Бургут тоғда улғаяди 1-китоб. Нуриддин Исмоилов

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ бўлди, – деди у ишини тамомлагач, илжайиб, – худо хоҳласа, одам бўлиб кетади. Ҳа, анави қўйни эрта-перта олиб келсангиз ҳам бўлаверади. Бугун кеч бўп қолди. Тоққа чиқиб тушишга қийналиб қоласиз, ундан кейин бизда емиш масаласиям анча чатоқ.

      Марди чўпон дўхтирнинг ҳамма гапига "хўп, хўп", дея жавоб қайтарди-да, ўғлини опйчлаб ташқарига олиб чиқди.

      Фаррух кечга бориб кўзини очди. У бироз шифтга қараб ётди-да:

      – Мен қаердаман? – дея сўради ёнида ўтирган отасидан.

      – Хайрият, – деди Марди чўпон қувониб, – ўзингга келдинг. Юрагим ёрилишига озгина қолди.

      – Нима бўлди? – деди Фаррух туришга уриниб.

      – Қимирлама. Сенга мумкинмас ҳали, – дея Марди чўпон ўғлининг кўкрагидан бироз босди. – Худога шукр, уйдасан. Мана, кўзингни очиб гапираяпсан. Энди дарров тузалиб кетасан. Мамаюсуфни одамлар мол дўхтири дейиши бекор экан. Мана, сени дарров тузатиб қўйди.

      – Менга нима бўлди? – дея сўради Фаррух ҳайрон бўлиб.

      – Э-й-й, эслатма, болам. Одамни шундай пайтда ёлғизлиги билиниб қоларкан. Уруғ-аймоғинг кўп бўлса сенга биров зиён етказишга ҳайиқади. Ҳеч киминг бўлмагандан кейин шундай кўйга солишаркан-да. Бахтингга қарши, энангам эрта ўтиб кетган, на уканг, на аканг бор. Бор-йўғи битта ўзингсан, зурриётим. Агар сенам мени ташлаб кетганингда нима қилардим?.. – дея Марди чўпон бошини эгди.

      Жиққа ёшга тўлган кўзини ўғлидан яширди. У шу пайтгача ўғлига бунақа гапларни айтмаганди. Ўзининг, ўғлининг ёлғизлигидан ёзғирмаган эди. Лекин бугун тўлиб кетди. Гапирмаса бўлмади. Ичидагиларни озгина тўккиси келди.

      – Ота-а, – деди гапни бошқа томонга бурган Марди чўпонга Фаррух. – Нега мен уйда ётибман?

      – Эслолмайсанми? – дея сўради Марди чўпон "Болам хотирасини йўқотиб қўймадимикин?" деган ўйдан хавотирланиб.

      Фаррух бошини чайқаб, "йўқ" ишорасини қилди.

      – Мени, қўйларни, чайлани эслайсанми?

      – Эслайман, – деди Фаррух отасининг бунақа гапларидан ҳайрон бўлиб.

      – Шу ёғиям етади. Баччағарнинг болаларини эсингдан чиқариб ташлаганинг яхши. Уларга сен билан мен тенг бўлолмаймиз. Ҳаммасини худога солдим. Худонинг ўзи уларнинг жазосини берсин, – деди Марди чўпон бироз ўзига келиб.

      – Анави қиз қаерда? – сўради Фаррух кутилмаганда.

      – Қайси? – деди Марди чўпон пешонасини тириштириб, гўё ўзини ҳеч қандай қизни кўрмаганга олиб.

      – Анави қиз-чи, йиқилаётганда мен ушлаб қолган? Оти Моҳирўй эди. Қаерга кетди у қиз?

      Чўпон чуқур нафас олди. Кейин офтобда кийиб юрилаверганидан асл рангини ҳам йўқотган қалпоғини қўлига олди-да, бошини қашлаб:

      – У аллақачон уйига кетиб бўлди. Шу қизни деб сен мана шундай аҳволга тушиб ўтирибсан… Яхшиликни билмаган, ит эмганлар! – деб Марди чўпон энди ўрнидан турмоқчи бўлганида, бели қирс этиб кетди-ю, "Воҳ!" деганча тиззалаб ўтириб қолди.

      – Нима бўлди, ота? – дея бирдан ўрнидан туриб кетди Фаррух.

      – Ҳайронман, – деди белини СКАЧАТЬ