Кыпчак кызы / Кипчакская дочь. Миргазиян Юнус

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ һичшиксез, яңа капитанны Василий Степанович Курбатов белән чагыштырачак.

      Чемоданындагы әйберләрне яңа каютага урнаштырганда, Рахманкулов шул турыда уйлана иде.

      Ниһаять, аврал уйнадылар. Габдрахман корабның койрыгына йөгерде.

3

      Рахманкулов үзе янында корабның койрыгында эшләүче матросларга күз салды. «Чолман» белән чагыштырганда аларның эше авыррак иде. Корабны ярга беркетеп торган швартов баулары «Чолман»ныкыннан күпкә юанрак, палуба киңрәк, бауларны уратучы чыгыр зуррак. Матрослар исә нәкъ «Чолман»дагыча, хәтта бераз ябыграк, буй-сынга да бәләкәйрәк кебек иде.

      – Отдать кормовые! – өлкән штурманның тавышы да көчлерәк яңгырады шикелле. Причалдагы ике швартовщик бауның элмәген, ярдагы пушкадан көч-хәл белән сөйрәп чыгарып, диңгезгә ыргыттылар. Тиздән әйләнә башланачак винтка эләкмәсен өчен, швартов бавын палубага сөйрәп менгерергә һәм чыгырга уратып өлгерергә кирәк иде. Рахманкулов бауны сөйрәүче ике матроска кушылды. Ул муенына аскан микрофонга корабның койрыгы ярдан ничә метрга ераклашуы турында мостикка хәбәр биреп торырга тиеш иде. Һәм ул кычкырып әйтә башлады:

      – Өч метр… Биш… Сигез метр…

      Акватория ягыннан корабның койрыгына таба диңгез буксиры якынлаша башлады. Ул акрын гына якыная. Мостиктан команда яңгырады:

      – Подать буксир!

      «Шкертик» дип аталган нечкә бауны – «бросательный конец»ны – өлкән матрос диңгез буксирына томырды. Буксирдагылар, бауны эләктереп алу белән, аңа тиз генә канатны беркетеп өлгерделәр. Икенче диңгез буксиры, зур кортны оясына сөйрәгән кырмыска шикелле, корабны акваториягә сөйри иде.

      – Самый малый вперёд!

      Теләр-теләмәс кенә винт әйләнә башлады. Корабка җан керде. Акваториянең уртасына җиткәч, «Академик Крупчатов»ны Воронцов маягына каратып борып куйдылар да бауларны ычкындырып җибәрделәр. Баулар винтка уралмасын өчен, корабның машинасын туктаттылар. Суда яткан буксир бавын тизрәк палубага сөйрәп менгерергә кирәк иде. Һәр секунд санаулы, су агымы корабны акрын гына дулкынваткычка таба илтә иде. Ниһаять, су саркытып торган буксир бавы, судан чыгып, палубага менеп ятты.

      «Аллага шөкер!» Рахманкулов иркенләп тын алды. Яңа корабта беренче аврал – хәлиткеч җаваплы мизгел. Синең һәр хәрәкәтеңне җентекләп күзәтәләр, бәяләп торалар. Сынатмады шикелле. Эшнең авыры шушы ябык, алҗыган матрослар – хәрәкәтләреннән күренеп торган авыл малайлары өстенә төште. Алар бирешмәде. Авыл кешеләре иң кискен мәлдә дә бер-берсен җиңел аңлыйлар шул.

      – Рәхмәт, егетләр! – диде ул матросларга. – Мин әле бу корабка күнекмәгән. Кабат рәхмәт сезгә.

      Диңгезчелек күпсүзлелекне өнәми. Әйтмәскә дә була иде. Өлкән матрос, арада иң тәбәнәге, ябыгы, гәүдәсен артка ташлый төшеп җавап бирде:

      – Спасибо, сэконд14, – в рюмку не нальёшь?

      Әйткән СКАЧАТЬ