҳам қўлга ўргатамиз, – дедида, терговчи Фаррухнинг ёнига келиб, унинг елкасига қоқди. – Шундайми?

      Фаррух яна унга ҳеч СКАЧАТЬ