Жавдарзордаги халоскор. Дж. Д. Сэлинджер

Чтение книги онлайн.

      – Экли! Худо ҳақи! Илтимос сендан, тирноқ ўлгурингни стол устига ол! Юз марта айтдим-ку, ахир!

      Ниҳоят у тирноғини стол устига ола бошлади. Шунақа, у фақат бақирсанггина айтганингни қиларди.

      Бироз уни кузатиб туриб, сўнг гап бошладим.

      – Стредлейтер тишингни тозала деб айтгани учун ундан аразлаб юришингни биламан. У сени камситмоқчимасди, неча марта айтиш керак сенга буни. Тўғри, балки ноўрин гапириб қўйгандир. Лекин сени хафа қилмоқчи эмасди. У шунчаки ҳеч бўлмаса онда-сонда тишингни тозалаб турсанг, ҳам чиройли кўринасан, ҳам ўзингни яхши ҳис қиласан демоқчи эди.

      – Ким айтди сенларга мени тишини ювмайди деб? Бошни кўп қотирма.

      – Қўйсанг-чи, тишингни ювмайсан-ку. Сени ҳеч тиш тозалаганингни кўрмаганман, – дедим мен ҳам бўш келмай. Камситадиган оҳангда айтмадим лекин бу гапларни. Унга ачиндим. Кимдир тишингни нега ювиб юрмайсан деб турса, жуда ўнғайсизланади-да одам, ахир.

      – Стредлейтернинг гапида жон бор. У унчалик ҳам ёмон йигит эмас аслида, – дедим. – Фақат сен уни яхши билмайсан. Мана, муаммо нимада!

      – Барибир у бориб турган баччағарнинг ўзгинаси. Ўзига бино қўйган баччағар.

      – Ҳа, у кеккайгандир, лекин баъзи масалаларда унинг қўли жуда ҳам очиқ. Рости, – дедим. – Қара. Айтайлик, сенга Стредлейтер тақиб юрган бўйинбоғ жуда ёқиб қолди. Агар ўзига сенинг бўйинбоғингга ишқим кетди, деб айтсангми, масалан-да энди. Биласанми, у нима қилган бўларди? Шартта бўйинбоғини ечади-ю, сенга узатади. Тамом. Ҳа, у аниқ шундай қилади. Ёки бўйинбоғни билдирмай ётоғингга қўйиб келармиди. Нима қилиб бўлса ҳам, сенга ўша бўйинбоғ ўлгурни бермасдан қўймасди. Бошқа болалар эса…

      – Э, қўйсанг-чи. Бўлмаган гап. Бор-э, – деди Экли. – Мендаям ундагидек соққа бўлгандами, худди шундай қилардим.

      – Йўқ, ҳеч қачон, – дедим бошимни лиқиллатиб. – Ҳаётда бундай қилмаган бўлардинг, сен бола. Агар шунча пулинг бўлганда сен ҳойнаҳой учига чиққан…

      – Бола пақир дейишни бас қиласанми-йўқми, худо ургур. Сендақа чурвақаларнинг отаси тенги ёшга етганман.

      – Ҳечам-да.

      Вақти келса у асабни шунақа бузардики, асти қўяверасиз. Гап келганда ўзини ўн саккиз, мени эса ўн олти ёшлигимни қистириб ўтмаса кўнгли тўлмасди.

      – Ҳаммасидан ҳам сендақа одам билан бир оила бўлишдан ўзи асрасин.

      – Майли, майли, унда мени бола пақир деб ат…

      Шу пайт тўсатдан эшик очилиб Стредлейтер учиб кирди-ю, гапнинг белига тепди. У нуқул шундай ҳовлиқиб юради. Ҳамма нарса унинг учун ўта муҳим. У олдимга келиб ҳазилнамо йўсинда иккала яноғимга шапатилаб қолса бўладими. Бунча қилиғи совуғ-а.

      – Менга қара, – деди у. – Бирор жойга бормоқчимасмидинг бугун кечга?

      – Билмасам. Балки борарман. Нима бало, кўчада қор ёғяптими-а? – дедим унинг пальтосидаги қор парчаларини кўриб.

      – Ҳа, ёғяпти. Хуллас, гап бундай. Агар кўчада муҳим ишинг бўлмаса, менга катак жакетингни бериб турсангчи-а? Нима дединг?

      – Ўйинда СКАЧАТЬ