Дәрья башы / Исток вселенского. Ахат Гаффар

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ син. Тыңлап тордыңмыни? – диде.

      – Күп җыйгансың, – диде Ибрай.

      – Авыз ит, – дип, Зәйнәп чиләген аның каршысына куйды.

      Ибрай, аның йөзенә карап, чеметеп кенә ике-өч җиләк капты. Зәйнәпнең чигәсенә вак-вак тир тамчылары саркып чыккан, ә ирене кипшенгән, аксылланган.

      – Үзең дә капкала, – диде Ибрай.

      – Капкаладым инде. Чиләкне тутыргач кына… И-и, кыздыра да соң!

      – Иртәнчәрәк чамалыйлар аны. Челләне көтмиләр.

      – Челләне дип… Эссе чагында җыймасаң, кар яуганны көтеп торасыңмыни?.. Тамак чатнады әле.

      Ибрай, коега ишарәләп:

      – Су җитәрлек, – диде.

      – Каяле, эчим әле бер туйганчы!

      – Арбада кружка бар.

      Зәйнәп, ике атлап, кружканы алып килде дә, Ибрайга аркан баскан килеш су чумырып алгач, аңа борылып, вак-вак йотымнар белән, бүленеп, тын ала-ала эчә башлады.

      Ибрай аның муенындагы кан тамырының һәр йотымы саен ике какканын искәрде. Су тамчылары Зәйнәпнең ияк очыннан кояш каралткан ачык изүенә тамгалады, өсте-өстенә җыелгач, түбән тәгәрәште. Шунда инде, шунда, ул күрмәгән, күрергә язмаган төшкә акты.

      Эчеп бетергәч, ул тагын чумырып алды да ак кружканы аңа сузды:

      – Салып тор әле, – диде.

      Ибрай аның кура җиләге кызылына буялган кытыршы учларына су агызып торды, ә Зәйнәп тыйнак кына, йөзен аннан читкә борарак төшеп юынды.

      Аннары ул тагын бер кружка су эчеп алды да савытны бурага куйды.

      – Бераздан тагын эчәм әле, – диде.

      – Бераздан? Кайтасы бар.

      Кул сыярлык ара калдырып, Зәйнәп аның янына килеп чүкте. Ибрай уңаена түгел, каршы якка карап утырды. Алар нидер аңышмаган, нидер бүлешмәгән, нигәдер үпкәләшкән ир белән хатынны хәтерләтә иде.

      – И-и, көне буена аякта. Өлгерермен әле, – диде Зәйнәп.

      – Утырып кайтмыйсыңмыни?

      Зәйнәп авыз эченнән генә көлеп куйды.

      – Кит әле… Кеше ни димәс?

      – Кеше?

      – Минекен беләсең – талканы коры.

      Берара тын калдылар. Ат түзем белән генә басып тора, ара-тирә пошкыргалап куя, әледән-әле койрыгын селеккәли, колагын каккалый. Кайдадыр тилгән кычкырып куя, тирә-юнь чикерткәләр зыңы белән тулган. Зәйнәп кружка куйганда, суы, чайкалып, бурага түгелгән иде, хәзер соңгы тамчыларының коега тамганы ишетелеп тора.

      «Ие шул. Кешегә хәтле аның Гаҗиләсе дә бар ич әле. Урман юлыннан моның белән кайтканын ишеттерсәләрме? Әллә ни кырмас кыруын. Аныкы шул инде, майкаңны үзең җу, җәме, дию булыр. Алмашка майка беткән диярсең. Әнә тансык суның гына соңгы тамчысы бар ул…»

      Йөрәгенең шундый уй белән типкәненнәнме, әллә канының агышыннанмы, рәхәт тойгысыннанмы бүленеп, Ибрай сигарет кабызып суырды. Тирән тыны белән чыгарган төтен булып югарыга таба бөтерелә-бөтерелә, аның ачык бер уе таралды: «Ә минем соңгы тамчым? Нәрсә ул, кем? Гаҗиләме? Ул нигә шушы Зәйнәп түгел?»

      – Төтен, СКАЧАТЬ