Jej orgazm najpierw. Ian Kerner
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Jej orgazm najpierw - Ian Kerner страница 9

Название: Jej orgazm najpierw

Автор: Ian Kerner

Издательство: PDW

Жанр: Эротика, Секс

Серия:

isbn: 9788381436809

isbn:

СКАЧАТЬ Ensler ma rację. Określenie „krocze” jest o wiele bardziej wyraźne i pojemne, zwłaszcza gdy chodzi o opis widocznych części łechtaczki. Chociaż pochwa odgrywa niezwykle ważną rolę w procesie rozmnażania, pozostaje daleko w tyle za łechtaczką, gdy chodzi o zapewnianie przyjemności. Stosowanie słowa „pochwa” w charakterze zbiorczego określenia kobiecych genitaliów sprzyja nieścisłościom w pojmowaniu anatomii, może nawet bardziej niż ogólnikowe „tam na dole”.

      Zewnętrzny widok krocza

      Tak więc pozostańmy przy „kroczu”, przez wzgląd na trafność, jak również w nadziei na bliższe oswojenie się z pojęciem. To, jakimi słowami zechcesz posługiwać się w sypialni, jest twoją prywatną sprawą, ale dzięki tej książce możesz zyskać dokładną wiedzę.

      Rozdział 9: No to zobacz Anatomia seksualna kobiety. Część I

Krocze i zewnętrzne elementy łechtaczki[11]

      Zaczynając od widocznych części całego układu łechtaczki, przyjrzyjmy się bliżej temu, co naprawdę mieści się „tam na dole”.

      Wzgórek łonowy. Podróż zaczynamy na północy, od wzgórka łonowego – mons pubis. Jest to gruba warstwa tkanki tłuszczowej, ukryta pod skórą porośniętą włosami, usytuowana nad kością łonową. Nazywana jest również wzgórkiem Wenery, od imienia rzymskiej bogini miłości.

      Co ciekawe, podstawową rolą owłosienia łonowego jest przyciąganie i zachowywanie zapachów, wydzielanych przez gruczoły okolicy łonowej. Służy ono także jako źródło podniecenia. Jak Napoleon pisał w swym ostatnim liście do Józefiny: „Po tysiąckroć całuję twą szyję, twoje piersi i jeszcze niżej, całkiem nisko, ten czarny lasek, który tak kocham”.

      Wargi większe. Kierując się w stronę południa, widzimy początek warg większych – labia majora. Od zewnętrznej strony pokryte są obficie włosami łonowymi, podczas gdy ich wewnętrzna powierzchnia jest gładka i zawiera gruczoły potowe oraz tłuszczowe. Pod skórą mieści się bogata w naczynia krwionośne tkanka, nabrzmiewająca wskutek pobudzenia. Wargi większe są odpowiednikiem męskiej moszny, która w okresie embrionalnym została uformowana z tych samych komórek. Pomimo wrażliwości na dotyk nie są tak czułe jak wargi mniejsze albo inne części układu łechtaczki.

      Spojenie przednie. Wargi większe wyznaczają teren, na którym pojawiają się widoczne części łechtaczki. Ten niezwykle wrażliwy obszar, położony tuż ponad główką łechtaczki, zwany jest spojeniem przednim. To stąd właśnie wynurza się trzon łechtaczki – ukryta, lecz niezbędna część tego organu.

      Wargi mniejsze. W objęciach warg większych znajdują się wargi mniejsze – labia minora. Pojawia się wiele sugestii, że bardziej trafne byłyby nazwy „zewnętrzne” i „wewnętrzne” niż „większe” i „mniejsze”. Zdarza się bowiem czasami, że wargi wewnętrzne wynurzają się spoza zewnętrznych. Co ciekawe, organ ten w starożytności znany był jako „nymphae”. Nazwa ta pochodzi od słowa „nimfa”, a nimfy w starożytnej Grecji słynęły z niepohamowanego temperamentu, co znalazło swoje echo również w pojęciu „nimfomania”.

      W obrębie warg wewnętrznych znajduje się żołądź (główka) łechtaczki, ujście cewki moczowej oraz przedsionek pochwy. Podobnie jak wewnętrzna powierzchnia warg większych, również te mniejsze, wewnętrzne wargi pozbawione są owłosienia, za to pokrywa je warstwa gruczołów tłuszczowych, które wyglądem i dotykiem przypominają maleńkie guzki. Bogato unerwione wargi mniejsze są niezwykle wrażliwe i odgrywają ważną rolę w procesie pobudzania.

