Ўзим билан ўзим. Аъзам Аҳмад

Чтение книги онлайн.

      – Гаплашинг! Бу юришдан иш чиқадими? Нима қилай эмиш. Бирон йўлини топиб айтинг-да!

      Карим ҳозир Адҳамнинг узоқ гапиришини, ўз тажрибаларини сўзлашини ва охирида Моҳбибининг кўнглини олиш йўлларини бирма-бир кўрсатиб беришини хоҳлар эди. Адҳамнинг жаҳл аралаш гапираётгани ҳам унга ўтиришди, кўнглида нимадир юмшади; бирдан енгил тортиб, отасидан танбеҳ эшитаётган боладек, йиғлагиси келди.

      – Нима, Мабийингиз осмондаги ойми? Ҳаммага ўхшаган бир қиз-да. Сизнинг ҳам камчилик жойингиз, йўқ. Э, уч йилдан бери оғзингизга талқон солиб юрибсиз-а, тавба! Бориб, «Мабийи, сизда икки оғиз гапим бор эди», деб гаплашиб олиш шунча қийинми? Ҳарҳолда, уч йил қийналиб юришдан кўра осонроқдир.

      Каримнинг кўнглида нотайин, умидсиз оғриқ яна турди.

      – Мабийига ўзим айтайми? –деди Адҳам.

      Карим чўчиб кетди.

      – Йўғ-э, нималар деяпсиз, – деди у шоша-пиша, худди Адҳам ҳозир Мабийининг олдига борадигандек. – Нима деб ўйлайди, ахир!

      – Бўлмаса, ўзингиз бориб айтинг-да.

      – Хат ёзсаммикан? –деди у юрак ютиб.

      Адҳам заҳарли илжайди – бир зумда Каримдан узоқ-узоқларга кетиб қолди.

      – Хат?! ~азал ёзиб бера қолинг, «Ишқингда зор ўлдим, нетай», деб. У ҳам сизга «Кел, ғарибим, ўлдим мано», деб жавоб қайтаради.

      «Мунча тили аччиқ бунинг!» – Каримнинг ғаши келди.

      – Кулманг!

      – Куладиган гапни айтяпсиз-да, – деди Адҳам сал юмшаб.

      – Бўлмаса, нима қилай? – деди Адҳам эзилиб.

      – Менга қаранг, – деди Адҳам. – Нима, тилингизга тирсак чиққанми? Боядан бери эшакнинг қулоғига танбур чертяпманми!

      Карим ўзи кутмаган ҳолда зорланиб кетди:

      – Қачон борсам хонасида одам бўлади. Ўзи ўтирган вақтида энди гапираман, десам, биров кириб қолади. Ўтириб-ўтириб қайтиб келавераман. Ўзи кўпҳам боравермайман-ку-я. Ҳайит ака кўп борар экан.

      – Хўш? – деб ажабланди Адҳам. – Ҳайит борса нима бўпти?

      Карим ўнғайсизланиб қолди.

      – Билмасам, у ҳам Мабийига…

      – Э, сизда калла борми ўзи? – деди Адҳам. – Елканинг устида нимани кўтариб юрибсиз? Ҳайит уни… Мабийи уни бошига урадими? Ҳайитнинг Гулнораси унга қариндош-ку, шуни ҳам билмайсизми?

      Карим изза бўлди.

      – Бурҳон… бугун шунақа деб…

      Адҳам қўл силтади.

      – Э, қўйсангиз-чи. Одам қуригандай, шу махсимчага ишонасизми?

      Каримнинг кўнгли сал ёришгандек бўлди. Адҳам сукут сақлаб турди-да:

      – Ҳозир нима қилишяпти экан? – деди.

      – Кимлар? – деди Карим.

      – Кимлар бўларди? – деди Адҳам. – Мабийилар-да.

      – Нима эди? – деди Карим. – Ухлашяпти.

      Адҳам Каримга тик қаради:

      – Ҳозир бориб Мабийидан бошқасини чиқариб юборсам… айтасизми?

      Каримнинг тиззаларигача титроқ тушди.

      – Ҳозир-а? Э, йўқ, бўлмайди.

      Адҳам СКАЧАТЬ