Dokter Julene. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ toe kan gaan.”

      Maar Oda se oë bly op Julene gerig: “Dink weer daaroor, asseblief! Jy gaan ’n wonderlike, kostelose vakansie kry en ek beloof jou, jy sal nie moeite met my hê nie! Asseblief, dink weer daaroor!”

      Julene knik net en met ’n klein glimlaggie verdwyn sy vinnig die gang in. Dis stil tussen pa en dogter terwyl hulle langs mekaar die gang af stap.

      “Ek het nie geweet jy is ook ’n ortopedis nie, Pa. Ek was net bewus van die narkotiseur,” sê Julene later met ’n skuins blik na haar pa.

      Hy skud sy kop glimlaggend. “Ek is nie ’n ortopedis nie. Maar ek het baie ervaring opgedoen hier in Switserland. Soos jy weet, is Switserland die ski-mekka van die wêreld. Deur die jare het ek daagliks met die gevolge van ski-ongelukke te doen gekry. Oda was baie gelukkig, hoor!” Hy bespreek haar geval met Julene en sluit af: “Ek sou werklik graag wou sien dat sy in bekwame hande oorgegee word, anders kan sy later in haar lewe probleme ondervind. Sy is nog baie jonk, moet nog kinders in die wêreld bring.”

      “Dan is dié Kadri haar man?”

      “Nee. Sy is nie getroud nie. Ek weet eintlik nie presies wie Kadri is nie. Hy was glo pas ná die ongeluk hier, maar ek het hom nie te sien gekry nie. Rudman het hom ontmoet. Soos ek kan aflei, is hy die hoof van die huis of die familie, maar hoe dié twee skakel, weet ek nie. Sy is ’n baie gawe kind.”

      “Ja. En baie impulsief ook.”

      Hy glimlag net. Hy wil liewer geen opinie lug oor die aanbod nie, want hy wil nie hê Julene moet die idee kry hy wil haar nie hier hê nie, hoewel hy dink sy sal ’n dwaas wees om so ’n geleentheid deur haar vingers te laat glip. Min mense kry die kans om Turkye kosteloos te besoek, en sy behoort die kans aan te gryp om hierdie wêrelddeel ’n bietjie te verken.

      Hoewel Julene nie daaroor praat nie, bly die impulsiewe aanbod van die Turkse meisie haar hardnekkig by. So ook haar vraag: Hoekom nie? Julene kan aan geen geldige rede dink hoekom nie. Oda is ’n beskaafde, opgevoede meisie. Haar grimering, haar nagklere, die feit dat sy op ’n ski-vakansie was en in so ’n duur kliniek opgeneem is, vertel (sonder dat Oda dit self so pertinent hoef te gestel het) dat geld geen probleem is nie. Sy hoef dus nie te vrees dat sy dalk in ’n krotbuurt sal beland nie. Afgesien van ’n baie romantiese vakansie tussen groen teeplantasies en digte woude en ’n pasella seil­jagtog op die Middellandse See, sal sy boonop betaal word om dit te geniet. Werklik ’n unieke kans.

      Dis maar net haar versigtigheid (wat al tweede natuur geword het) wat haar die aanbod summier van die hand laat wys het. Omdat sy self in die verlede ander mense ’n rat voor die oë gedraai het, was sy nog altyd waaksaam dat iemand dit nie met háár doen nie. Want dis die straf van die mens wat bedrog pleeg: jy kan ander ook nie vertrou nie, erken Julene selfkastydend aan haarself.

      Uit Oda se oogpunt beskou, kan sy al meer verstaan hoekom sy die aanbod gedoen het. Wanneer sy teruggaan, sal sy gebonde wees aan die plek waar die dokter is wat haar behandel. Natuurlik sal dit veel aangenamer wees om die dokter oral met jou saam te neem. As geld nie ’n kwessie is nie – “Kadri sal betaal” – hoekom dan nie, veral as die dokter vry is om dit te kan doen?

      Miskien is hierdie aanbod ’n bestiering, wil sy al meer begin dink. Dis net tydelik en sal vir Muriël tyd gee om aan die gedagte gewoond te raak dat sy skielik ’n stiefdogter ryker geword het. Dit sal haar self ook kans gee om perspektief te kry en te besluit oor haar toekoms. Terselfdertyd sal dit haar die kans gee om ’n land wat sy nooit gedroom het om te sien nie, te besoek – en dit op ene Kadri se koste. Hoekom nie?

