Кичә яраттым / Любил вчера. Зиннур Тимергалиев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ әллә кем булган, бик кирәгең бар иде», – диештеләр.

      Икенче көнне өйдә әтисенә булышкалап, тегесен-монысын эшләп йөрде Айдар. Кичкә таба урам халкы көтү каршы алырга чыкты. Узган көн яңалыклары барысына билгеле иде инде: авылга яңа сугыш чукмары кайткан.

      – Йә, солдат, хәлләр ничек? – дип, наряд бирергә чыккан бригадир Айдар янына килеп утырды.

      – Ничек булсын, дембельләрнеке кебек инде, – дип җавап бирде тегесе.

      – Ишеттем инде, ярар әйдә, ул малайга күптән кирәк иде.

      – Шуннан ни димәкче буласың?

      – Шуннан шул, егет. Иртәгә авыл халкы чөгендер арасын эшкәртергә чыга. Синең карамакка – алты буразна. Көчеңне шунда күрсәтерсең, – дип кеткелдәп көлеп куйды бригадир.

      – Минем колхоз басуында утырткан чөгендерем юк.

      – Ничек юк?

      – Шулай, юк. «Минем чөгендерне утыртыгыз» дип телеграмма сукканны хәтерләмим.

      – Син акыл сатма, яме, башың яшь әле! Авыл халкының барысына да бүлеп бирелгән. Солдаттан кайттым дигәч тә, бигрәк тагын!

      – Димәк, калганнарның утырткан чөгендере бар, ә минеке юк.

      – Малай, синең белән мин башкача да сөйләшә алам! – Бригадирның гайрәт чәчәргә иде исәбе.

      – Соң, әйдә башкача сөйләшик, мин каршы түгел.

      Айдар бригадирның якасыннан тотып өскә күтәрде. Тегенең аяклары җиргә тияр-тимәс булып калды.

      – Улым, тимә, кешеләр карап тора, җибәр! – дип, Халидә апа улы янына килеп басты.

      Бригадирның аяклары кире җиргә төште. Айдар аны этеп җибәрде.

      – Син, абзый, бар, нәрәтеңне биреп чык инде, юкса чөгендереңне чүп басар.

      – Солдаттан кайтып гайрәт чәчә, утырткан чөгендере юк, имеш…

      Бригадир, үзалдына мыгырдана-мыгырдана, өй буенча эшкә чакырырга китте.

      Шуның белән шул. Кызык карарга өметләнгән күршеләр ерык авызларын япты. Ярар, барыбер инде сөйләргә сүз булды. Раят малае бригадирның якасыннан тотып селкегән. Итәкле-сакаллы телефоннар өй буенча таралды. Улы янына Раят абый чыгып утырды. Тыныч, сабыр холыклы иде әтисе. Малайның бик нык үзгәргәнен ул да чамалады:

      – Алай, ну, бөтен авылны кыйнап бетергәч нишләрсең инде, малай?

      – Юкны сөйләмә, әти, нигә авыл халкын кыйныйм инде мин, үзләре сорагач кына инде.

      – Чөгендергә чыкмагач, авылда калырга исәбең юк дигән сүзме инде бу?

      – Әйе, әти. Мин шәһәргә китәрмен инде, күрәм, авылда тормыш калмаган.

      – Анысы дөрес, колхоз дип әйтерлек җире юк. Безгә ярый инде, пенсия килә. Эшләгән кеше акчаның ни икәнен дә онытты. Түләмиләр бер тиен дә. Кайчан китәсең?

      – Иртәгә дип торам, алып кайткан бераз акчам бар, җитәр.

      – Ярар, бала-чага түгел инде, үзең беләсең. Әйдә, кичке ашны ашап алыйк та, син киткәнче, бакчадагы печәнне өярбез.

      Ата белән бала капка аша йортка юнәлделәр.

      Айдар иртүк сөт машинасында шәһәргә килеп СКАЧАТЬ