Қуёш барибир чиқаверади. Эрнест Миллер Хемингуэй

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Liftda tahririyatga ko‘tarildim. Robert Kon meni kutib o‘tirgan ekan.

      – Hello, Jeyk, – dedi u. – Nonushta qilgani boramizmi?

      – Mayli. U-bu shoshilinch narsa yo‘qmikan, qarab olay.

      – Qayerda nonushta qilamiz?

      – Menga baribir. – Yozuv stolimning ustini qarab chiqdim. – Siz qayerda nonushta qilishni istardingiz?

      – Balki Vetselnikiga boraqolamizmi? U yerning gazagi yaxshi bo‘ladi-da.

      Restoranda biz gazak bilan pivo buyurdik. Ofitsiant uzun sopol krujkada pivo olib keldi – pivo muzdek bo‘lib, idishning chetlarini marjon-marjon ter qoplagandi. O‘ntacha har xil gazak olib kelishdi.

      – Kechagi kuningiz xushchaqchaq o‘tdimi? – so‘radim men.

      – Yo‘q, unchalik emas.

      – Yozuv-chizuv ishlaringiz qalay?

      – Yomon. Ikkinchi kitobim hecham siljimayapti-da.

      – Hammada ham shunaqa bo‘ladi.

      – Xabarim bor. Lekin baribir bu menga azob beryapti.

      – Janubiy Amerikaga borish nima bo‘ldi? Hamon unutmadingizmi?

      – Yo‘q. Hali unutganimcha yo‘q.

      – Bo‘lmasa, nima to‘sqinlik qilyapti?

      – Frensis.

      – Uni ham olaketing, – dedim men.

      – Borishni istamayapti. Buni u yoqtirmaydi. Unga katta davra kerak.

      – Unaqa bo‘lsa, pattasini qo‘liga tutqazib yuboraqoling.

      – Ilojim yo‘q. Har holda, uning oldida qarzdorman.

      U bodring to‘g‘ralgan tarelkani surib qo‘yib, ziravor qo‘shib sirkalangan baliqni oldi.

      – Menga ayting-chi, Jeyk, ledi Bret – Eshli haqida nimalarni bilasiz?

      – Ledi Eshli – uning familiyasi. Bret – ismi. U juda nazokatli juvon. Eridan ajralib Maykl Kembelga turmushga chiqmoqchi. Maykl hozir Shotlandiyada. Nimaga so‘rayapsiz?

      – U nihoyatda latofatli ayol.

      – Rostdan ham shunaqami?

      – Unda ajib bir nazokat bor. Menimcha, u mehribon, to‘g‘riso‘z ayol. U nihoyatda jozibali.

      – Sizga qanaqa qilib tushuntirib berishni bilmayapman, – dedi Kon. – Aftidan, asl zoti shunaqaga o‘xshaydi.

      – Ko‘rib turibman. Sizga juda yoqib qolibdi.

      – Judayam. Uni sevib qolganga o‘xshayman.

      – U g‘irt piyanista, – dedim men. – Maykl Kembelni sevib qolib, unga turmushga chiqmoqchi. Vaqti kelib Maykl nihoyatda boyib ketadi.

      – Bretning unga turmushga chiqishiga ishonmayman.

      – Nega?

      – Bilmadim. Shunchaki, ishonmayman-da. Uni ko‘pdan beri taniysizmi?

      – Ha, – dedim men. – Urush paytida u men yotgan gospitalda hamshiralik qilgandi.

      – O‘shanda u hali qizaloq bo‘lgan bo‘lsa kerak?

      – Hozir o‘ttiz to‘rt yoshda.

      – Eshliga qachon turmushga chiquvdi?

      – Urush paytida. Uning qaylig‘i o‘shanda yurakburug‘ kasalidan endi xoli bo‘lgandi.

      – Nega siz bunaqa ohangda gapiryapsiz?

      – Kechirasiz. Bexosdan. Men shunchaki, bor gapni aytmoqchi edim.

      – Bretning birovni sevmay turmushga chiqishiga ishonmayman.

      – Lekin u ikki marta shunday qilgan, – dedim men.

      – Ishonmayman.

      – Agar sizga javoblarim yoqmasa, nega bo‘lmasa bunaqa ahmoqona savollarni beryapsiz? – dedim men.

      – Men sizdan buni surishtirganim yo‘q.

      – Bret Eshli to‘g‘risida nimalarni bilishimni o‘zingiz so‘radingiz-ku!

      – Uni haqorat qilishni sizdan so‘raganim yo‘q.

      – E, qo‘ying-e. Jin ursin sizni.

      U rangi o‘chib o‘rnidan turdi-yu, gazakli likopchalar qo‘yilgan stolning naryog‘idan menga qahr bilan tikildi.

      – O‘tiring, – dedim unga. – Tentaklik qilmang.

      – So‘zingizni qaytarib oling.

      – Qo‘ysangiz-chi, nima, hamma narsadan xabardormiz, deb o‘ylaysizmi?

      – So‘zingizni qaytarib oling.

      – Xo‘p. Nima desangiz shu-da. Men Bret Eshli haqida umrimda hech nima eshitmaganman. Endi ko‘nglingiz joyiga tushdimi?

      – Yo‘q. Buni emas. Siz meni, jin ursin, dedingiz.

      – Ha, mayli, jin urmay qo‘yaqolsin, – dedim men. – Mana bu stulga o‘tiring. Nonushtani endigina boshlagandik.

      Kon jilmayib joyiga o‘tirdi. U, aftidan, o‘tirish mumkinligidan quvonib ketgandi. Rostdan ham, agar u o‘tirmaganda, nima qilgan bo‘lardi?

      – Siz juda alam qiladigan gaplarni aytdingiz-da, Jeyk.

      – Xafa bo‘lmang. Tilim mana shunaqa achchiq. Qabih narsalarni o‘ylamasdan gapiraveraman.

      – Buni bilaman, – dedi Kon. – Aytish mumkinki, siz mening eng yaqin do‘stimsiz, Jeyk.

      «Mana bunisi ajoyib», deb qo‘ydim o‘zimcha.

      – Aytganlarimni unutib yuboring, – dedim unga. – Xafa bo‘lmang.

      – Ha, mayli. Hammasi joyida. Shunchaki, o‘sha daqiqada menga juda alam qiluvdi.

      – Juda soz. Keling, yana biror nima buyuramiz.

      Nonushta qilib bo‘lib, de la Pe kafesiga bordik-da, qahva ichdik. Kon yana Bret haqida gaplashmoqchi bo‘layotganini fahmlab tursam ham o‘zimni sezmaganga oldim. U-bu to‘g‘risida suhbatlashib o‘tirdik, keyin u bilan xayrlashib tahririyatga ketdim.

      Oltinchi bob

      Soat beshda men «Kriyon» mehmonxonasida Bretni kutib turardim. U kechikavergach, o‘tirib olib, bir nechta xat yozdim. Xatlar unchalik ravon yozilmadi-yu, biroq «Krion» mehmonxonasining muhri maktublarimga savlat bag‘ishlashiga umid qildim. Bretdan hamon darak СКАЧАТЬ