Сармоядор. Теодор Драйзер

Чтение книги онлайн.

      Жаноб Каупервуд жилмайди: ўғли шундай ишбилармонлигини биринчи марта намойиш қилаётганди. Ўн уч ёшли бола учун бу жуда моҳирона зукколик ва топқирлик эди.

      – Демак, Фрэнк, сен аллақачон сармоядор бўлиб қолибсан-ку!.. – деди у бир нечта векселлар ётган қути томон юраркан. – Зарар кўриб қолишдан қўрқмайсанми? Ўйлаган нарсангга ўзинг ишоняпсанми?

      – Отажон, менга пул бериб туринг, – ёлвориб сўради Фрэнк. – Мен эса нимага қодир эканимни кўрсатаман. Фақат пул бериб туринг. Менга ишонаверинг!

      Фрэнк шу пайтда ёввойи қушнинг ҳидини олган овчи итга ўхшарди. Отаси унинг илтимосини рад эта олмади.

      – Фрэнк, сенга албатта ишонаман, – деди жаноб Каупервуд банкнинг олтита беш долларли ва иккита бир долларли банкнотини санаркан. – Мана, ол.

      Фрэнк нималардир деб отасига миннатдорлик билдирди ва оёғини қўлига олиб аукцион бўлаётган жойга югурди. У етиб келган пайтда энди шакар сотилаётганди. Фрэнк хизматчи ўтирган стол олдига тиқилиб ўтди.

      – Мен совун учун тўламоқчи эдим, – деди у.

      – Ҳозирми?

      – Ҳа. Квитанция ёзиб берасизми?

      – Майли!

      – Молни уйгача етказиб бера оласизларми?

      – Йўқ, молнинг нархига уйгача етказиб бериш ҳақи кирмаган. Уни бир сутка ичида олиб кетишингиз керак бўлади.

      Кутилмаган қийинчиликдан Фрэнк саросимага тушиб қолмади.

      – Яхши, – деди у квитанцияни чўнтагига солиб қўяркан.

      Аукциончи болани чиқиб кетгунча ортидан кузатиб қолди.

      Ярим соатлар ўтиб Фрэнк нима қилиб бўлса ҳам пул топиш умидида портда турган киракаш аравакаш билан қайтиб келди. У олтмиш центга совунни кўзланган манзилга олиб бориб беришга савдолашганди. Ярим соатдан кейин улар ўзларига ҳайрат билан қараб турган жаноб Дэлримплнинг дўкони олдида туришарди. Фрэнк дўкон эгасини кўчага чиқиб, яшикларни текшириб олишга мажбур қилди. У агар иши юришмаса, совунларни уйига олиб кетишга қарор қилганди. Бу биринчи олиб сотарлиги бўлишига қарамай, болакай ўзини хотиржам тута олаётганди.

      – Ҳм-м, – деди жаноб Дэлримпл оқ сочли бошини қаширкан, – худди ўшандек совун. Мен уларни оламан. Одам берган ваъдасида туриши керак. Фрэнк, буларни қаердан олдингиз?

      – Шу яқин ўртадаги Биксомнинг улгуржи савдо дўконидан, – очиғини айтди ёш Каупервуд.

      Жаноб Дэлримпл совунларни дўкон ичкарисига олиб киришни буюрди ва ёш сотувчи вояга етмагани учун сал қийинроқ бўлган бир қанча расмиятчиликлардан сўнг бир ой муддатга вексель ёзиб берди.

      Фрэнк унга миннатдорлик билдириб, векселни чўнтагига солиб қўйди. У яна отасининг олдига бориб, худди бошқалар кўз олдида ҳисоб-китоб қилгани сингари вексель бўйича қарзини тўламоқчи ва ўз фойдасини нақд пул қилиб олмоқчи эди. Одатда банк ёпилганидан сўнг бундай операциялар бажарилмайди, бироқ отаси ўғли учун истисно қилиши мумкин. Бола ҳуштак чалганча, йўлга тушди.

      Отаси уни кўриб, яна жилмайди.

      – Хўш, Фрэнк, куйиб қолдингми? СКАЧАТЬ