Labirint. Chanette Paul

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ aan gaan totdat Vasti dit nie meer kon hou nie en haar ore begin toedruk het wanneer die een oor die ander begin kla.

      Vasti bekyk die foto van naderby. Runa en Dolf staan elkeen met ’n bier in die hand. Daar is nie ’n poging tot ’n glimlag by enigeen te bespeur nie – aggressie duidelik leesbaar uit albei se lyftaal. Vasti skud haar kop. As sy maar na Runa geluister het.

      Die skril lui van die foon laat haar vervaard opkyk. Sy voel die angs warm om haar hart vou terwyl sy wag dat die persoon begin praat.

      “Vasti? Runa hier. Is jy daar?”

      Vasti spring op en gryp na die gehoorbuis. “Runa! Hallo.”

      “Hi. Ek wil jou net aan die uitstalling herinner. Die opening is vanaand. Halfsewe vir seweuur. En ek vat nie nee vir ’n antwoord nie. Jy sál hier wees. Ek het spesiaal van jou nuwer goed prominensie gegee.”

      Vasti huiwer ’n oomblik. Sy haat dit om in die donker te ry en sy is nie lus vir ’n uitstalling, vir mense nie. Veral nie Bredellsdorp se mense nie. Maar Runa probeer haar nuwer werk akkommodeer. En sy is bereid om haar ernstiger werk te probeer verkoop, al is dit nie haar mark nie. Hoe kan sy nou nee sê? “Oukei,” gee sy bes. “Ek sal daar wees.”

      Vasti kyk op haar horlosie nadat sy afgelui het. Gelukkig is daar nog hope tyd. Genoeg vir hare was ook. En sy moet iets eet voor sy gaan. Soos sy Runa ken, sal daar meer wyn as kaas wees. Kaas laat mense nie skilderye koop nie.

      “Jy weet hoe ek oor sulke boring geleenthede voel, Nicholl. Buitendien, ek het ’n masseur bespreek en daarna kom ’n vrou vir my tarotkaarte lees. Gaan gerus alleen as jy so graag wil gaan. Moet net nie die patiodeur sluit nie en dit sal baie gaaf wees as jy my nie gedurende die massering steur nie.” Gail lê skuins teen die kussings van haar bed, haar een been opgetrek en soos altyd gemaklik met haar naaktheid.

      Te danke aan ’n Japannese voorsaat, haar oumagrootjie as hy reg onthou, kom Oos en Wes ietwat onwennig in haar gelaatstrekke bymekaar. Daar is egter nie ’n geisja wat nie haar beste obi sal verruil vir Gail se lyf nie. En tog laat sy hom koud. Selfs die onthaarde skaamlippe.

      “Runa het per foon bevestig dat ons kom.”

      “Sy sal my nie mis nie, glo my.”

      Nicholl haal sy skouers op. “Wel, ek kan nie nou kop uittrek nie.” Hy kyk op sy horlosie. Vyfuur. “Nou ja, laat ek aan die gang kom. Die uitnodiging sê halfsewe vir seweuur en ek wil nog so ’n bietjie yster pomp en kyk wat op die sportkanale aangaan.” Hy draai weg, maar Gail se stem roep hom tot stilstand.

      “Dit maak my skoon jags om te dink jy doen soveel moeite net om Vasti de Leeuw te sien. Jou spiertjies vir haar wil tone.”

      Hy kyk ergerlik oor sy skouer. Gail se mond trek ’n spottende boog.

      “Hoekom bring jy haar nie een aand saam huis toe nie? Ons het lank laas ’n ménage à trois gereël.”

      ’n Versengende woede trek deur Nicholl. Hy swaai om en kyk Gail met skrefiesoë aan. “Jy hou jou hande en jou mond van Vasti af. Moenie eens haar naam noem nie, jy besoedel haar net.”

      Gail lig haar wenkbroue. “Touchy, touchy!” Sy leun vorentoe. “Onthou net, niemand wat met Dolf Verster getroud was, kan meer die maagd Maria wees nie. Dit behoort jy so goed soos ek te weet.”

      Nicholl voel ineens moeg en oud. Lewensat. “Vasti weet nou nog nie van Dolf se manewales nie en sy sou nooit meegedoen het nie.”

      “Nee, jy wou haar mos die wete spaar hoe haar eksman sy vrye tyd bestee. Maar hoe seker kan jy daarvan wees sy het nie meegedoen toe hy nog nie haar eks was nie?”

