Bağımsızlık Dönemi Özbek Edebiyatı. Анонимный автор

Чтение книги онлайн.

      Dün şahit idim

      zulme, zulmete,

      Görmüşüm memleketin ağlamasını: şahidim.

      Bugün ise şahidim

      Tac u tahta, bahta,

      Agâhlar içinde agâhım!

      Azim Suyun, tattım,

      Özgürlüğün tadını,

      Evet, bahtlı şairim, bahtiyar insanım

      Gördüm imparatorluğun

      yıkılışını,

      Gelecek zamanlara iletirim, kesin!

      Yazdım gelecek nesillere kalbimin korunu,

      Halkım aldı sonsuz hürlük mührünü!

      Men bilan bu jangda

      Dunyo – muzaffar.

      Qon yutib chekindim

      o‘zimga qadar.

      O‘zimda izillab,

      Tangrim, keturman…

      Ayt, qancha chekinsam,

      Senga eturman?

      Benimle savaşan

      Dünya muzaffer.

      Kan yutup çekildim

      kendime kadar.

      Kendi kendime inleyerek

      Tanrım, giderim…

      Söyle, ne kadar çekilirsem,

      Sana ulaşırım?

      Faqat o‘zingga suyan.

      Farzandlar aytadi

      “bizga suyaning” deb;

      do‘stlar yelkasini tutadi;

      tug‘ishganlaring dalda berar:

      Biz bormiz!

      Ularni xafa qilma:

      mayli,

      farzandlaring

      bizga suyandi, deb o‘ylasin;

      do‘stlar

      yelkalarida

      sezsin qo‘lingni;

      borligini

      his qilsin

      tug‘ishganlaring.

      Ammo sen o‘zingga suyan.

      Chunki inson juda og‘ir,

      juda ulkan,

      osmonlar qadar yuksak —

      uni

      o‘zidan boshqa

      hech kim

      ko‘tarolmaydi.

      Bir tek kendine güven.

      Çocuklar söyler

      “Bize güvenin” diye;

      dostların omzunu tutar,

      kandaşların destek çıkar:

      “Biz varız!” diye

      Onları üzme:

      olsun,

      çocukların

      bize güvendi diye düşünsün;

      dostların

      omuzlarında

      sezsin elini;

      varlığını

      hissetsin

      akrabaların.

      Ama sen kendine güven.

      Çünkü insan çok ağır,

      çok büyük,

      gökyüzü kadar yüksektir.

      Onu

      kendisinden başka

      kimse

      kaldıramaz.

      Bo‘ron.

      Falak to‘g‘onini ochdi.

      Shamol toshdi.

      Osmon xonavayron,

      bulutlar payhon.

      Quyosh qayerda?

      Qayerga qochdi?

      Chaqmoqlar olovlar sochdi.

      To‘polon!

      Yerda-chi?

      Yerda…

      Nimalarni ko‘rmagan bu bosh!

      Yashab turibmiz.

      Ha, jala yog‘di,

      ha, sel keldi,

      ha, to‘fon bo‘ldi…

      Xudo xohlasa,

      ko‘rmaganday bo‘lib ketamiz.

      Faqat osmon qayerda?

      Qayerda quyosh?

      Ayting, o‘z burchlarini

      o‘tayverishsin,

      Xavotir olishmasin bizdan.

      Boshimizga tosh yog‘dirishgan bo‘lsa ham,

      Biz

      yashab

      ketaveramiz.

      Boran.

      Gökyüzü barajını açtı.

      Rüzgâr çıktı.

      Asuman viran hane

      bulutlar ezilmiş.

      Güneş nerede?

      Nereye kaçtı?

      Şimşekler alevler saçtı.

      Kargaşa!

      Ya yerde?

      Yerde…

      Neler görmedi СКАЧАТЬ