      Met die gevoel dat sy tog ’n bietjie impulsief optree – iets wat nie deel van haar samestelling is nie – lig sy haar pa die volgende oggend oor haar besluit in toe hulle op pad is kliniek toe. Vanoggend het sy self gevra of sy weer kan saamgaan.

      “Ek hoop nie jy voel ek het skaars hier aangeland en wil nou weer weg nie. Dis nie dit nie, Pa.”

      “Ek verstaan, Julene. En ek is bly jy gaan. Dis ’n wonder­like geleentheid wat ek jou van harte gun. Daar is tyd genoeg om daarná besluite te neem. Ek glo ook jy verdien ’n vakansie. Albert het jou ’n hardwerkende, konsensieuse dokter genoem.”

      Sy knik, glimlag effens. “Ek moet sê, noudat ek besluit het, begin ek daarna uitsien. Ek het nooit werklik vakansie gehad terwyl ek aan die Meissner-kliniek verbonde was nie. Ek wou nêrens anders wees as net daar nie.” In haar hart voeg sy by: En ek was ook te bang die regte kleindogter daag in my afwesigheid op. “Ek hoop net Oda se aanbod staan nog. Miskien sal dié Kadri nie daarvan hou nie. Hy is immers die een wat moet betaal.”

      By die kliniek aangekom, stap sy direk na Oda se kamer, stoot die deur oop en steek vas in haar spore. Omdat sy ’n dokter is, is sy nie daaraan gewoond om aan pasiënte se deure te klop nie. Daar is egter reeds iemand by Oda. ’n Dokter, na sy wit jas te oordeel. Sy wonder of Oda ’n terugslag ondervind het. Maar die volgende oomblik sien sy hoe hy die pasiënt optrek in sy arms, hoe Oda se arms om sy nek gaan en is daar ook ’n snik hoorbaar toe hy sy kop oor die rooi lippe buig. Baie versigtig trek Julene weer die deur aan en stap in die gang af.

      Sy voel nie juis geskok of ontstig oor wat sy gesien het nie. Dis baie algemeen dat vroue soms verlief raak op hul dokters of hulle verbeel hulle is verlief. Miskien is dit waar dat die dokter hom skuldig maak aan onprofessionele gedrag. Maar . . . as albei vry mense is, en hulle niemand te na kom met die soenery nie, hoekom nie? Sy glimlag by haarself.

      Sy gee die amoreuse paartjie genoeg tyd, en toe sy weer by die kamer kom, staan die deur oop en lê ’n baie sedige meisie met groot oë teen die kussings. Die onskuld self, dink Julene geamuseerd. Die somberheid op die gesiggie helder egter onmiddellik op toe sy gewaar wie haar volgende besoeker is.

      “Merhaba!”

      Ewe kontant groet Julene ook in Turks: “Merhaba! Hoe vra ’n mens in jou taal hoe dit gaan?”

      “Nasilsiniz?”

      “Wel dan . . . nasilsiniz?”

      “Iyi.”

      “En dit beteken?”

      “Goed. En dit sal sommer nog beter gaan as jy my vertel jy aanvaar my aanbod van gister.”

      “Dan gaan dit baie iyi met jou, want ek het jou kom sê ek aanvaar jou aanbod.” Sy hou haar hand omhoog toe dit lyk asof Oda uit die bed gaan spring van blydskap. “Maar wie sê Kadri – wie hy ook al mag wees – sal daarvoor te vinde wees? Ek verwag eerlik nie vergoeding nie, Oda, miskien net my reiskoste. Maar jy het gesê Kadri is die een wat sal moet betaal. Wie is hy?”

      “Hy sal nie omgee om te betaal nie, Julene. Hy rol in die geld, regtig.”

      “Maar wie is hy?” hou Julene vol.

      “Hy is my aanstaande,” antwoord sy, sonder entoesiasme.

      2

      “O.” Julene vra nie verder uit nie. Liewer nie. Oda se gesig vertel haar genoeg. Hierdie meisie staan op trou met ’n landgenoot, maar toe stuur die noodlot ’n jong doktertjie oor haar pad en nou is sy nie meer so seker of sy die aanstaande van ’n skatryk Turk wil wees nie.

      Weer het sy bedenkinge oor die wysheid van haar besluit om Oda te vergesel, maar dan stoot sy dit van haar af weg. Watter liefdesprobleme Oda ook al mag hê, dit het en kan tog nooit iets met háár te doen hê nie. Sy glimlag en maak asof sy niks vreemds agtergekom het nie. “Ek СКАЧАТЬ