Die biblioteek aan die einde van die wêreld. Etienne van Heerden

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ se pyl.

      #

      Vir hom, kruisboog in die hand wanneer die sneller styf soos ’n vioolsnaar gestel is nee stywer en wanneer hy korrel op die blaaie van ’n bewegende rug

      #

      is daar nog die laaste waardering van ’n lewende lyf die skoonheid van nek in skouers in die invou van die rugspiere na

      #

      die nou middel die heupe en af na die boude soms pront soos daar beweeg word en die lyf word vorentoe gedryf soms plomp en diékant toe

      #

      en dááikant toe en dan die stip fokus op die plek tussen die blaaie effe na links net effe van die middellyn af en dan begin dit

      die geblaf van die veghonde in Touwsrivier se plakkerskamp in sy ore daar in die oopte agter die suikerhuisie

      #

      en hy ruik die stof en as wat opslaan en die bier op die sand en die piskring soos die reuns voordat hulle begin veg en hulle nog skuimbek trek

      #

      aan hul rieme daar pis om die rand van die arena, as hulle mekaar oopbek van veghonger aankyk en die geskreeu van die omstanders wat geldnote op ’n seil neergooi en dan wanneer hy die sneller trek en sy oë vir die trefslag knip

      #

      dan kom dit

      #

      as ’n soort verlossing die hoë geluid van ’n viool als raak stil waar hy ook al is skuins bo ’n betoging in ’n stadsgebou wat gerestoureer word se venster agter sinkplate of agterin die minibus met berookte vensters

      #

      wat die man met die geskende gesig georganiseer het vir die nag maak nie saak waar en wat die geluide is nie dis die viool wat insit en die sublieme note en dan maak hy sy oë oop

      #

      en hy kan selde die slagoffer sien lê want dan is daar al

      #

      chaos en hy slaan op vlug en hy weet net hy hoor wat hy hoor

      #

      die viool se suiwerste aanklag.

      #

      We also have some Farms Tractors Equipment’s, Houses, Cars And Landed Properties, including the Two Franchisers which is up and running functioning now (1) MACDONALD Fast Food Restaurant (2) KFC Fast Food Restaurant both are located at: CAPE TOWN SOUTH AFRICA. Presently this money is still in the custody of the Bank in South Africa. Recently, My Doctor told me that I would not last for the next few months due to cancer illness because it’s very serious.

      Having known my condition I decided to donate this money and this Farms Tractors Equipment’s, Cars, Houses And Landed Properties as well with the: MACDONALD, KFC FAST FOOD RESTAURANTS to the Charity Organizations or Good Person that will utilize this money for helping humanity and the less privilege people in the Society and the way I am going to instruct herein.

      I want you to use this Money And Farms Tractors Equipment’s, Houses And Landed Properties including the MACDONALD AND KFC FAST FOOD RESTAURANTS for Charity organizations, orphanages, widows and other people that are in need. Specifically I want you to use this money for techo-nology and my grand plan will be conveyed to you after your assurances of government blessing our plans and buying into said.

      I took this decision because I don’t have any child that will inherit this money and our properties. Moreover, my husband relatives are not close to me since I develop a Cancer problem and it had been their wish to see me dead in order to inherit his wealth since we have no Child.

      These people are not worthy of this inheritance. This is why I am taking this decision.

      #

      Liewe vader, Beth.

      Ek slaap hier in Shanghai in iets wat jy niks anders as ’n vullissteeg kan noem nie.

      My kamergenoot is ’n straatveër, ’n vriendelike ou man sonder naels aan sy een hand. Ek vermoed hy was die slagoffer van marteling in die moeilike tye van die Kulturele Revolusie, of gaan my verbeelding weer met my op loop?

      Wat het die goeie doktor Zhou tog besiel om my hier aan sy familie af te smeer? Hulle het my opgenooi na die agste vloer vir tee en in die twee kamertjies wat hulle daar beset, het ek gesien hoedat mense hier net so ingeprop woon as in ’n sinkhuis in Khayelitsha.

      Hulle slaap in wat lyk na klerekaste. Daar is ’n verwagtende jong vrou, dalk hul dogter, wat iewers nagskof werk en bedags bewegingloos lê en slaap in die hangmat wat bo-oor die kombuis se opwasbak gespan is. Ek neem aan sy werk met haar hande.

      En dat sy van kleins af met haar hande moes werk, want wanneer sy in die hangmat slaap, hang daardie hande soos groot krappe aan haar dun arms.

      Jy kan dan maar raas met skottels en potte, sy slaap ononderbroke, die naeltjie op haar boep wat pront deur die hangmat uitsteek.

      Dalk werk sy in die een of ander raserige fabriek of op ’n perron en is sy gewoond aan geraas.

      Daar is ook twee ander kinders van die mense, ’n jong man en vrou, en hulle is heel modern. Eintlik so modern as wat jy in New York of Londen sou verwag. Kom net vinnig in, gesels ’n bietjie, los altyd ’n sak vol eetgoed, en is weer vort. Die gesin se twee slim kinders, lyk dit my. Ontsnap uit die armoede. Jongste ontwerpersklere.

      Maar die agtergeblewenes, as ek hulle so kan noem! Hulle slaap in skofte, hierdie familie, want snags, wanneer sy werk, slaap hier ’n man met ’n opgeskote seuntjie in dieselfde hangmat, half ingewurm oor mekaar.

      In wat ek eers gedink het die koskas is, is die egpaar, my gasheer en gasvrou, se bed ingerig. Hoe hulle dit regkry om daar geslaap te kry onder die bolle uie wat in die kas hang, en so half onder die hangende klere in, weet ek nie.

      Beth, hierdie stad is nooit stil nie. Oorkant die straat is wat ek noem die hellesteeg. Hoekom ’n doodgewone stegie so by my spook, weet ek nie. Dis net ’n gewone, aaklige steeg tussen twee hoë geboue in ’n groot stad. Met pype en vullisblikke en ’n swart agterkeel. Maar dit is sigbaar vanaf my slaapplek in die voorportaal wanneer ek my kop effe lig van die kussing (wat na goedkoop parfuum of insekgif ruik, ek weet nie wat nie), en deur fietsspeke en die veiligheidshek se tralies kyk, oor die straat in die steeg af.

      Dis die laaste ding wat ek sien voor ek slaap en die eerste ding in die oggend. Niks of niemand roer ooit in daardie steeg nie.

      Om die een of ander rede laat hierdie steeg my dink aan daardie klasgenoot van my, jou vriend Ian. Ek wil hom nie beswadder by ’n vriendin nie, maar as ek na hom kyk, word ek vervul met dieselfde gevoel van angs as wanneer ek na die steeg kyk.

      Jy weet, Beth, dan kom sit hy daar in die klas en dring aan daarop om sy stuk in Afrikaans te lees. Hy bied dit as kleinood aan, asof hy ’n juweelkis se deksel oopmaak. Hy lees dit terwyl die helfte van ons wat daar sit nie ’n snars verstaan wat hy sê nie, en dan kyk hy op en daar is hierdie pyn in sy oë: Maar hoekom oe en aa julle nie?

      En hoekom wil niemand СКАЧАТЬ