      Wargi wewnętrzne mogą przybierać najrozmaitsze rozmiary i kształty. U różnych kobiet, a często nawet u tej samej, trudno znaleźć dwie identyczne. Niektóre są wąskie, inne szerokie, niektóre zawijają się do środka, inne wywijają się na zewnątrz. Niekiedy ich powierzchnia jest lśniąca i gładka, innym razem zaś pofałdowana i nierówna. W wyniku podniecenia wargi mniejsze zmieniają kolor z jasnoróżowego na karminowy, a także nabrzmiewają krwią.

      Kapturek. Zewnętrzne krańce warg mniejszych stykają się tuż ponad czułą żołędzią łechtaczki, by uformować dobrze znany kapturek ochronny zwany również napletkiem. Jest on odpowiednikiem skórki osłaniającej członek. Pocieranie kapturka o główkę łechtaczki jest źródłem ogromnej rozkoszy. Chroni on także łechtaczkę przed nadmierną stymulacją i przed samym orgazmem żołądź kryje się właśnie w jego fałdach.

      Wędzidełko. Poniżej główki wewnętrzne krawędzie warg mniejszych spotykają się, tworząc wędzidełko – frenulum. Jest to mały płatek miękkiej skóry, który, podobnie jak wargi mniejsze, jest bogato unerwiony i niebywale wrażliwy na dotyk.

      Fourchette. Dolne końce warg mniejszych spotykają się poniżej wejścia do pochwy, w miejscu zwanym fourchette (co dosłownie znaczy „widelczyk”). Tak jak spojenie przednie wyznacza miejsce, w którym widoczna jest szczytowa część łechtaczki, fourchette kryje jej dolną, niewidoczną część.

      Przekrój krocza

      Żołądź łechtaczki. Zwana również główką. Chroniona kapturkiem uformowanym z warg mniejszych jest klejnotem koronnym, który opiera się na szczycie niewidocznego trzonu oraz odnóg. Mając około ośmiu tysięcy zakończeń nerwowych, czyli dwa razy tyle co penis i więcej niż jakakolwiek inna część ludzkiego ciała, główka jest odkrytą częścią łechtaczki i często określa się ją mianem „guziczka miłości”. Nie jest to najgorsze określenie, lecz należy pamiętać, że odnosi się tylko do jednej z wielu części tego organu.

      Mężczyzna popełnia jeden z największych błędów, nie doceniając wrażliwości żołędzi łechtaczki. W rzeczywistości osiągając szczyt pobudzenia, staje się ona tak wrażliwa, że przy niewielkiej pomocy podpierającego ją więzadła – ukrytej części zakończenia łechtaczki – cofa się do wnętrza kapturka, gdzie często znajduje się w momencie szczytowania.

      Niektóre główki osiągają duże rozmiary, inne są małe. Rozbieżności w rozmiarach są ogromne, podobnie jak w przypadku penisów. Niezależnie jednak od wielkości i kształtu, wszystkie zostały wyposażone w tę samą liczbę zakończeń nerwowych, zatem forma pozostaje bez wpływu na wrażliwość kobiety.

      Wciąż toczy się niemało sporów dotyczących etymologii słowa „clitoris”, oznaczającego łechtaczkę. Niektórzy utrzymują, że pochodzi ono od greckiego kleitoris, co dosłownie oznacza „niewielki pagórek” lub „stok”. Inni wskazują na grecki czasownik kleitoriazein, który znaczy „dotykać albo łechtać lubieżnie, by doprowadzić do przyjemności”. Są i tacy, którzy upierają się, że pierwotne znaczenie słowa kleitoris to „boska” albo „bogini”. W pewnym sensie wszystkie te znaczenia dobrze oddają istotę rzeczy.

      Niektórzy antropolodzy przypuszczają, że kobieta używająca szminki pragnie upodobnić swe wargi do tych, które pozostają w ukryciu, i traktuje to jako sygnał, oznaczający gotowość do zbliżenia.

      Perineum. Jest to niewielki obszar rozciągający się między odbytem a wejściem do pochwy. Znajduje się tam siatka ukrytych pod skórą naczyń СКАЧАТЬ



<p>11</p>

Chociaż nie ma braków w dokumentacji dotyczącej anatomii seksualnej kobiety, jak również jej doznań erotycznych, nasza orientacja w tej dziedzinie opiera się na pionierskich pracach Federation of Feminist Women’s Health Centers (Federacji Feministycznych Centrów Zdrowia Kobiety) oraz na wydanej przez tę organizację niezwykle pouczającej książce New View of a Woman’s Body. Będąca wynikiem wieloletnich studiów i badań, ukazuje w nowym świetle wiele zagadnień związanych z seksualnością kobiety.