      “Ek is seker, Gail. Vasti is nie die tipe vrou wat sal swing nie.” Hy draai weer weg. Hy wil in sy eie suite kom. Wegkom van Gail en die reuk van seks wat nog in die vertrek hang. “En ek wil nie Vasti de Leeuw verder met jou bespreek nie.”

      Gail lag kras. “Sy is miskien te heilig om in klubs te swing, maar moenie dink sy het nie rondgeloop nie. Jou Vasti is net so min onbesoedel as ek, my dier.”

      Nicholl verstar op die drumpel van die kamerdeur. “Wat bedoel jy?”

      Die bed kraak toe Gail opstaan en haar selfoon van die bedkassie af optel. “Jy wil dan nie vir Vasti de Leeuw met my bespreek en haar só besoedel nie?” Die glasdeur wat na die glasbeskutte patio lei, knars effens toe sy dit oopskuif. “Vind maar self uit, my klong.” Die deur gly toe en verdof haar spottende laggie.

      Oomblikke later hoor hy die jacuzzi, verskuil agter boomvarings en waaierpalms, se spuite aan die gang kom.

      Nicholl kners op sy tande. As Gail maar weet hoe gatvol hy vir haar is. As hy net nie al sy geld in daardie laaste eiendomsontwikkeling verloor het nie, het hy haar waaragtig geskei. Maar sy sal hom sonder ’n pennie die wêreld instuur. Nee, hy kan skei nie eens oorweeg nie.

      Hy wens sy wil net verdwyn. En natuurlik haar geld vir hom agterlaat. Asof hy so gelukkig sal wees. Sulke meevallers is ’n mechanic se seun nie beskore nie.

      Stiaan maak seker sy hare is netjies en trek sy baadjie aan. Hy glo nie daaraan om werk met plesier te meng nie, maar Deirdre het hom so mooi gevra om saam met haar na die kunsuitstalling te gaan, hy kon dit nie oor sy hart kry om te weier nie. Hy verwens egter sy ontvangsdame wat blykbaar nie eens besef sy het die protokol oortree met haar uitnodiging nie.

      Deirdre is nuut op die dorp en voel seker vreemd, soos hy ook, maar hy is regtig nie lus vir die storie nie en hoop net nie daar is reperkussies nie. Hy sal maar kyk of hy dit kan kortknip. Hy is boonop moeg. Dit was ’n rowwe week. Veral op emosionele vlak.

      Die afgelope paar maande het hy ’n lae profiel gehandhaaf. Eers probeer sien hoe dinge hier inmekaar steek. Te sien wie hy kan vertrou en wie nié. Dawid Benade is een van diegene wat hy kan vertrou, het hy agtergekom. ’n Standvastige man in ’n goeie huwelik. Dis hoekom hy die vriendskap op subtiele maniere aangewakker het, veral op die gholfbaan.

      Sy halsoorkop besluit om hierheen te kom agter daardie vervloekte vrou aan, om die inligting uit haar te forseer indien nodig, was dalk nie so ’n slegte een nie. Benewens die dinge wat in De Koppe aangaan, is dit ’n rustige dorp met oorwegend goeie mense. Soos Dawid. Soos Deirdre wat vir hom goud werd is as ontvangsdame. Solank sy net nie muisneste oor hom kry nie. Dit sal nie deug nie.

      Stiaan kyk op sy polshorlosie. Dis te vroeg om Deirdre te gaan oplaai, maar daar is net mooi genoeg tyd om te gaan uitvind of sy vermoedens reg is. Tot dusver het hy nie geweet hoe hy die saak moet benader nie, nou gee die uitnodiging wat Woensdag aan hom gerig is hom die perfekte verskoning en invalshoek.

      Dis tyd om die monster in die oë te staar. Letterlik en figuurlik. Tyd dat hierdie ding tot ’n einde kom sodat hy rus vir sy gemoed kan kry. Kan probeer konsentreer op die toekoms, eerder as die verlede.

      “Een aand tuis en sonder mense, dis al wat ek vra, Heleen.” Dawid vroetel met die knoop van sy das en probeer in die spieël sien wat hy verkeerd gedoen het. Hy is al klaar ergerlik omdat hy in die gastebadkamer moes gaan stort aangesien Heleen, soos altyd, wie weet hoe lank in die bad lê.

      “Dis ’n belangrike sosiale gebeurtenis, Dawid. Buitendien gaan ’n persentasie van die opbrengs na die Mandela Kinderfonds. Dis tog vir ’n goeie doel.” Agter hom kom Heleen met ’n oorredende glimlag uit die badkamer gestap. Sy het net ’n handdoek om die lyf en haar asblonde hare hang nat tot op haar skouers.

      “En СКАЧАТЬ