Morderców tropimy w czwartki. Richard Osman

Чтение книги онлайн.

      11

      Coopers Chase budzi się wcześnie. Kiedy lisy powracają z nocnych wypraw, a ptaki zaczynają poranny apel, na osiedlu już gwiżdżą pierwsze czajniki, a za zaciągniętymi zasłonami zapalają się pierwsze lampy. Stawy w kończynach trzaskają, budząc się do życia.

      Nikt tu nie łapie kanapki, by zdążyć na poranny pociąg, który zawiezie go do biura, nikt nie pakuje drugiego śniadania dla śpiących jeszcze dzieci, ale i tak każdy ma pełne ręce roboty. Przed laty wstawali wcześnie, bo czekało ich dużo pracy, a dzień miał tak mało godzin. Teraz zrywają się o świcie, bo tyle jest do zrobienia, a tak niewiele dni im zostało.

      Ibrahim codziennie już od szóstej jest na nogach. Basen, ze względu na bezpieczeństwo i ochronę zdrowia, otwierają dopiero o siódmej. Na próżno tłumaczył im, że ryzyko utonięcia podczas pływania w niestrzeżonym basenie jest dużo mniejsze niż ryzyko śmierci na skutek chorób układu sercowo-naczyniowego, oddechowego lub krążenia z powodu braku regularnych ćwiczeń. Opracował nawet algorytm udowadniający, że jeżeli basen będzie otwarty przez dwadzieścia cztery godziny na dobę, mieszkańcy będą o 31,7 procent bezpieczniejsi niż wtedy, gdy zamyka się go na noc. Jednak osoby z Komitetu do spraw Urządzeń Wypoczynkowo-Rekreacyjnych pozostały niewzruszone. Ibrahim się nie obraził, wie, że wiążą im ręce rozmaite dyrektywy. Algorytm schował starannie, bo może jeszcze się przydać. Zawsze o jedno mniej do zrobienia.

      – Ibrahimie, mam dla ciebie zadanie – oznajmia Elizabeth, popijając miętową herbatę. – Właściwie dla ciebie i dla Rona, ale ty dowodzisz.

      – Muszę przyznać, że to mądra decyzja – zgadza się Ibrahim.

      Elizabeth zadzwoniła wczoraj wieczorem i przekazała mu wieści o Tonym Curranie. Dowiedziała się wszystkiego od Rona, który usłyszał o morderstwie od syna, a on z kolei od osoby, której tożsamość trzeba jeszcze ustalić. Tony’ego znalazła żona we własnej kuchni martwego, zabitego ciosem zadanym tępym narzędziem w głowę.

      Ibrahim lubi spędzać poranną godzinę, przeglądając notatki o starych, a czasem nowych przypadkach. Wciąż ma kilku pacjentów, którzy w potrzebie przyjeżdżają do Coopers Chase i siadają w zniszczonym fotelu pod obrazem przedstawiającym żaglowiec – oba te przedmioty towarzyszą Ibrahimowi od niemal czterdziestu lat. Wczoraj czytał notatki na temat dawnego pacjenta, dyrektora oddziału Banku Midland w Godalming, który przygarniał bezdomne psy i popełnił samobójstwo w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia. Dzisiaj nici z lektury, myśli Ibrahim. Elizabeth zjawiła się o świcie. Przełamanie rutyny to dla niego pewne wyzwanie.

      – Jedyne, co masz zrobić, to okłamać oficera policji – mówi Elizabeth. – Mogę ci zaufać?

      – A zdarzyło się, że nie mogłaś? Czy kiedyś cię zawiodłem?

      – Nigdy – przyznaje Elizabeth. – Dlatego lubię mieć cię pod ręką. Poza tym parzysz świetną herbatę.

      Ibrahim wie, że można na nim polegać. Ocalił wiele istnień i dusz. Był dobry w swoim fachu. Dlatego nawet teraz zdarza się, że ktoś pokonuje długą drogę, mija starą budkę telefoniczną, sklep rolniczy i przystanek autobusowy i skręca w prawo przed mostkiem, by porozmawiać z osiemdziesięcioletnim psychiatrą będącym od tak dawna na emeryturze.

      Czasem ponosi porażkę – komuż się to nie zdarza? – i w porannych godzinach czyta właśnie o takich przypadkach. Takich jak dyrektora banku, który siedział w zniszczonym fotelu, płakał bez końca i nie dało się go ocalić.

      Jednak dziś rano co innego jest ważne i Ibrahim to rozumie. Dzisiaj Czwartkowy Klub Zbrodni otrzymał prawdziwe СКАЧАТЬ